Inventaris

Donklaan 255 (Berlare)
Beeldbepalend hoekpand ingeplant tegenover de noordelijke hoek van het Donkmeer, in oorsprong teruggaand op één van de oudste café-restaurants aan het Donkmeer. De blokvormige eclectisch getinte constructie van twee bouwlagen met mansardedak uit 1914 werd in 1927 aan de Brielstraat zijdelings aanzienlijk uitgebreid, met aansluitende verlenging van het bestaande mansardedak.

Donklaan 59 (Berlare)
Voormalig palingrestaurant; één van de eerste palingrestaurants aan het Donkmeer, gebouwd circa 1900 door brouwer G. De Smet-De Naeyer van Berlare. Oorspronkelijk huis van twee traveeën en anderhalve bouwlaag onder pannendak. Links van het huis langgerekte stalvleugel onder pannen zadeldak, heden verbonden met het huis.

Donklaan 7 (Berlare)
Villa uit 1933 met omgevende tuin gelegen aan de rand van het meer. Bakstenen villa van twee bouwlagen onder kunstleien schilddak met driehoekige houten dakkapellen. Oorspronkelijk hekwerk en tuinarchitectuur, en zwemcabines aan vijver, verdwenen.

Donklaan 95 (Berlare)
Hoevetje met losse bestanddelen waarvan de woning in de jaren 1960 door een nieuw huis werd vervangen. Behouden houten schuurtje bij stallen achteraan op het erf; opgetekend op het primitieve kadasterplan van circa 1832, doch schuur mogelijk opklimmend tot de 18de eeuw.

Dorp (Berlare)
Oorlogsmonument voor de gesneuvelden, de opgeëisten en de burgerlijke slachtoffers van de gemeente Berlare tijdens de Eerste en de Tweede Wereldoorlog en als aandenken voor de 63 Belgische soldaten gesneuveld tijdens de Slag te Berlare van 4-8 oktober 1914. Het monument werd ontworpen door Jules Vits en ingehuldigd in 1930.

Dorp (Berlare)
Opgesteld ten oosten van de parochiekerk en voor het gemeentehuis, vroeger tegenover het huis van de laatste baljuw van Berlare, Jean J. Van den Breen. Op basis van iconografisch bronnenmateriaal is de schandpaal te dateren zijn tussen 1676 en 1773, vermoedelijk opgericht door de familie Vanden Meersche. In 1991 werd een nieuw heraldisch leeuwtje op de paal geplaatst.

Dorp (Berlare)
De Sint-Martinuskerk, gelegen op een middeleeuwse kerksite, getuigt nog steeds van de drie bouwfasen uit haar bouwgeschiedenis; de 15de-eeuwse westelijke travee met westtoren, de middenbeuk uit het eerste kwart van de 18de eeuw en de neogotische uitbreiding van het schip naar ontwerp van architect Henri Valcke uit 1910-1911. De vrijstaande dorpskerk bezat voorheen een omringend ommuurd kerkhof. Op de restant van het kerkhof staan negentien gerecupereerde grafkruisen.

Dorp (Berlare)
Het driehoekige beboomde dorpsplein gaat samen met de kerksite van de Sint-Martinuskerk terug op de middeleeuwse dorpskern van Berlare aan een kruispunt van wegen naast het kasteeldomein van de lokale heren.

Dorp 1 (Berlare)
Kasteel centraal gelegen in de dorpskern, met kasteelpark in landschapsstijl met dreven, bos, moestuin en vijverpartijen met ijzeren brug. Kasteel in 1722 heropgebouwd, waarschijnlijk op het puin of de resten van het voorgaande kasteel. De twee parallelle dienstgebouwen aan het voorplein van het kasteel kwamen gezien hun rococostijl waarschijnlijk pas in het midden of derde kwart van de 18de eeuw tot stand. De noordelijke dienstvleugel met de koetsierswoning, paardenstal en hovenierswoning, de zuidelijke vleugel met een werkplaats, het wagenhuis, de woning van de paardenknecht en een paardenstal met zadelkamer.

Dorp 101A-B (Berlare)
Neogotisch bakstenen schoolgebouwencomplex opgetrokken in 1883-84. Schoolhuis rechts van drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (pannen) gevat tussen zijtrapgevels. Links ernaast haakse vleugel één bouwlaag onder pannen zadeldak, voorheen met turnzaal en vijf klaslokalen. Straatgevel met twee venstertraveeën uitgewerkt tot trapgevel.