Inventaris

Jules Vandenbemptlaan 30 (Leuven)
De opdracht tot het bouwen van de modernistische villa op de toenmalige hoek van de Jules Vandenbemptlaan en de Kardinaal Mercierlaan werd gegeven door pastoor Leunis, wonende te Auvernas le Baudouin, Hannuit (Luik). Het ontwerp van de woning werd aangeleverd door architect Paul Van Dormael. De bouwaanvraag werd goedgekeurd in 1938.

Jules Vandenbemptlaan 33 (Leuven)
Dit markante half vrijstaande burgerhuis in cottagestijl werd gebouwd in opdracht van juffrouw Germaine Van ’t Veld naar een ontwerp van 1937 van architect Peeters. Een jaar later werd een bouwaanvraag ingediend voor de fijn uitgewerkte afsluiting in cementrustiek. Deze werd opgetrokken door Jan Breugelmans, gespecialiseerd in tuinversieringen uit kunstbeton, maar licht verschillend model van de aanvraag.

Jules Vandenbemptlaan 35 (Leuven)
Het burgerhuis in een traditionalistisch modernisme werd opgetrokken naar een bouwaanvraag uit 1938 en werd ontworpen door de Leuvense architect Victor Broos. De opdracht werd gegeven door René Goemans, de oprichter van De Witte Duif (1916), een kledingzaak voor werkkledij op maat. Ook vandaag bestaat De Witte Duif nog steeds in de Parijsstraat in Leuven. De woning omvat verschillende gevelelementen die typisch modernistisch zijn. Anderzijds wordt deze stijl gecombineerd met een historiserend archetype: de puntgevel.

Jules Vandenbemptlaan 43 (Leuven)
De villa in cottagestijl, gebouwd in opdracht van Karel Wolfs naar een ontwerp van architect Paul Van Dormael van 1927, is beeldbepalend voor de hoek gevormd door de Jules Vandenbemptlaan en de Kloosterlaan.

Jules Vandenbemptlaan 49 (Leuven)
Architectenwoning van de lokale bouwmeester en landmeter Frans Vandendael, ontworpen in 1929 in een neotraditionele bouwstijl.

Jules Vandenbemptlaan 51 (Leuven)
Deze driegevelvilla in neotraditionele stijl liet kanunnik Raymond Lemaire (1878-1954) in 1929 bouwen voor zichzelf en zijn zus Maria (1881-1944). Zij zijn twee belangrijke personen in de Belgische cultuurgeschiedenis van het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw. De traditioneel geïnspireerde architectuuropvatting van Lemaire komt tot uiting in het ontwerp van zijn eigen woning.

Jules Vandenbemptlaan 55 (Leuven)
De villa in regionalistische stijl, met opvallende neoclassicistische elementen, werd gebouwd in opdracht van professor P. Putzeys, met grote waarschijnlijkheid verbonden aan de Leuvense universiteit, en volgens een bouwaanvraag van 1931 naar ontwerp van de Leuvense ingenieur-architect Emile Goethals.

Jules Vandenbemptlaan 59-61 (Leuven)
De twee gekoppelde burgerwoningen in neotraditionele stijl werden opgericht voor Ed. Creteur en Goemans naar een ontwerp uit 1931 van de lokale bouwmeester en landmeter Frans Vandendael. Deze bouwmeester woonde iets verderop in dezelfde straat, op nummer 49. Een voorkeur voor traditionele architectuur is kenmerkend voor de woningen in het oeuvre van Vandendael en kenmerkt de twee ontwerpen in de Jules Vandenbemptlaan.

Jules Vandenbemptlaan 63 (Leuven)
Modernistische villa, opgetrokken voor Hugo Vanderhaeghe naar een ontwerp uit 1934 door de West-Vlaamse architect Omer Vanderhaeghe, mogelijk familie van de bouwheer. De woning werd opgetrokken in een zakelijke bouwstijl, gekenmerkt door een plastische gevelwerking met erkers en balkons.

Jules Vandenbemptlaan 65 (Leuven)
De villa in regionalistische stijl werd gebouwd voor Werner Janssen naar een goedgekeurde bouwaanvraag uit 1933 opgemaakt door architect Paul Van Dormael, zoon van Theo Van Dormael. Vader en zoon waren erg actieve architecten in Heverlee waaronder in de Jules Vandenbemptlaan alsook in de parallel lopende Kardinaal Mercierlaan. Met deze monumentale villa uit 1933 sluit Paul Van Dormael nog erg aan bij het werk van zijn vader Theo Van Dormael. Beiden gingen in eerste instantie vaak samen te werk. De realisaties uit deze periode stonden sterk onder invloed van een historiserende architectuurstijl, al dan niet met regionalistische en cottagekenmerken.