Inventaris

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De Vallei van de Gulp ligt in het oosten van Voeren. De waterloop de Gulp meandert tussen graslanden. De vallei ligt aan de voet van hellingbossen op Nuropperberg en Teuvenerberg. Op het plateau is er open akkerland en grasland. De kleinschalige dorpskern van Teuven en het kasteel van Obsinnich bevinden zich op de linker oever, de abdij en watermolen van Sinnich liggen op de rechter oever. Het spoorwegviaduct uit WOI bevindt zich op de lijn Tongeren-Aken.

Remersdaal (Voeren)
In een bocht van de Kasteelstraat leidt een voetweg helemaal tot in het naburige dorp Laschet. De voetweg volgt de flank van de Boenderberg en komt uit bij een wegkruis aan de spoorlijn. De weg vervolgt onder de spoorwegberm tot in het centrum van Laschet. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp Sinnich en de gehuchten en dorpen in het zuiden. De voetweg volgde de rand van de Boenderberg en het Bos van Sinnich en liep parallel met de rivier de Gulp.

Remersdaal (Voeren)
In het verlengde van Gieveld loopt een onverharde weg door naar het zuiden langs de bosrand van het Onderste Bosch. De weg volgt de rijksgrens met Nederland en passeert door het Bois de Beusdael en Bois de Laschet en daalt af tot aan de spoorlijn bij Laschet om samen te komen met een parallelle weg ter hoogte van een wegkruis. Deze noord-zuid georiënteerde weg vormde een belangrijke schakel in het historisch wegennetwerk en de verbinding met belangrijke centra zoals Maastricht. De inplanting van de weg op het plateau was bedoeld om een zo vlot mogelijke transportroute te creëren met weinig hindernissen.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De holle weg die Sint-Martens-Voeren met la Verte Heydt verbindt splitst zich op het plateau in twee. Een onverharde weg loopt parallel met de holle weg verder het plateau op en eindigt eveneens bij de wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. De weg heeft een gedeeltelijk ingesneden profiel tussen taluds met houtkanten en slingert zich tussen weilanden met meidoornhagen die toegankelijk zijn vanop de weg. Deze deels holle weg vormt een parallelle verbindingsweg tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau en verder naar la Verte Heydt. Mogelijk was deze weg een alternatieve route voor de andere holle weg, afhankelijk van de (seizoensgebonden) begaanbaarheid. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van een kapelboom op de weg naar Ulvend leidt een onverharde zijweg naar het zuidoosten steil het plateau op. De weg is deels ingesneden en slingert zich tussen taluds met knotwilg en knotes en weilanden. Op het plateau gaat de holle weg over in een smalle voetweg met open zicht op de weilanden en de Hoeve Op de Eiken. De weg volgt de bosrand van het Broekbos en komt tenslotte uit bij een hoeve waar hij aansluit op de weg naar het gehucht De Plank. Deze weg, die op historische kaarten aangeduid wordt als 'Eyk Weg', verbond de grote ontginningshoeve Op-de-Eiken met Sint-Martens-Voeren enerzijds en met De Plank anderzijds.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De weg naar het kerkhof van Sint-Martens-Voeren splitst zich, eens het kerkhof gepasseerd, in twee ter hoogte van een paardenkastanje die als hoekboom werd geplant. De onverharde weg slingert naar het zuiden het plateau op en heeft een deels ingesneden profiel. De weg loopt tussen weilanden met meidoornhagen en versmalt tot een voetweg. De aardeweg passeert een wegkruis bij een zijweg en loopt verder richting het gehucht Berg waar de weg verbreedt tot een landbouwweg. Deze weg staat reeds als holle weg aangeduid op historische kaarten en vormde de verbinding tussen het centrum van Sint-Martens-Voeren en Berg langs de linkeroever van de Voer. Op de rechteroever van de Voer liep een parallelweg, de huidige hoofdbaan, richting Sint-Pieters-Voeren.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Voorbij de Kolebron in het gehucht Kwinten splitst de onverharde weg in twee. Een smalle voetweg loopt parallel met de Veurs en langs de plateaurand naar het zuidoosten. De aardeweg is licht ingesneden en slingert tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande essen. De voetweg eindigt bij het Broekbos maar liep oorspronkelijk door naar het gehucht Krindaal. Deze weg vormde de historische verbinding tussen beide gehuchten en volgde daarbij de rand van de beekvallei.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Vanuit Dal loopt een onverharde weg parallel met de hoofdbaan naar het oosten. De weg volgt de rand van het plateau en loopt vervolgens tussen weilanden met meidoornhagen en essenhakhout. Van op de weg zijn er open zichten op de omliggende weilanden en het dorp Veurs. De onverharde weg komt uit bij de hoofdbaan die verder zuidwaarts leidt. Deze parallelweg diende ter ontsluiting van de woningen in Dal en is vermoedelijk ontstaan met de dorpsuitbreiding van Veurs. Daarenboven vormde deze voetweg dwars door de weilanden en akkers een kortere route naar de hoofdweg.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Bij een splitsing van wegen in Dal leidt een onverharde weg het plateau op naar het zuidoosten. De holle weg loopt tussen taluds met hakhout van hazelaar en veel knotessen. Eens op het plateau biedt de voetweg open zichten op de omliggende akkers, weilanden en op Veurs. De onverharde weg leidt naar het Vrouwenbos en volgt hier de bosrand om vervolgens over te gaan in een bosweg die door het reservaat leidt. Deze deels holle weg vormt de historische verbinding tussen Veurs en het uitgestrekte Vrouwenbos.