Inventaris

Aardeken, Bleekmeersstraat, Nijverheidstraat, Snepstraat (Lokeren)
Het gebied Buylaers - Verloren Bos, respectievelijk een alluviaal landschap en een stuifzandlandschap zijn twee elementen die het rivierlandschap van de Durme typeren. Het deelgebied Verloren Bos omvat het omstreeks 1899-1900 gebouwde eclectische kasteel Verloren Bos met park.

Lommel (Lommel)
Midden 19de eeuw werden grootschalige vloeiweiden aangelegd om de onvruchtbare heidegebieden in de Limburgse en Antwerpse Kempen landbouwkundig te valoriseren. De realisatie van deze projecten was mogelijk dankzij de sedert 1825 in gebruik genomen Zuid-Willemsvaart en het Kempens kanaal van Bocholt tot Herentals. In Lommel ontstonden vier irrigatiezones. Drie blokken liggen binnen de perimeter van dit gebied, met name de wateringen van Lommel-Kolonie, Jozef Keelhoff en Hondsbos. De vloeiweiden van Lommel-Kolonie, tegenwoordig 'De Watering' genoemd, werden aangelegd door de Belgische staat in 1848, tussen het kanaal Bocholt-Herentals en de Nederlandse grens, in het noordoosten van de gemeente Lommel. Deze watering was vanaf haar ontstaan onafscheidelijk verbonden met de Rijkskolonie van Lommel-Kolonie.

Lommel (Lommel), Neerpelt (Pelt)
Het Hageven is gelegen aan de Dommel. Langs de Dommel komen er veenformaties voor, overwegend begroeid met rietvelden. Ten oosten van de Dommel komen overwegend kleinschalige vochtige weidepercelen voor. In oostelijke richting gaan deze geleidelijk over in een meer open akkerbouwgebied op plaggenbodems. De riet-, vijver- en vennenzone ten westen van de Dommel sluit zeer nauw aan bij het heidelandschap met landduinen en deflatiekommen met soms stagnerend water. Om de zandgronden te verbeteren werd rond 1850 een irrigatiesysteem aangelegd in de omgeving van de Bergeikse dijk waarvan nog relicten zichtbaar.

Gellenberg 93-97, 93A (Lubbeek)
Langgerekt, tweelaags 18de-eeuws landhuis met opeenvolgende uitbreidingen circa 1850, 1907, 1911 en 1930, diverse bakstenen bijgebouwen uit de 18de eeuw en later, gelegen in een domein met interessante bomencollectie, struikenmassieven en tuinfolly dat begin 19de eeuw in vroeg-landschappelijke stijl werd heraangelegd.

Mechelen-aan-de-Maas (Maasmechelen)
Initieel was de strook Lieben bedoeld voor de aanleg van een kanaal tussen Maasmechelen en Genk, maar dit plan werd nooit gerealiseerd waarna het gebied in de tweede helft van de 19de eeuw werd bebost met naaldbos. De zuidelijke bosgrens van de strook is gemarkeerd door een ondiepe gracht en het talud is beplant met hakhout van wintereik.

Oude Baan (Maasmechelen)
Met het toponiem Halfbunders wordt een relict aangeduid van de 19de-eeuwse heideontginning. Het rechthoekig ontginningsblok ligt geënt op de Oude Baan en wordt in twee gedeeld door de deels onverharde Bundersweg.

Mol (Mol), Retie (Retie)
Tot op vandaag is Postel een schaars bewoond gehucht, waar groen een prominente plaats inneemt. De relatieve ongereptheid van Postel is in hoofdzaak te danken aan het feit dat het gebied tot voor kort in handen bleef van een zeer gering aantal grootgrondbezitters, waaronder de Norbertijnen van de abdij van Postel en de familie van Broqueville van het 'kasteel van Postel'. De Ronde Put en omgeving betreft, dankzij de uitgestrektheid en ongereptheid, immers één van de interessantste gebieden van de Kempen. De afwisselende vegetatietypes van droge heide, grove dennen, elzenbroek struweel en oude bossen resulteren in een belangrijke botanische waarde.

De Maat 1-4 (Mol)
Voormalig kasteeldomein met bewaarde bakstenen bijgebouwen met typisch eigentijdse verwerking van gele baksteen, uit begin 20ste eeuw. Deels ommuurd park in laat-landschappelijke stijl met bewaarde ijskelder en dreef. Vloeiweide in het zuidelijke deel van het domein.

De Pinte, Zevergem (Nazareth-De Pinte)
Het Scheldevelde was een middeleeuws 'veld' of 'wastina', dat eerder deel uitmaakte van het uitgestrekte 'Scheldeholt' en in bezit was van de Sint-Pietersabdij. Het veldgebied werd begrensd door de Schelde en Leie en vanaf de 12de eeuw geleidelijk aan ontgonnen. In de 18de eeuw werd het veld systematisch ontgonnen door de aanleg van verschillende wegen die allen concentrisch naar de abdijhoeve liepen. Het oude landhuis van Scheldevelde werd in 1846 gesloopt en vervangen door het huidige kasteel, dat deels omgracht is en omringd door het park en de landerijen met stervormig aangelegde dreven.

Stene, Zandvoorde (Oostende), Oudenburg (Oudenburg)
Dit gebied bevat twee krekenstelsels: de Grote Keignaertkreek en de Zoute kreek en Sluiskreek. Het landschap wordt gestructureerd door de kreken en de aangrenzende komgronden. De Grote Keignaertkreek, Zoute kreek en Sluiskreek zijn ontstaan tijdens de overstromingsfase rond het beleg van Oostende aan het begin van de 17de eeuw doordat de duinen ten oosten van Oostende doorgestoken geweest zijn. Na het beleg van Oostende polderde men de overstroomde delen terug in, maar om de havengeul open te houden had men zogenaamde spoelpolders nodig om voldoende waterdynamiek te garanderen. Momenteel staan de kreken niet meer in rechtstreekse verbinding met de zee. Nabij de kreken en hun uitlopers komt eerder grasland (meestal weiland) voor, in de komgronden eerder akkerland. De kreken bevatten brakwater wat een typische flora met zich meebrengt.