Inventaris

Turkeijensteenweg (Pittem), Egemsesteenweg (Tielt)
Vermoedelijk 19de-eeuws Onze-Lieve-Vrouwekapelletje. Witgekalkt bakstenen pijlerkapelletje onder zadeldakje met flankerende veldesdoorn.

Vliegveldweg 2 (Pittem)
Op traditionele wijze zijn twee lindebomen aangeplant bij de toegang van het erf. Dit is een zéér oud gebruik waarbij men geloofde dat door de zuiverende werking van de bomen de bewoners op het erf beschermd werden van kwade invloeden. Het zijn twee linden, een zomerlinde en een hollandse linde, waarvan de dikste een stamomtrek heeft van 269 cm.

Vliegveldweg 2 (Pittem)
Aan de straatzijde wordt het erf gemarkeerd door een opgaande populier die er als hoekboom werd geplant. Op het belendend perceel is bij de boom een veedrinkpoel aangelegd. De boom is een mooi ontwikkelde oude populierenkloon met een omtrek van 337 cm en met een totale hoogte van ca. 32 meter.

Vliegveldweg 2 (Pittem)
Op het erf staat nog een oude perelaar. Het was gebruikelijk om op de huisweide een hoogstam weideboomgaard te voorzien.

Vliegveldweg 2 (Pittem)
Door het gebruik van meidoorn in een dicht plantverband is de haag ondoordringbaar. Door ze jaarlijks te scheren wordt ze op traditionele wijze onderhouden. De haag is geplant langs de perceelgrens aan de straatzijde en is nog een representatief voorbeeld van een scheerhaag dienstig als erfafsluiting.

Vliegveldweg 2 (Pittem)
Door het gebruik van meidoorn en hulst in een dicht plantverband is de haag ondoordringbaar. Door ze periodiek te scheren wordt ze op traditionele wijze onderhouden. De haag is geplant langs de perceelgrens en is nog een representatief voorbeeld van een scheerhaag dienstig als erfafsluiting.

Vliegveldweg 2 (Pittem)
Langs de weg, in de perceelsrand van een uitgebrikt weiland staat een knotwilgenrij. De schietwilgen zijn op regelmatige plantafstanden aangeplant en de bomen zijn op traditionele wijze geknot in functie van brandhoutopbrengst.

Krombeke, Poperinge, Proven, Watou (Poperinge), Westvleteren (Vleteren)
Dit gebied is gelegen op een interfluviale kam die door talrijke dalhoofden wordt aangesneden. Tijdens de vroege middeleeuwen was de gehele kam bebost. Momenteel resten er kleinere loofboscomplexen die niet meer op elkaar aansluiten. Ze worden omringd door een mozaïek van wei- en akkerlanden. De aanwezige hoeves zijn sterk verspreid en en bestaan veelal uit enkele losstaande bakstenen gebouwen met resten van een middeleeuwse walgracht. In het gebied liggen de kasteeldomeinen De Lovie en Couthof met elk hun omringend park. In het gebied zijn nog verschillende sporen van de Eerste Wereldoorlog waaronder een legerbarak en een begraafplaats. De Sint-Sixtusabdij in het uiterste noordoosten van dit gebied is een trappistenabdij gesticht in 1831 waar nog steeds trappist gebrouwen wordt.

Poperinge, Watou (Poperinge)
Helleketelbos en omgeving ligt op de interfluviale kam tussen het bekken van de Vleterbeek en het bekken van de Heidebeek. Langs de helling zijn bronnen waarde beken ontspringen, dichtbij hun bron hebben ze een natuurlijke loop en zijn ze soms zeer diep ingesneden. Het Helleketelbos is een restant van een vroeg-middeleeuws bos. Het huidige bos bestaat uit percelen met loof-, naald- en gemengd bos. Het bos wordt omringd door landbouwland. Ten zuiden van het bos liggen nog enkele hopakkers. In het noorden en westen van het gebied zijn er percelen met hagen als perceelsrandbegroeiing, een relict van het vroegere bocagelandschap. De weinige bebouwing bestaat uit hoeves met losstaande gebouwen en omringd door een bomenrij en/of aansluitend een boomgaard. Net ten noorden van het Helleketelbos staat een klein landarbeidershuisje in vakwerk, het zogenaamde ‘Heksenhuisje’.

Poperinge (Poperinge)
Dit gebied omvat de smalle beekvallei van de Vleterbeek tussen Abele en Poperinge en een klein deel van de vallei van de Winterbeek. De Vleterbeek heeft een zeer natuurlijke kronkelende loop met natuurlijke oeverprofielen. Langs de beek staan bomen en struiken die de loop visueel accentueren in het landschap. Bijna het gehele gebied ligt onder open akkerland gekenmerkt door een strook- tot blokvormige percelering. Door de afwezigheid van perceelsrandbegroeiing heeft dit landschap een vrij open karakter dat onderbroken wordt door de hopakkers die voor een visuele begrenzing zorgen.