Inventaris

Oude Pontweg, Trekweg (Merelbeke-Melle)
Drie knotbomen bestaande uit twee kraakwilgen en een Candapopulier vormen een restant van de vroegere perceelsrandbegroeiing bij een weiland. De zwaarste knotboom heeft een stamomtrek van 420 cm.

Potteriestraat (Heuvelland)
Gemengde houtkant van sleedoorn en meidoornsoorten, plaatselijk aangevuld met knotbomen van overwegend veldesdoorn, op perceelsgrenzen langsheen de Potteriestraat.

Hellingen 3B (Pajottegem)
De knotboom van zwarte els (Alnus glutinosa) staat aan de rand van een hoogstamboomgaard, op de oever van een waterloopje. De geknotte els heeft een omtrek van 4,23 meter. De totale hoogte van de boom bedraagt zestien meter, de knothoogte is drie meter, de kruindiameter bedraagt 13 meter.

Cotthem (Sint-Lievens-Houtem)
In de bosrand langs Cotthem staat, vermoedelijk als relict uit een kaphaag, een knotboom en een hoge hakhoutstoof. Deze traditioneel gesnoeide haag is aangelegd met fladderiep, die hier samen voorkomt met andere haagsoorten zoals haagbeuk, hazelaar en rode kornoelje. Fladderiep of ook steeliep genoemd is een zéér zeldzame soort en is de meest resistente soort tegen de iepenziekte.

Borrestraat (Grimbergen)
De knotpopulier staat in de noordwestelijke hoek van een grasland in de vallei van de Maalbeek, aan de oever van de Maalbeek, en in de omgeving van de Liermolen. De zwarte populier is een inheems en in Vlaanderen vrij zeldzaam. In het Vlaamse cultuurlandschap zijn de zwarte populieren in het verleden vaak aangeplant, dikwijls als knotboom bij boerenerven of nederzettingen. De zwarte populieren hier staan in een erfgoedgeheel, met nog andere beplantingen met erfgoedwaarde bij de Liermolen. Tussen de twee geknotte zwarte populieren is nog een afgestorven boom, vermoedelijk was dit ook een zwarte populier. De bomen vertegenwoordigen een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden geschoren, gekapt, geleid of geknot. Ze werden geplant met een welbepaalde functie, zoals: brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering.

Blekerijweg (Poperinge)
Drie zwarte populieren als relict uit een perceelsrandbeplanting van knotbomen. De bollaards, zoals ze in de Westhoek worden genoemd, zijn hier als geriefhout aangeplant. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Borrestraat (Grimbergen)
De knotpopulier staat in de noordwestelijke hoek van een grasland in de vallei van de Maalbeek, aan de oever van de Maalbeek, en in de omgeving van de Liermolen. De zwarte populier is een inheems en in Vlaanderen vrij zeldzaam. Deze knotboom heeft een opvallend grote knothoogte van vier meter. Hierdoor kan er gesproken worden van een "high pollard". In het Vlaamse cultuurlandschap zijn de zwarte populieren in het verleden vaak aangeplant, dikwijls als knotboom bij boerenerven of nederzettingen. De zwarte populieren hier staan in een erfgoedgeheel, met nog andere beplantingen met erfgoedwaarde bij de Liermolen. De bomen vertegenwoordigen een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden geschoren, gekapt, geleid of geknot. Ze werden geplant met een welbepaalde functie, zoals: brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering.

Blekerijweg (Poperinge)
Drie zwarte populieren als relict uit een perceelsrandbeplanting van knotbomen. De bollaards, zoals ze in de Westhoek worden genoemd, zijn hier als geriefhout aangeplant. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te kloneren, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Koningsweg (Brakel)
De drie fladderiepen staan op de perceelsgrens van een grasland, palend aan een valleibos, op de kruin van een steilrandje van de vallei van de Sassegembeek. De meest zuidelijk boom meet 151 cm, en lijkt te bestaan uit twee vergroeide knotbomen. De middelste meet 94 cm. Beide knotbomen hebben een knothoogte van 2,5m. De meest noordelijk fladderiep is een pruik op een stobbe van 40 cm hoog, die een omtrek van 110 cm heeft op 10 cm hoogte gemeten.

Beekmeersstraat 9 (Zwalm)
Op het erf van het Hof ten Doeyer en langs een oude gebruiksgrens staan twee geknotte bomen. Een haagbeuk en een zomereik met stamomtrekken van 228 en 284 cm en ze werden hoog geknot op circa 3,5 à 4 meter. Het betreft hier vermoedelijk het restant van een oude knotbomenrij. Deze bomen illustreren nog het traditioneel aanplanten en beheren van bomen in functie van het produceren van brand-, constructie- en geriefhout en het gebruik in functie van loofvoedering.