Inventaris

Kerkstraat (Veurne)
Georiënteerde kerk ingeplant ten zuiden van de dorpskom, met omringend kerkhof met oude linde, afzomende dubbele rij linden waartussen voetpad, Sint-Apolloniakapelletje uit de eerste helft van de 20ste eeuw, toegangshek en roepsteen. Een oorlogsgedenkteken, heldenhuldezerkjes en een graf voor een Britse piloot herinneren aan beide wereldoorlogen. Laat-gotische kerk gebouwd eind 16de eeuw na vernieling van de vroegere kerk in 1593 tijdens de godsdienstberoerten. De kerk raakte zwaar beschadigd tijdens de Eerste Wereldoorlog en werd circa 1920 hersteld naar oorspronkelijk patroon onder leiding van architect J. Viérin. 18de-eeuwse calvarie tegen de toren.

Knollestraat (Veurne)
Georiënteerde neogotische kerk met ommuurd en deels beboomd kerkhof, waarvan de westelijke toegang wordt gemarkeerd door hekpijlers. Variante op het typisch kerkschema van de streek; hallenkerk met westtoren hier vervangen door basiliek met westtoren. Voorts, interpretatie van de gotische architectuur, zie bakstenen traceringen, steunberen met versnijdingen, spitsboogvensters onder meer twee, drie- en vierlichten met afzaat, oculi.

Pastoor Henri Scherpereelstraat (Veurne)
Landelijk zaalkerkje met stervormig gekasseid voorpleintje, aan bocht van Pastoor Henri Scherpereelstraat; omringend kerkhof, ten westen afgezet met bakstenen muurtje voorzien van ezelsrug en steunberen (1923); ten zuidoosten en noorden door middel van haag kastanjelaars. Voor het eerst vermeld in 1135 als kapel, datzelfde jaar tot parochiekerk verheven.

Pastoor Henri Scherpereelstraat (Veurne)
De bouwer van het orgel is Charles-Louis van Houtte (Waregem), in 1847. Na schade in WO I werd het orgel hersteld door Jules Anneessens (Menen) in 1924. Een herstelling (opnieuw na oorlogsschade) werd uitgevoerd door Jos en Pieter Loncke (Esen) in 1945. Een algehele restauratie werd uitgevoerd door Etienne De Munck (Hamme) in 1983-84.

Sint-Niklaasplaats (Veurne)
Parochiekerk gelegen tussen Appelmarkt, Sint-Niklaasplein en Kaatsspelplaats met dominerende westtoren. Oudste vermelding van 1120. Tot de Franse Revolutie bediend door monniken van de Sint-Niklaasabdij. Baksteenbouw; gebruik van ijzerzandsteen voor onderbouw van zuidelijke zijbeukgevel; kalksteen voor lagen afgewisseld met baksteen in noordelijke zijbeukgevel en zuidelijke transeptgevel, voor grootste gedeelte van zuidelijke zijbeukgevel en voor bovengedeelte van westportaal; Doornikse steen voor onderbouw van laatstgenoemde.

Sint-Niklaasplaats (Veurne)
Het instrument, van Fr. Loncke, en de orgelkast, van Al. Desaever, dateren van 1897-98. Het orgel werd tijdens de Eerste Wereldoorlog gedemonteerd en nadien heropgebouwd door Fr. Vos. Dezelfde orgelbouwer voerde in 1932-33 herstellingwerken en wijzigingen uit. Na beschadiging in de Tweede Wereldoorlog, volgde een herstelling uitgevoerd door Jos. Loncke in 1943.

Sint-Walburgapark (Veurne)
Enig voorbeeld in de kuststreek van een groots opgevat gotisch kerkgebouw waarvan alleen de koorpartij, de oostelijke transeptmuur en westelijke torenaanzet tot stand kwamen vanaf het tweede kwart van de 13de eeuw tot eind 14de eeuw. De westelijke torenaanzet vormt nu een vrijstaand volume in het Sint-Walburgapark: onafgewerkt gebleven gotisch westportaal van Balegemse kalkzandsteen, in 1720 ingericht tot waterreservoir. Voorts neogotische kerk, meer bepaald transept en schip naar ontwerp van A. Van Assche gebouwd en voltooid door architect J. Vinck in 1907. Het kerkgebouw omvat een vijfbeukig basilicaal schip van twee traveeën, een transept met traptorens op de hoeken en de bewaarde gotische oostelijke muur, de gotische koorpartij bestaande uit een hoofdkoor van vier traveeën met vijfzijdige sluiting en een kooromgang met drie kranskapellen ten oosten en twee kapellen op noord- en zuidzijde, en aansluitend bij het hoofdvolume onder meer een doopkapel.

Sint-Walburgapark (Veurne)
Het oorspronkelijk orgel is van J.-G. Gobert en J. Bosquet (Rijsel), uit 1743. In 1784-85 werd het uitgebreid met een Positief door J.J. Vander Haeghen (Rijsel). In 1909: ombouw en verplaatsing door Th. Delmotte en zoon (Doornik). In 1917 werd het orgel gedemonteerd door Frans Vos en door dezelfde teruggeplaatst in 1920. In 1967: totale vernieuwbouw door Jos. Loncke en Zonen (Esen).

Steenkerkestraat (Veurne)
Landelijk kerkje gelegen ten noorden van de Steengracht, midden een omhaagd kerkhof, omgeven met linden; bakstenen toegangspad geflankeerd door Heilig Hartbeeld. De kerk bewaart een deels romaanse toren 12de eeuw. Het zuidkoor is te dateren circa 1250-1325 en is een waardevolle getuige van de bloei van baksteenarchitectuur in de streek van Veurne tijdens de 13de eeuw. In en rond de Sint-Laurentiuskerk bevinden zich verschillende relicten die verband houden met de wereldoorlogen.

Steenkerkestraat (Veurne)
Het oorspronkelijke orgel werd gebouwd door Petrus Albertus Loncke (Hoogstade) in 1851. Het werd totaal gerenoveerd in 1973 door de firma Jos Loncke en Zonen (Diksmuide). In origine stond het orgel op het doksaal, nu is het beneden in de zijbeuk opgesteld.