Inventaris

Hertsberge, Oostkamp, Waardamme (Oostkamp)
Dit gebied omvat de kasteeldomeinen van Gruuthuyse, De Cellen en Erkegem en de jonge veldontginning van het Kampveld en de Papevijvers gelegen in het vertakte benedenstroomse valleigebied van de Rivierbeek. Het Kanaal Gent-Oostende is begrensd door jaagpaden met hoge opgaande bomenrijen die het landschap structureren. De parkdomeinen gaan terug op oude landhuissites, gesitueerd in het voormalige jachtbosgebied van de Warande ten oosten van Oostkamp, en zijn nog herkenbaar aan dreven, bos- en jachtopzichterswoningen en afhankelijke historische hoeven. De Hertsbergebeek en de Waardammebeek hebben een opvallend goed bewaard meanderpatroon.

Oostkamp (Oostkamp)
Ten oosten van een zijbeek van de Marsbeek liggen de kasteeldomeinen De Breidels en Nieuwburg. Het kasteel en landgoed van Nieuwburg zijn omringd door een gracht die op sommige plaatsen sterk verland is. Het omringende park met vijver is aangelegd in landschappelijke stijl met een zeer open karakter. Het kasteeldomein De Breidels en omgeving is nog grotendeels bebost in tegenstelling met de omgeving van Nieuwburg waar de meeste percelen als weiland in gebruik zijn. De percelering en het drevenpatroon hangen vast aan de kasteeldomeinen. De dreven accentueren het blokvormige perceleringspatroon.

Ruddervoorde (Oostkamp), Wingene, Zwevezele (Wingene)
Dit landschap is een oud veldgebied. Toen men dit veldgebied ontgon, werden kaarsrechte dreven aangeplant en werd het gehele gebied bebost: de Lakebossen en de Munkebossen. De ontginning gebeurde volgens een regelmatig patroon: volgens een noord-zuid richting en een oost-west richting met een regelmatige perceelsgrootte. Het tracé van de Oostenrijkse steenweg tussen Brugge en Kortrijk wijkt af van de andere rechtlijnige dreven met een vaste richting. Het steenwegtracé heeft een kenmerkende wegbeplanting met opgaande eiken. Het bosaandeel is sinds de 18de eeuw afgenomen ten voordele van landbouwland. In het bos zijn enkele kasteelsites aanwezig: het Rood kasteel, het kasteel Raepenburg en het Munkegoed. De afwisseling van boscomplexen met landbouwland én de lage bebouwingsdichtheid geeft aan het gebied een half gesloten karakter met een afwisseling van landbouwpercelen en bospercelen.

Bevere (Oudenaarde), Petegem-aan-de-Schelde (Wortegem-Petegem)
De kloostersite ‘Abdij van Beaulieu’ met Steenkouter, Kloosterkouter en Langemeersen is een gevarieerd oud cultuurlandschap met een voormalige kloostersite en aansluitend koutercomplex, overgaand in het meersengebied van de Schelde, met daar tussenin het traditionele meerskantgehucht Huiwede.

Ename, Mater, Oudenaarde, Welden (Oudenaarde)
Het gebied ligt ten oosten van Ename (Oudenaarde) en ten westen van Volkegem (Oudenaarde). Bos t'Ename bevindt zich voor één vierde in de brede geul van het laagterras van de Scheldevallei en voor drie vierden bekleedt het bos de steile valleiwand, inclusief het talud bovenaan. Tussen Ename en het bos ligt de Riedekensbeek, parallel aan de Scheldesteilwand.

Heurne, Oudenaarde, Welden (Oudenaarde)
De Scheldevallei van Heurne bevindt zich op de linkeroever van de Schelde, juist stroomafwaarts van Oudenaarde. Heurne (Oudenaarde) bevindt zich ten westen van het gebied, in het zuiden ligt Eine (Oudenaarde). Het meersenlandschap is hier eerder gesloten door de aanwezigheid van perceelsrandbegroeiing. Op de westelijke steilrand bevindt zich spoorweglijn 86 ‘De Pinte-Ronse’. In de meersen liggen verschillende afgesneden Scheldemeanders. Enkele graslanden vertonen een microreliëf ten gevolge van kleiwinning.

Galmaarden, Herne, Tollembeek (Pajottegem)
De Mark komt uit het zuiden, nabij Edingen, en slaat ter hoogte van Tollembeek in westelijke richting af. Waarschijnlijk liep deze rivier oorspronkelijk naar het noorden. De Mark is nog steeds een belangrijke bijrivier van de Dender en heeft in het landschap een tamelijk diepe en brede vallei uitgeschuurd. Het landschap van de alluviale vallei wordt volledig ingenomen door graslanden, omzoomd door houtkanten en door aanplantingen van canadapopulieren. Ter hoogte van Tollembeek is in de vallei een parallel grachtensysteem aanwezig.

Herfelingen, Herne (Pajottegem), Heikruis (Pepingen)
Ter Rijst ligt tussen Herne en Halle, langs de steenweg Asse-Edingen. Het Bos ter Rijst, een onderdeel van het boscomplex Strihoux, onderging sinds het einde van de 18de eeuw nagenoeg geen veranderingen op landschappelijk vlak. Door het bosgebied stroomt de Hernebeek. In de nabijheid ligt een aantal grote hoeven, waaronder Ter Rijst en Te Nanove, temidden een heuvelend agrarisch landschap.

Kester (Pajottegem), Beert, Bellingen, Bogaarden, Heikruis, Pepingen (Pepingen)
Leemgronden zijn kenmerkend in dit sterk heuvelend landschap ten zuiden van Pepingen, met holle wegen en ruggen tot 70 meter hoog en meer, met verschillende beken die tot het Zennebekken behoren. Naast Bogaarden en Bellingen omvat het afgebakende gebied ook de gehuchten Hoesnaeke, Geiling, Plutsingen, Teleweide en Terheugen. De boerderijen van waaruit in de 18de eeuw het gebied werd uitgebaat, bestaan nog en zijn nog in bedrijf. Bellingen is een landelijke dorp zonder echte kern maar met een aantal Brabantse vierkantshoeves aan de Roskambeek. Het dorpsgezicht is er de laatste 150 jaar nagenoeg niet gewijzigd. Het Moeliebos is een typisch voorbeeld van de bron- en beekbegeleidende bosjes in de leemstreek.

Krombeke, Poperinge, Proven, Watou (Poperinge), Westvleteren (Vleteren)
Dit gebied is gelegen op een interfluviale kam die door talrijke dalhoofden wordt aangesneden. Tijdens de vroege middeleeuwen was de gehele kam bebost. Momenteel resten er kleinere loofboscomplexen die niet meer op elkaar aansluiten. Ze worden omringd door een mozaïek van wei- en akkerlanden. De aanwezige hoeves zijn sterk verspreid en en bestaan veelal uit enkele losstaande bakstenen gebouwen met resten van een middeleeuwse walgracht. In het gebied liggen de kasteeldomeinen De Lovie en Couthof met elk hun omringend park. In het gebied zijn nog verschillende sporen van de Eerste Wereldoorlog waaronder een legerbarak en een begraafplaats. De Sint-Sixtusabdij in het uiterste noordoosten van dit gebied is een trappistenabdij gesticht in 1831 waar nog steeds trappist gebrouwen wordt.