Inventaris

Geldenakenstraat 23 (Linter)
Gebouw van bak- en zandsteen homogeen gebouwd in classicistische stijl in tweede helft 18de eeuw, zandstenen toren in overgangsstijl uit de 13de eeuw.

Grote Steenweg (Linter)
Heterogeen geheel met ommuurd kerkhof, samengesteld uit: 15de-eeuwse koor, westertoren uit de periode 1786-1790, neogotisch schip van 1873 ingepast tussen koor en toren.

Grote Steenweg (Linter)
Neogotische parochiekerk naar plannen van Théodore Van Dormael van 1907.

Langstraat (Linter)
Neoclassicistische basilicale constructie, gerestaureerd in 1959 door J. Stas.

Oude Kerkstraat (Linter)
Classicistisch gebouw van baksteen en arduin, in de westergevel met kleine klokkentoren en een opnieuw gebruikt portaal van zandsteen onder de oculus gedateerd 1763.

Sint-Kwintensstraat (Linter)
Neoromaanse kerk gebouwd in 1864 naar ontwerp van architect Alexander Van Arenbergh, op het deels ommuurd kerkhof bevindt zich de necropool van de familie t’Serclaes.

Dorpplaats, Ieperstraat, Lostraat, Peperstraat, Sint-Maarten, Zwartestraat (Lo-Reninge)
De dorpskom van Reninge wordt sterk bepaald door de oorlogsschade van de Eerste Wereldoorlog en de daaropvolgende wederopbouw. Na de Eerste Wereldoorlog worden zowel de kerk, de pastorie als het gemeentehuis heropgebouwd naar ontwerp van de Oostendse architecten Charles Pil en Henri Carbon.

Dorpplaats 1a (Lo-Reninge)
Georiënteerde hallenkerk, te midden van kerkhof volledig omringd door geelbakstenen muurtje, die na de Eerste Wereldoorlog volledig heropgebouwd werd naar vooroorlogs model naar ontwerp van de architecten Charles Pil en Henri Carbon (Oostende). In de kerkhofmuur bevinden zich twee kapellen. Het kerkhof is afgezoomd met rode beuken en knotlindes.

Noordschoteplein 12a (Lo-Reninge)
Georiënteerde parochiekerk, in 1921-1923 naar het vooroorlogse model heropgebouwd. De vooroorlogse gotische kerk dateerde van 1498. Driebeukige gotische hallenkerk met vooruitspringende westtoren, gelegen in omringend kerkhof met bewaarde graven.

Noordstraat 1a (Lo-Reninge)
Laatgotische hallenkerk met 13de-eeuws koor, die tot 1797 zowel dienst deed als augustijner abdijkerk van de Sint-Pietersabdij en als parochiekerk. De kerk werd in de Eerste Wereldoorlog grotendeels verwoest, en omstreeks 1919-1924 wederopgebouwd onder leiding van architect J. Coomans, grotendeels naar vooroorlogs model. De plattegrond ontvouwt: hallenkerk met driebeukig schip van vier traveeën; licht uitspringend transept met armen van één travee en rechte sluiting; in oksel van noordelijke transeptarm kleine vierkante traptoren; vieringtoren; zijkoren en hoofdkoor met rechte sluiting; in noordoostelijke hoek sacristie van twee traveeën. Verankerde gele baksteenbouw, met ijzerzandsteen, rode baksteen en kalkzandsteen bij de vroegere fases.