Inventaris

Knap 37 (Voeren)
Vakwerkschuur met bakstenen vullingen uit het derde kwart van de 19de eeuw.

Remersdaal-Dorp (Voeren)
Voormalig pompgebouw gebouwd na de Tweede Wereldoorlog en gelegen achter de hoeve Het Hoes in de natte vallei aan de Remersdaalbeek.

Sint-Martenstraat (Voeren)
Beeldbepalende elektriciteitscabine in een traditionele stijl opgebouwd in natuursteen en gelegen in het dorpscentrum van Sint-Martens-Voeren.

Sint-Pieterstraat (Voeren)
Beeldbepalende elektriciteitscabine in een traditionele stijl opgebouwd in natuursteen en gelegen in het dorpscentrum van Sint-Pieters-Voeren, tegen de kerkhofmuur.

Veurs (Voeren)
Beeldbepalende elektriciteitscabine in een traditionele stijl opgebouwd in natuursteen en gelegen in het gehucht Veurs.

Zwaen (Voeren)
Beeldbepalende elektriciteitscabine in een traditionele stijl in het gehucht Zwaen, tegenover de bron De Drink.

Zwaen (Voeren)
Gecultiveerde bron De Drink in het gehucht Zwaen, gelegen aan de rand van een wei tegenover een poel en een elektriciteitscabine.

Oud Vliegveld 57 (Waasmunster)
Het domein is opgericht door de hiëronimieten van Sint-Niklaas als recreatie- en bezinningsoord voor retraites, vormingen en opleidingen. Het gebouw, gelegen in een groen bosrijk domein van 2,5 hectare, is ontworpen in 1965 door architect François J.T. Van de Velde. Het recreatie- en bezinningsoord beslaat een onconventionele complexe plattegrond met een halfcirkelvormig op het zuidoosten gericht hoofdgebouw.

Schendekouterstraat 28 (Wervik)
Vlasverwerkende site Decruyenaere-De Brabandere, representatief voorbeeld van een mechanische vlaszwingelarij en -roterij. De oudste plannen dateren van 1941 en werden opgemaakt door het bedrijf van de gebroeders Vanhauwaert uit Kuurne. De vlassite omvat een bakstenen vlasloods en zes rootputten in gewapend beton, waarvan ene later opgetrokken tot tabaksast. Er was een ruimte voorzien als stookruimte met schoorsteen, en een machinekamer met ruimte voor het zwingelen van het vlas.

Faliestraat 3-5, Lilarestraat 2, 2A (Zottegem)
Van het kloostercomplex van Onze-Lieve-Vrouw van VII Weeën resteren nog de neogotische kapel, gedateerd 1889, een lagere school, een woning en de parochiezaal Rerum Novarum van 1931 naar ontwerp van architect Ommeslagers. De kloosterkapel is opgevat als een eenbeukig, oost-west georiënteerd zaalkerkje van drie traveeën diep, onder een zadeldak met dakkapellen en in het oosten afgesloten door een een rechthoekig koor met driezijdige koorsluiting.