Inventaris

Koning Albertstraat 46 (Diest)
Ruim langshuis met twee verdiepingen en barok getint middenrisaliet uit de 17de eeuw. Traditionele bak- en zandsteenbouw.

Koning Albertstraat 72A-B (Diest)
Drie verdiepingen hoog gebouw uit midden 18de eeuw, met rechthoekige vensters en hoofdaccent op het middenrisaliet.

Leopoldvest (Diest)
De Lindenmolen of Lindemolen is een tot de 18de eeuw opklimmende korenmolen, type houten staak- of standaardmolen met open voet. Aanvankelijk, sinds 1742, stond de molen op de Doodsberg in Schaffen, in 1886 werd hij heropgericht op de Mierenberg in Assent en vervolgens in 1958 opnieuw gedemonteerd en in 1960 op de stadswallen van Diest, aan de toegang van het provinciedomein Halve Maan, in zijn oorspronkelijke vorm heropgericht.

Peetersstraat 15-19 (Diest)
De mouterij Cuypers is de laatste overgebleven zelfstandige mouterij van Diest (stilgelegd halfweg de jaren 1990). De mouterij evolueerde tussen 1880 en 1977 uit de achterliggende bijgebouwen van de panden Peetersstraat 11-13 tot een indrukwekkend en waardevol industrieel ensemble.

Refugiestraat 5-11, 11A (Diest)
Geheel van vijf huizen aan de Refugiestraat ondergebracht in een voormalig fabriekspand uit 1921-1922 met elementen uit de art deco aan de voorgevel. De fabriekssite was aanvankelijk eigendom van de familie Peeters, meer bepaald Joannes Henricus Ivo Peeters (° 1844) en diens nakomelingen. Het fabrieksgebouw werd in de tweede helft van de jaren 1930 in aparte eengezinswoningen ingedeeld en verbouwd.

Schaffensestraat 21 (Diest)
Bak- en zandstenen barokhuis met twee verdiepingen en zadeldak van circa 1700. Zijgevel voorzien van schouderstukken en muurvlechtingen.

Beerst, Diksmuide, Kaaskerke, Keiem, Stuivekenskerke (Diksmuide)
Dit gebied omvat de Ijzervallei tussen Diksmuide en Stuivekenskerke met aansluitend enkele waardevolle graslandcomplexen en de historische kern van Stuivekenskerke. De Handzamevaart is één van de grotere zijbeken en mondt ter hoogte van Diksmuide in de Ijzer uit. De gekanaliseerde en rechtgetrokken Ijzer stroomafwaarts van Diksmuide heeft zeer lang onder invloed van de zee gelegen en is pas vanaf de middeleeuwen bedijkt geweest wat ontginning van aangrenzende gronden mogelijk maakte. In de ondergrond treft veenlagen aan die bedekt zijn door sedimenten van de latere overstromingsfasen. De Ijzer is langs weerszijden bedijkt maar vertoont nog een bochtig verloop met enkele meanders. De dijken dateren waarschijnlijk uit de 11de eeuw en worden her en der geaccentueerd door bomenrijen. De Ijzertoren en een voormalige maalderij vormen een opvallende bakens in de wijde omgeving.

Diksmuide, Nieuwkapelle, Sint-Jacobs-Kapelle, Woumen (Diksmuide), Merkem (Houthulst), Noordschote, Pollinkhove, Reninge (Lo-Reninge), Oostvleteren (Vleteren)
Dit gebied omvat de brede Ijzervallei tussen Elzendamme en Woumen alsook een deel van de Lovaart nabij Pollinkhove met overgang naar het plateau van Izenberge en het benedenpand van het Kanaal Ieper-Ijzer nabij het voormalige Fort De Knocke. De Ijzerbroeken zijn gevormd door landurige getijdenwerking van de Noordzee. De Ijzer tussen Elzendamme en Diksmuide is sinds de middeleeuwen rechtgetrokken en gekanaliseerd om de scheepvaart mogelijk te maken. Momenteel kunnen de Ijzerbroeken aan de rechteroever nog steeds periodisch overstromen waarbij de Ijzer zijn zogenaamde winterbedding inneemt. De broeken liggen vrijwel volledig onder grasland en kennen een dicht ontwateringsnetwerk. Verder komt binnen het gebied nog het dijkgehucht Fintele, het dorp Pollinkhove en de grote Blankaartvijver met bijhorend kasteeldomein voor.

Beerstblotestraat 3 (Diksmuide)
Bloemmolens van de Société Minoterie et Huilerie de Dixmude, gelegen aan de samenvloeiing van IJzer en Handzamevaart. Industrieel-archeologisch complex van twee torens; betonskeletstructuur met hoofdzakelijk houten vloerconstructies en integraal bewaarde elektrisch aangedreven maalinrichting. Opgetrokken in 1922 met de financiële steun van de Dienst der Verwoeste Gewesten, door de firma "Schneider-Jaquet".

Brouwerijstraat 5 (Diksmuide)
Brouwerswoning van de voormalige mouterij-brouwerij "De Dry Schichten". Deze brouwerij werd in 1854 opgericht door notaris-brouwer Bernolet. Na de verwoesting tijdens de Eerste Wereldoorlog, werd de brouwerij annex boerderij in 1920-1922 volledig heropgericht door de familie Vandewoude naar plannen van architect Lucien Coppé (Brugge). In 1955 werden de activiteiten stopgezet, in 1957-1958 werd de installatie ontmanteld, de brouwerij werd bierhandel.