Resultaten erfgoedobjecten

< Ga naar zoekformulier

Resultaten erfgoedobjecten

542 resultaten


ID: 51749 | Bouwkundig element

Decanale kerk Sint-Jacobus-de-Meerdere

Kerkplein (Lichtervelde)
Neogotisch bedehuis van 1878-1880, naar ontwerp van architect Pierre Nicolas Croquison, ter vervanging van de kerk met romaanse toren uit het tweede kwart van de 17de eeuw. De kerk omvat een doopvont uit Doornikse steen uit de twaalfde eeuw.


ID: 92150 | Bouwkundig element

Orgel kerk Sint-Jacob-de-Meerdere

Kerkplein (Lichtervelde)
Het huidige orgel werd gebouwd door Jules Anneessens (Menen) kort na 1922-23.


ID: 70253 | Bouwkundig element

Parochiekerk Sint-Rectrudis

Dorpplaats 1a (Lo-Reninge)
Georiënteerde hallenkerk, te midden van kerkhof volledig omringd door geelbakstenen muurtje, die na de Eerste Wereldoorlog volledig heropgebouwd werd naar vooroorlogs model naar ontwerp van de architecten Charles Pil en Henri Carbon (Oostende). In de kerkhofmuur bevinden zich twee kapellen. Het kerkhof is afgezoomd met rode beuken en knotlindes.


ID: 92093 | Bouwkundig element

Orgel kerk Sint-Rectrudis

Dorpplaats 1a (Lo-Reninge)
Orgel door Jules Anneessens uit circa 1925; heropbouw na de Eerste Wereldoorlog.


ID: 70166 | Bouwkundig element

Parochiekerk Sint-Barnabas met kerkhof

Noordschoteplein 12a (Lo-Reninge)
Georiënteerde parochiekerk, in 1921-1923 naar het vooroorlogse model heropgebouwd. De vooroorlogse gotische kerk dateerde van 1498. Driebeukige gotische hallenkerk met vooruitspringende westtoren, gelegen in omringend kerkhof met bewaarde graven.


ID: 92091 | Bouwkundig element

Orgel kerk Sint-Barnabas

Noordschoteplein 12A (Lo-Reninge)
Het oorspronkelijke orgel ging verloren in de Tweede Wereldoorlog. Het huidig orgel is van Jos. en Pieter Loncke uit 1925.


ID: 70105 | Bouwkundig element

Parochiekerk Sint-Petrus

Noordstraat 1a (Lo-Reninge)
Laatgotische hallenkerk met 13de-eeuws koor, die tot 1797 zowel dienst deed als augustijner abdijkerk van de Sint-Pietersabdij en als parochiekerk. De kerk werd in de Eerste Wereldoorlog grotendeels verwoest, en omstreeks 1919-1924 wederopgebouwd onder leiding van architect J. Coomans, grotendeels naar vooroorlogs model. De plattegrond ontvouwt: hallenkerk met driebeukig schip van vier traveeën; licht uitspringend transept met armen van één travee en rechte sluiting; in oksel van noordelijke transeptarm kleine vierkante traptoren; vieringtoren; zijkoren en hoofdkoor met rechte sluiting; in noordoostelijke hoek sacristie van twee traveeën. Verankerde gele baksteenbouw, met ijzerzandsteen, rode baksteen en kalkzandsteen bij de vroegere fases.


ID: 92090 | Bouwkundig element

Orgel kerk Sint-Petrus

Noordstraat 1a (Lo-Reninge)
Het oorspronkelijk orgel was gebouwd door Jacobus van Eynde in 1714. Over de verdere geschiedenis tot aan de Eerste Wereldoorlog zijn geen gegevens bekend, behalve een werk door Petrus Albertus Loncke, vermoedelijk te situeren na de werken aan de kerk van 1860-1870. Dit orgel zou vernield zijn in 1914-18; de vraag dient gesteld in welke mate het instrument zelf beschadigd was, aangezien de orgelkast in veiligheid werd gebracht in Parijs en nadien wél kon gerecupereerd worden. In 1937 hebben Jos en Pieter Loncke geopteerd voor de bouw van een volledig nieuw instrument in de daartoe aangepaste oude kast.


ID: 70212 | Bouwkundig element

Parochiekerk Sint-Bartholomeus met kerkhof

Pollinkhovestraat 2a (Lo-Reninge)
Georiënteerde hallenkerk te midden van een kerkhof met haag, bomenrij en recent laag geelbakstenen muurtje met betonnen deksteen. Op het kerkhof is onder meer een oorlogsgedenkteken en een Brits militair ereperk terug te vinden. Over de vroegste geschiedenis van dit laatgotische bedehuis uit de 16de eeuw is bijzonder weinig geweten tot de brand van 1853. 1854-1858: heropbouw van de kerk naar voorgaand model onder leiding van architect P. Buyck, mits afwijkingen.


ID: 92092 | Bouwkundig element

Orgel kerk Sint-Bartholomeus

Pollinkhovestraat 2a (Lo-Reninge)
Een voormalig orgel ging verloren in de brand van 17 mei 1853. Een nieuw orgel werd gebouwd door de gebroeders Petrus Albertus en Francis Loncke in 1856. In 1938 werden enkele wijzigingen aangebracht door Jos. en Pieter Loncke. Het instrument kreeg een revisie in 2002, door P. Andriessen.