Inventaris

Elen (Dilsen-Stokkem), Maaseik, Neeroeteren (Maaseik)
Het gebied strekt zich uit langs de Bosbeek tussen Neeroeteren en Maaseik. Het vlakke reliëf werd plaatselijk gediversifieerd door latere zandverstuivingen en de vorming van landduinen zoals bij Siemkensheuvel. De bedding van de Bosbeek tussen Neeroeteren en Maaseik werd waarschijnlijk gedurende de 13de en/of de 14de eeuw gegraven in functie van de Maaseiker stadswallen en de watermolens. Men treft in de westelijke helft van het gebied een kleinschalig oud cultuurlandschap op een plaggenbodem aan in het deelgebied Langeren en De Staart, met een grote dichtheid aan houtkanten, graslanden, akkertjes en geriefhoutbossen. Centraal in het gebied ligt de zogenaamde Tösch, een nat terrein met grote percelen ten zuiden van de Bosbeek. Een uitgestrekt gebied van weiden en akkers op een plaggenbodem bepaalt het uitzicht van het oostelijk deel van het gebied, genaamd Wurfeld.

Borreshoefstraat 104 (Dilsen-Stokkem)
Op het einde van de Borreshoefstraat, vlak tegen de Zuid-Willemsvaart, staan in de tuin bij een voormalige hoeve twee schermlindes aangeplant als bescherming tegen (extreme) weersomstandigheden.

de Schiervellaan (Dilsen-Stokkem)
Gietijzeren kruis omgeven door drie linden. Het is niet duidelijk waarop de datering 1783 slaat.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
Geknotte ss (Fraxinus excelsior) wiens functie vroeger tweeledig was. Buiten het feit dat een knotboom loofvoedering, gerief- en brandhout leverde, was het ook een visuele markering tussen verschillende percelen. In de boomspiegel zijn ook restanten van een meidoornhaag nog aanwezig. De knotessen zijn een relict van een plaatselijke heggencultuur en wellicht is dit een voorbeeld van de Maasheggencultuur.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
Geknotte es (Fraxinus excelsior) wiens functie vroeger tweeledig was. Buiten het feit dat een knotboom loofvoedering, gerief- en brandhout leverde, was het ook een visuele markering tussen verschillende percelen. Op het perceel zijn ook restanten van een meidoornhaag (Crataegus monogyna) nog aanwezig. Een groot deel van deze klassieke veekering rondom het perceel werd echter vervangen door prikkeldraad. De knotessen en meidoornhaagrelicten zijn een relict van een plaatselijke heggencultuur en wellicht is dit een voorbeeld van de Maasheggencultuur.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
Twee gesteltakken op een oude hakhoutstoof van Es (Fraxinus excelsior), wiens functie vroeger tweeledig was. Buiten het feit dat de stoof loofvoedering, gerief- en brandhout leverde, was deze hakhoutstoof ook een grensmarkering tussen verschillende percelen. De knotessen zijn een relict van een plaatselijke of regionale heggencultuur, waarschijnlijk van de Maasheggencultuur. Op het perceel zijn ook restanten van een meidoornhaag nog aanwezig.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
151 meter lange geschoren weerhaag die plaatselijk even wordt onderbroken door de 'Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Altijd Durige Bijstand'. De haag bestaat uit Meidoorn (Crataegus monogyna), Taxus (Taxus baccata) en enkele knotessen (Fraxinus excelsior). Vermoedelijk een relcit uit de plaatselijke Maasheggencultuur. De originele veekerende functie is rondom het perceel veelal overgenomen door prikkeldraad maar op deze plek blijft de haag behouden.

Handelsstraat 2 (Duffel)
Bepleisterd en beschilderd neoclassicistisch landhuis op rechthoekige plattegrond.

Kerkstraat, Rooienberg, Stationsstraat (Duffel)
De dorpskern van Duffel wordt gedomineerd door de Sint-Martinuskerk. Naast de kerk ligt de voormalige pastorie.

Mechelsebaan (Duffel)
Hybride fort in baksteen en beton (7ha) gebouwd tussen 1886-1891 in de buitenste fortengordel rond Antwerpen. Het fort verdedigde de spoorlijn Brussel-Antwerpen. Daarom wordt het vaak ook spoorwegfort genoemd.