Inventaris

Bosstraat (Gavere)
De eigenlijke hoofdtoegang van het Blauw Kasteel is gelegen aan de Schaperstraat in het zuidenoosten van het domein. Vanuit het kasteelpark is er in noordwestelijke richting een dreef aangelegd in de richting van de Bosstraat. Het is een heraangelegde dreef (2008-2009) met jong plantsoen van zomereiken.

Heilige Donatusstraat (Gavere)
Door een linde beschaduwd, gewit bakstenen kapelletje onder pannen zadeldak met rondboognis en Heilige Donatusbeeld achter getralied deurtje.

Kasteelstraat 6-8, Kerkstraat 5 (Gavere)
Reeds vermeld als leen van de heerlijkheid van Gavere in de 14de eeuw, namelijk als pachtgoed met watermolen op de Boeverbeek, in het bezit van belangrijke Gentse patriciërsfamilies. Heden nog imposant classicistisch getint kasteel in park met hoofdgebouw van dertien traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak, oorspronkelijk uit 1780 en uitgebreid in 1899. Haakse oost- en westvleugels van telkens vier traveeën en twee en een halve bouwlaag onder plat dak en balustrade. Aanleunende okerkleurig beschilderde bakstenen stallen van tien traveeën en anderhalve bouwlaag. In noorden van het domein congiërgewoning uit 1909.

Kerkstraat 82 (Gavere)
Verschillende geleide en geknotte linden zijn in een cirkelvorm aangeplant. Ze staan aan de straatzijde, meer bepaald in de zuidoostelijke hoek van de tuin bij semi-gesloten hoeve, Kerkstraat 82. Het is een lindenprieel die in de zomer voorzag in een schaduwrijke rustplaats.

Steenweg (Gavere)
De kerk met ovale kerkhofsite klimt mogelijk op tot de vroege middeleeuwen. Rondom grasperl met verschillende opgaande lindes. Het huidige kerkgebouw bewaart nog de romaanse toren en het koor in Doornikse steen, opklimmend tot de 12de – 13de eeuw en het gotische transept in zandsteen dat uit de 15de eeuw dateert. In 1901 werd de kerk door een hevige brand deels vernield. Met uitzondering van het koor en het transept met torenbasis werd alles gesloopt en zo getrouw mogelijk gereconstrueerd naar ontwerp van architect Modeste De Noyette tussen 1902 en 1905.

Geel (Geel)
Dit gebied is gelegen in de zeer brede alluviale vlakte van de kleine Nete en bestaat uit twee grote delen. Het noordelijk deel, natuurreservaat 'de Zegge’, is het enige restant van het ‘Geels Gebroekt’, een laagveengebied van meer dan 500 ha bestaande uit trilveen, rietvelden, hooilandjes, elzenbroekbossen en open kuilen ten gevolge van turf- en moerasijzerertswinning. Het gebied herbergt een rijke, vaak zeldzame, fauna en flora. Het waterpeil is hier enorm belangrijk en wordt nu geregeld door stuwen en pompen. Het zuidelijk deel bestaat uit een kleinschalig schaars bebouwd landbouwlandschap waar houtkanten, bomenrijen, kronkelige paden en typische kleine Kempense hoeves het beeld bepalen.

Geel (Geel), Meerhout (Meerhout), Mol (Mol)
“De Grote Nete en het paraboolduinencomplex tussen Meerhout en Geel” is gelegen in de Antwerpse Kempen op het grensgebied tussen de gemeentes Meerhout, Geel en Mol. Het landschapsbeeld dat we hier vandaag waarnemen, weerspiegelt verschillende tijdlagen en het diverse gebruik van het gebied door de mens. Momenteel is het een zeer afwisselend landschap: een uitgestrekt akkercomplex bij Bel, beboste duinen, waterplassen en moerassen, 19de-eeuwse rechtlijnige heideontginningen, de beekvallei van de Grote Nete, de vele houtkanten tussen de weilanden en de akkers, onverharde wegen, ... Vele structuren, patronen en elementen verwijzen naar het historische bodemgebruik. De grote afwisseling in landschapsbeelden maakt dit landschap esthetisch aantrekkelijk.

Bel (Geel)
Kapel gelegen op een driehoekig, beplant pleintje en omgeven door lindebomen, uit eid 19de - begin 20ste eeuw.

Gooreind, Oudetongelseweg, Paviljoenstraat (Geel)
Het Gooreind, gekenmerkt door de afwisseling van parkbos met bossen van Canadapopulieren en een kleinschalig landbouwgebied, omvat enerzijds relicten van de eerste heide-ontginningen tijdens de 19de eeuw en anderzijds een parkbos aangelegd eind 19de-begin 20ste eeuw.

Groenenheuvel (Geel)
Kruiskapel herbouwd in de eerste helft van de 17de eeuw en aan westzijde vergroot in 1721, terzelfder tijd afbraak van het kleinere Dimpnakapelletje. Kapelhof beplant met een rij opgaande rode beuk en linde.