Inventaris

Geraardsbergen, Ophasselt, Schendelbeke (Geraardsbergen), Hemelveerdegem (Lierde)
Het Moenebroek is een smalle vallei, ingesloten tussen hoger gelegen akkergronden. Het historisch halfopen landschap wordt gekenmerkt door natte graslanden, bronnen en kwelzones, moerasbosjes, ruigtes, een kleine valleisteilrand met daarop (trage) wegen en losse bebouwing die parallel aan de vallei liggen. De landbouwgebieden hogerop zijn merkelijk droger en worden in het noorden van het gebied veelal in gebruik genomen als akker. In het zuiden komen vooral graslanden voor, afgesloten door hagen en houtkanten.

Grimminge, Moerbeke, Onkerzele, Zandbergen (Geraardsbergen), Galmaarden (Pajottegem)
Het boscomplex, gevormd door het Raspaillebos, Moerbekebos en Karkoolbos, ligt op een heuvelrug te Geraardsbergen en Galmaarden. Het gebied vormt een relict van het Kolenwoud en wordt doorsneden door een kasseiweg, de Bosberg.

Grimminge, Idegem, Nieuwenhove, Zandbergen (Geraardsbergen), Appelterre-Eichem, Denderwindeke, Ninove, Outer, Pollare (Ninove)
De Dendervallei tussen Idegem en Ninove wordt gekenmerkt door een vrij breed meersengebied langs de rivieroevers met perceelsrandbegroeiing. De overgang van de Dendermeersen naar de beboste steile helling is een markante terreinovergang. Op de grens van het alluvium staat het kasteeldomein van de Lalaing met vierkante omwalling en beboomde toegangsdreven. Het Geitebos maakte ooit deel uit van het Kolenwoud en telt nog steile taluds en houtwallen die de oude bosgrenzen aanduiden. Het gebied De Nuchten vormt een aaneengesloten moerasbos in een oude meander met relicten van turfputten. Nederzettingen, zoals Grimmige, Pollare en Idegem, liggen net buiten het alluvium. De voormalige Cisterciënzenabdij van Beaupré was afhankelijk van de abdij van Clairvaux en bestaat uit een deels omwald en ommuurd complex met monumentaal poortgebouw.

Moerbeke, Overboelare, Viane (Geraardsbergen), Galmaarden (Pajottegem)
De Markvallei situeert zicht ten zuiden van Geraardsbergen. Hydrografisch behoort de vallei tot het bekken van de Dender. Ze ligt in een zachtgolvend leem- en zandleemgebied. Ondanks de rechttrekking van de Mark in de jaren 1970 loopt in de vallei nog een oud meanderend systeem dat in het centrum van de bedding 150 tot 200 meter breed is. De Markvallei is een natuur- en reservaatsgebied en is grotendeels onbebouwd. Het bodemgebruik in de Markvallei is voornamelijk op land- en bosbouw gericht. Hooilanden bedekken een grote oppervlakte langs de Mark. Bosbouw komt voornamelijk voor onder de vorm van hakhoutpercelen en strookvormige populierenaanplanten.

Nieuwenhove, Waarbeke (Geraardsbergen), Denderwindeke (Ninove), Galmaarden, Tollembeek, Vollezele (Pajottegem)
De Kongoberg (hoogte 105 meter boven zeespiegel) ligt ten zuiden van het gehucht Nieuwenhove en ten westen van de weg Denderwindeke-Vollezele. Tussen de Dender- en Markvallei liggen heuvelruggen die tevens als waterscheiding dienen. Tot in de eerste helft van de 18de eeuw was de Kongoberg bebost. Het Molenbos is hiervan een laatste restant. Ten oosten van Hof ten Berg lag reeds op het einde van de 18de eeuw een koutercomplex. De perceelsrandbegroeiingen zijn intussen grotendeels verdwenen. De beide vierkantshoeven Hof ten Berg en Hof te Leisbroek dateren uit de 18de eeuw.

Ophasselt (Geraardsbergen), Steenhuize-Wijnhuize (Herzele), Sint-Maria-Lierde (Lierde), Erwetegem (Zottegem)
Centraal loopt de asymmetrische vallei van de Parkbosbeek door het gebied. De steile helling is bebost door het Hasseltbos-Parkbos, de minder steile valleihelling is door weiland ingenomen. Op de vlakke heuveltop liggen kleine kouters. Rond de graslanden komt wat perceelsrandbegroeiing voor. Sinds de 18de eeuw zijn de oppervlakte en vorm van het Hasseltbos niet meer veranderd. Rond de Parkbosbeek is het gesloten karakter van het landschap bewaard gebleven.

Overboelare (Geraardsbergen)
De Buizemont en de heuvel van het Moerbekebos zijn twee langgerekte parallelle beboste heuvels ten oosten van de Dender. De heuvels hebben een steile noordwesthelling en een zacht hellende zuidoostelijke kant. De valleien en valleitjes zijn op eenzelfde wijze asymmetrisch. De meeste dorpen en gehuchten liggen in de golvende laagten tussen de heuvelkammen. De boscomplexen en het wegenpatroon zijn in hun vorm ten tijde van Ferraris bewaard. Opvallend is de Buizemontweg, die bovenop deze getuigenheuvel loopt en deel zou uitmaken van de Keltische ‘Schapenweg’. Het Boelarebos bezit verscheidene bronbeken die behoren tot het bekken van de Dender. De spoorlijn Geraardsbergen- Edingen loopt door het Boelarebos onder de getuigenheuvel door.

Abdijstraat (Geraardsbergen)
De Canadapopulier groeide als een dominant exemplaar in een bosje in het zuidoosten van het park dat werd aangelegd op de plaats van de voormalige Sint-Adriaansabdij, ten noorden van het stadscentrum van Geraardsbergen.

Abdijstraat 10 (Geraardsbergen)
Voormalige Benedictijnerabdij met aansluitend park, gelegen ten noorden van het stadscentrum tussen de Edingsestraat, de Boelarestraat en de weg naar de Brusselse poort. Van de abdij zijn alleen de poort, de abdijvleugel met het prelaatskwartier en de zuidelijke stalvleugel overgebleven. Het domein wordt nog grotendeels afgesloten door 17de tot 20ste-eeuwse muren met enkele geïntegreerde gedenkstenen. In het park resteren nog de ijskelder met deels vervallen trap met boordstenen en leuning, enkele trappen en balustrades hoofdzakelijk uit de 19de-eeuwse parkaanleg, een rustiek paviljoen, twee siervazen, een beeld met 4 heiligen, een beeld van Diana, een beeld van een gladiator, een kleine grot in cementrustiek, een bron ommuurd met natuursteen en een grafplaat.

Alfonslaan (Geraardsbergen)
In de hoek van een perceel, bij een kerkwegel langs het Hof ter Linden, staat een stevig uit de kluiten gewassen opgaande zomereik. Bij het inventariseren (2018) werd een stamomtrek van 402 cm gemeten en een uitzonderlijk hoge takvrije stam gemeten van 10 meter. Het gebeurde wel meer dat hoekbomen aangeplant werden bij voetwegen. Zodoende voorkwam men dat de bocht zou worden afgesneden en dat het pad gebruikt zou worden met voertuigen en het voetpad hierbij zou verbreden. Het is moeilijk te zeggen hoe oud de zomereik is, vermoedelijk werd de boom aangeplant in de 18de eeuw. Op de Ferrariskaart van ca. 1777 zijn er bomenrijen langs de straat ingetekend, het kan zijn dat de eik nog een restant is uit die periode.