Inventaris

Haringeplein 7 (Poperinge)
Alleenstaande pastorie uit de eerste helft van de 19de eeuw, gelegen middenin een beboomde en met meidoorn omhaagde tuin met gietijzeren toegangshek, ten westen van de Sint-Martinuskerk.

Haringestraat 85 (Poperinge)
Hoeve bestaande uit een boerenhuis met aanleunende dwarsschuur rechts, gelegen middenin een met doornhaag, knotwilgen en populieren afgezette weide, ten noorden van de Sint-Martinuskerk.

Helleketelweg (Poperinge)
Wegkapel beschaduwd door twee linden, ingeplant bij het kruispunt met de verharde wegel naar de Kleine Casseldreef. Mariakapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart, uit het laatste kwart van de 19de eeuw.

Helleketelweg 36 (Poperinge)
Gerestaureerd hoevetje uit het laatste kwart van de 18de eeuw-eerste kwart van de 19de eeuw, met heden vooral een woonfunctie. De hoeve heeft een grote ensemblewaarde door de diverse elementen op het erf: het boerenhuis, de dwarsschuur, de bietenkelder, de hopast met bakhuis en de erfaanleg. Rond de hoeve zijn de huiskavel en percelering goed bewaard gebleven. De percelen rondom kennen een deels bewaard historisch grondgebruik als graasweide en boomgaard.

Houtkerkestraat (Poperinge)
Knotboom van zwarte populier bij een perceelsrand. De bollaards, zoals ze in de Westhoek worden genoemd, zijn hier als geriefhout en als perceelrandbegroeiing aangeplant. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Jagerstraat (Poperinge)
Knotbomenrijen van zwarte populier bij de perceelranden langs de Jagerstraat. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Kapellemolen 10 (Poperinge)
Aan het uiteinde van de straat gelegen hoeve met losse, lage bestanddelen, opgesteld rondom een met gras begroeid erf. Ten zuidoosten ligt de rest van een omwalling met knotpopulieren. Het boerenhuis dateert uit het derde en laatste kwart van de 18de eeuw. De toegangsdreef was in oorsprong een molenweg.

Keibilken (Poperinge)
Elf geknotte zwarte populieren die deels staan in de gelegde haag langs de straat, Keibilken genaamd, verder staan er nog knotpopulieren verspreid op het erf en bij twee poelen. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Keibilken (Poperinge)
Een veekeringshaag van meidoorn sluit het erf af langs de straatzijde en vertoont nog sporen van oude vlechttechnieken waarbij de haag werd gelegd. Hierbij werd de haag grondig uitgedund en werden de uitgeselecteerde takken aan de basis voor 2/3 door gekapt om ze onder een hoek van ongeveer 45 graden te leggen in een steunconstructie van verticaal gepote takken en aangebonden met wissen van bindwilg. Op de geselecteerde gelegde takken ontstaan de jonge twijgen die later het volume van de haag bepalen. Het leggen van hagen is een zeer goed uitgekiende en doeltreffende techniek om het gat in de haag te dichten en om de haag over haar volledige lengte ondoordringbaar te maken voor vee.

Keibilken (Poperinge)
Een geknotte zwarte populier werd als hoekboom aangeplant in de scherpe hoek van een driehoekig perceel langs Keibilken. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.