Inventaris

Lichtaart, Tielen (Kasterlee), Turnhout (Turnhout)
De valleien van de Kleine Kaliebeek en de Roeikensloop vormen, samen met de hoger gelegen ontginningen, een bijzonder goed bewaard relict van het oude Kempische cultuurlandschap. Op de hogere gronden verwijzen talrijke kleine landschapselementen en plaggenbodems vandaag naar dit vroegere landbouwgebruik. In de 19de eeuw werd in de vallei van de Kleine Kaliebeek en de Roeikensloop veel turf en moerasijzererts gewonnen. De plassen die daar het resultaat van waren, zijn nu vaak omgevormd tot vijvers. Het landschapsbeeld en de esthetische waarde van de vallei wordt bepaald door de kleinschaligheid en diversiteit (ruigten, broekbos en extensieve weilandjes, doorweven met houtwallen, bomenrijen, waterlopen en een deels onverhard wegennet). De vallei van de Kleine Kaliebeek staat in scherp contrast met het omgevende intensieve landbouwgebied.

De Maneschijn (Kasterlee)
Eerste kapel vermeld in 1762, bouw tweede kapel vermeld midden 19de eeuw, door ongeval verwoest in 1982 en herbouwd in 1983.

Eindeke 10 (Kasterlee)
Woonstalhuis onder afgewolfd zadeldak, qua aanleg opklimmend tot de 18de eeuw en de eerste helft van de 19de eeuw.

Geelsebaan, Venheide (Kasterlee)
Britse militaire begraafplaats aangelegd in 1945 naar ontwerp van Ph. Hepworth voor 97 Britse en drie Canadese militairen die in 1944 in Geel-ten-Aart omkwamen.

Goorseweg (Kasterlee)
Ten zuiden van de landduin ‘de Hoge Mouw’ op de heuvelrug tussen Kasterlee en Lichtaart liggen twee kleine waterplassen. Aan hun hoekige vorm te zien, gaat het niet om natuurlijke vennen, maar zijn ze antropogeen van oorsprong. In de volksmond worden ze ‘duivelskuilen’ genoemd, verwijzend naar zogenaamde aloude heidense praktijken uit ‘pre-christelijke’ culturen die zich om en bij deze kuilen zouden hebben voorgedaan.

Goorseweg (Kasterlee)
Op de heuvelrug tussen Kasterlee en Lichtaart bestaan nog enkele restanten van oude wegtracés. Het gebied bestond vooral uit heide, die in de loop van de 19de-20ste eeuw systematisch tot naaldbos is omgevormd. Samen met de bebossing van de heuvelrug ontstond een heel netwerk van kleine bospaden, dat vooral in de 20ste eeuw zijn huidige vorm aannam. Enkele oudere tracés bleven gedeeltelijk behouden, waaronder een deel van de verbindingsweg tussen het gehucht Goor en Kasterlee. Bijzonder is het parallelle wegtracé van de Kerk- en de Lijkweg.

Goorseweg (Kasterlee)
Aansluitend bij de smalle heuvelrug tussen Kasterlee en Herentals op de rand van de Kleine Netevallei ligt een 67 ha groot stuifzandcomplex met een uitgesproken reliëf. Het meest uitgesproken zijn de paraboolduinen die zich hier op het einde van de (voorlopig) laatste ijstijd hebben gevormd. Zij vormen dominante landschappelijke elementen. Er kunnen drie reliëfvormen in het stuifzand worden onderscheiden: 1. paraboolduinen zoals de Hoge Mouw en de Zwarteberg; 2. een langgerekte stuifzandrug, de Kabouterberg; 3. een sterk geaccidenteerd stuifzandreliëf dat bestaat uit een ensemble van kleinere, onregelmatige koppen, ruggen en depressies.

Herentalsesteenweg (Kasterlee)
Tussen mei 1943 en september 1944 was in Herentals een afdeling luchtafweergeschut van het Duitse leger gestationeerd. Van deze FLAK-stellung (Flugabwehrkanone) bestaan tot op vandaag nog heel wat restanten. Ze liggen enigszins verstopt onder de bossen op de heuvelrug tussen Lichtaart en Herentals. Deze site is één van de best bewaarde voorbeelden van een luchtafweerstelling uit de Tweede Wereldoorlog in de Benelux.

Hoge Rielen 32 (Kasterlee)
Kapel gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Geboorte en reeds vermeld in een cijnsboek van 1564. De kapel lag aan de rand van de Rielen heide in een omhaagd kerkhof. De kapel werd herbouwd begin 17de eeuw en onderging meerdere herstellings- en verbouwingswerken in de 18de eeuw en later. Langs de straatzijde staan vier lindes bij de toegang tot de kapel.

Hoge Weg (Kasterlee)
In het huidige naaldbos op de heuvelrug tussen Lichtaart en Kasterlee komen verschillende houtkanten, onder andere van voormalig eikenhakhout voor. Het zijn de restanten van het oude akkerareaal bij Lichtaart, dat tot in de 18de-19de eeuw te midden de heidevegetatie lag. Naarmate de bebossing op de heuvelrug in de 19de-20ste steeds meer toenam, kwamen de houtkanten onder een etage naaldhout te liggen.