Inventaris

Sint-Wivinadreef (Dilbeek)
Sint-Wivinakapel oorspronkelijk uit de 17de eeuw en gelegen op het einde van de dreef in de as van de toegang tot het Sint-Wivinaklooster op een perceel afgezet met lindebomen.

Zakstraat 81 (Dilbeek)
Cottage villa uit begin 20ste eeuw gelegen op het grondgebied van Dilbeek, maar bereikbaar vanuit de Zakstraat in Itterbeek. Gebouwd in 1912 door de industrieel Joris Oor, geregistreerd op het kadaster in 1913, en aangekocht en verbouwd in 1920 door Georges De Smet. Omgeven door een uit twee, haaks op elkaar staande strookpercelen samengestelde tuin, oorspronkelijk 1 hectare 19 are, met kruisvormig ingedeelde parterre (nu verdwenen) en een mooi panorama over de Pedevallei als achtergrond. De 130 meter lange oprijlaan is omgeven met landschappelijk plantsoen; typisch voorbeeld van een geleend landschap ('borrowscape').

Elen (Dilsen-Stokkem), Maaseik, Neeroeteren (Maaseik)
Het gebied strekt zich uit langs de Bosbeek tussen Neeroeteren en Maaseik. Het vlakke reliëf werd plaatselijk gediversifieerd door latere zandverstuivingen en de vorming van landduinen zoals bij Siemkensheuvel. De bedding van de Bosbeek tussen Neeroeteren en Maaseik werd waarschijnlijk gedurende de 13de en/of de 14de eeuw gegraven in functie van de Maaseiker stadswallen en de watermolens. Men treft in de westelijke helft van het gebied een kleinschalig oud cultuurlandschap op een plaggenbodem aan in het deelgebied Langeren en De Staart, met een grote dichtheid aan houtkanten, graslanden, akkertjes en geriefhoutbossen. Centraal in het gebied ligt de zogenaamde Tösch, een nat terrein met grote percelen ten zuiden van de Bosbeek. Een uitgestrekt gebied van weiden en akkers op een plaggenbodem bepaalt het uitzicht van het oostelijk deel van het gebied, genaamd Wurfeld.

Borreshoefstraat 104 (Dilsen-Stokkem)
Op het einde van de Borreshoefstraat, vlak tegen de Zuid-Willemsvaart, staan in de tuin bij een voormalige hoeve twee schermlindes aangeplant als bescherming tegen (extreme) weersomstandigheden.

de Schiervellaan (Dilsen-Stokkem)
Gietijzeren kruis omgeven door drie linden. Het is niet duidelijk waarop de datering 1783 slaat.

de Schiervellaan 5, 5A-D (Dilsen-Stokkem)
Het Verschuylenhof of Olmenhof is één der eerste ontginningen in Rotem. Eerste vermelding in 1371. Resten van een mergelstenen donjon, waarschijnlijk daterend uit de 14de of eerste helft 15de eeuw. Hoogstamboomgaard en geschoren meidoornhaag die de huiskavel begrenst.

Kerkstraat 9 (Dilsen-Stokkem)
In 1644 wordt een nieuwe kerk gebouwd door Willem van Bocholt, met behoud van de romaanse toren van Maaskeien. Deze kerk was een éénbeukige kerk met een koor van twee rechte traveeën en sacristie tegen de zuidzijde van het koor. Omheen de kerk ligt het vergroende kerkhof met langs de Bergerkampstraat vier gekandelaarde lindes in afzonderlijke plantvakken.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
Geknotte ss (Fraxinus excelsior) wiens functie vroeger tweeledig was. Buiten het feit dat een knotboom loofvoedering, gerief- en brandhout leverde, was het ook een visuele markering tussen verschillende percelen. In de boomspiegel zijn ook restanten van een meidoornhaag nog aanwezig. De knotessen zijn een relict van een plaatselijke heggencultuur en wellicht is dit een voorbeeld van de Maasheggencultuur.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
Geknotte es (Fraxinus excelsior) wiens functie vroeger tweeledig was. Buiten het feit dat een knotboom loofvoedering, gerief- en brandhout leverde, was het ook een visuele markering tussen verschillende percelen. Op het perceel zijn ook restanten van een meidoornhaag (Crataegus monogyna) nog aanwezig. Een groot deel van deze klassieke veekering rondom het perceel werd echter vervangen door prikkeldraad. De knotessen en meidoornhaagrelicten zijn een relict van een plaatselijke heggencultuur en wellicht is dit een voorbeeld van de Maasheggencultuur.

Langerijnsweg (Dilsen-Stokkem)
Twee gesteltakken op een oude hakhoutstoof van Es (Fraxinus excelsior), wiens functie vroeger tweeledig was. Buiten het feit dat de stoof loofvoedering, gerief- en brandhout leverde, was deze hakhoutstoof ook een grensmarkering tussen verschillende percelen. De knotessen zijn een relict van een plaatselijke of regionale heggencultuur, waarschijnlijk van de Maasheggencultuur. Op het perceel zijn ook restanten van een meidoornhaag nog aanwezig.