Inventaris

Naamsestraat 57A (Leuven)
Voormalige kerk van het Leuvense jezuïetenklooster, sinds 1778 kerk van de Sint-Michielsparochie. Barokke kruiskerk uit de tweede helft van de 17de eeuw, naar ontwerp van de jezuïet Willem Hesius. Blikvanger is de monumentale westgevel, waarvan het rijke barokdecor de Contrareformatorische pronkarchitectuur binnenin aankondigt.

Onze-Lieve-Vrouwstraat, Sint-Annastraat 2 (Leuven)
Voormalige kerk van het Leuvense dominicanenklooster. Het koor uit de 13de eeuw bevatte de grafkapel van de Brabantse hertog Hendrik III en zijn gemalin Aleidis. Het schip van de kerk dateert uit de 14de eeuw, het interieur werd aangepast in de 17de eeuw en 18de eeuw.

Ortolanenstraat 4-6 (Leuven)
De Sint-Joannes Boscokerk is een brutalistische zaalkerk met gemeenschapscentrum en pastorie, opgetrokken in betonblokken in 1967-1970 naar ontwerp van architect Marc Dessauvage, gekend voor zijn vooruitstrevende en brutalistische ontwerpen van zogenaamde ‘huis- of woonkerken’. De Don Boscokerk kreeg reeds van bij het ontwerp een verregaand multifunctioneel gebruik als gemeenschapscentrum en is een architecturale getuige van de post-conciliaire theologische opvattingen.

Pakenstraat 65 (Leuven)
De parochiekerk van de parochiale gemeenschap Onze-Lieve-Vrouw van Troost is samen met het ten zuiden aanpalende augustijnenklooster Sint-Thomas van Villanova gelegen langs de Pakenstraat en situeert zich op het hoogste punt van deze steil oplopende straat. De kerk werd opgetrokken in een neoromaanse bouwstijl. De bouw van de kerk begon in 1952 en in 1955 werd ze in gebruik genomen. Het klooster werd gerealiseerd volgens een bouwaanvraag uit 1956 en sluit via een eenlaagse gang aan op de kerk. Zowel de kerk als het klooster werden gerealiseerd naar het ontwerp van architect Karel Van Cauwenberghe uit Eeklo. Hoewel de kerk en het klooster niet werden gerealiseerd volgens dezelfde bouwaanvraag, kan wel gesproken worden van een totaalconcept door Van Cauwenberghe.

Pastoor Legrandstraat (Leuven)
De parochiekerk Sint-Martinus, ingewijd in 1777 werd gebouwd in classicistische stijl. De kerk wordt omgeven door een kerkhof en een bakstenen ommuring in de noordelijke, oostelijke en westelijke zijde. De kerk staat in nauwe verbinding met de pastorie die deel uitmaakt van dezelfde ommuurde site. Het geheel van kerk, pastorie, kerkhof en kerk(hof)muur vormt een beeldbepalend ensemble in Wilsele-Dorp. Waardevolle graven en een waardevol kerkinterieur ondersteunen de architecturale, historische en artistieke erfgoedwaarde van het geheel.

Sint-Geertruiabdij 10 (Leuven)
Gotisch kerkgebouw, gebouwd in het eerste kwart van de 13de eeuw tot het midden van de 16de eeuw. De kerk werd ernstig beschadigd tijdens een bombardement in 1944, waarna een ingrijpende reconstructie van de verwoeste delen van de kerk volgde.

Sint-Hadrianusstraat 7 (Leuven)
De neogotische parochiekerk van Wijgmaal, toegewijd aan de Heilige Hadrianus, werd volgens het kadaster en de literatuur gebouwd in 1887-1888 naar een ontwerp van de provinciale bouwmeester van Brabant, Louis Van Arenberg. De Wijgmaalse industrieel Edouard Remy, eigenaar van de gelijknamige fabriek, voorzag in het nodige kapitaal voor de bouw van de kerk. Hij en zijn opvolgers bouwden naast de stijfselfabriek langs de Vaart ook tal van woningen en gemeenschapsvoorzieningen voor de werknemers van de fabriek. Voor de kerktoren staat een Heilig Hartbeeld op natuurstenen sokkel. Rechts vooraan op het perceel staat een oorlogsmonument ter nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog.

Tervuursesteenweg 295 (Leuven)
Neogotisch dominicanessenklooster dat in 1861-1864 werd opgetrokken als uitbreiding van en aansluitend op de bewaarde 17de-eeuwse priorijvleugel, ingrijpende verbouwingen en uitbreidingen vanaf 1922.

Tervuursesteenweg 92 (Leuven)
Parochiekerk in regionalistische stijl met neogotische reminiscenties van de wijk Terbank, naar een ontwerp door de architect Frans Vandendael. De driebeukige kerk met klokkentoren in baksteenbouw, werd opgetrokken vanaf 1953 en geconsacreerd in 1955.

Tervuursesteenweg 97A (Leuven)
De dorpswoning met aangebouwde schuur behoort tot de laatste bewaarde laagbouw aan de Tervuursesteenweg, en is representatief voor de oorspronkelijke landelijke bebouwing die deze steenweg kenmerkte aan het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw. De schuur werd in 1944 tot noodkerk aangepast voor de pas opgerichte parochie van Het Onbevlekt Hart van Maria, vóór de bouw van de gelijknamige parochiekerk die eveneens aan de Tervuursesteenweg is gelegen. De spitsboogvensters met ramen met houten roedeverdeling in de voorgevel vormen nog een getuige van deze historische functie.