Inventaris

Vlamertingestraat 20 (Ieper)
Hoeve met losse bestanddelen naar ontwerp van architect Louis Verstraete van 1920: wederopbouw teruggrijpend naar de regionale hoevebouw, waarbij de opstelling afwijkt van de vooroorlogse, L-vormige schikking van de gebouwen.

Vlamertingestraat 34-36 (Ieper)
Eenheidsbebouwing met L-vormige plattegrond bestaande uit: een herberg met aanleunende opslagplaats en een achterliggend, geasfalteerd erf met stal- en schuurvleugel; drie arbeiderswoningen, onder meer twee met verhoogde begane grond.

Vlamertingestraat 61 (Ieper)
Deels herstelde, deels heropgebouwde hoeve met losse bestanddelen, gelegen middenin weilanden, in de nabijheid van de met populieren afgezoomde Kemmelbeek. U-vormige opstelling van verankerde, rood bakstenen gebouwen onder zadeldak.

Vlamertingestraat 63 (Ieper)
Hoeve met losse bestanddelen, deels vernield tijdens de Eerste Wereldoorlog, waarna heropgebouwd op behouden fundamenten. U-vormige opstelling van verankerde bakstenen gebouwen onder zadeldak.

Vlamertingestraat 71 (Ieper)
Wederopbouwhoeve naar ontwerp van architect Louis Verstraete (Izegem) uit het begin van de jaren 1920.

Vlamertingestraat 73 (Ieper)
Hoeve naar ontwerp van architect A. Duvilers, uit het begin van de jaren 1920. Wederopbouw volledig teruggaand op de regionale hoevebouw.

Vlamertingestraat 77, 77A (Ieper)
De Vermeulenmolen, ook Stenen Molen genoemd, is een stenen stellingmolen, die in oorsprong fungeerde als olie- en korenmolen en gebouwd werd in 1843. Links van de molen bevindt zich het woonhuis van de molenaar, dat getuigt van een historiserende wederopbouwarchitectuur.

Voormezele-Dorp 54 (Ieper)
Herberg gelegen recht tegenover de brouwerij (nummer 52). Hoekhuis van twee traveeën, een afgeschuinde hoektravee, twee traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (nok parallel aan de straat, mechanische pannen), te dateren begin van de jaren 1920.

Vroedenhofstraat 3 (Ieper)
Wederopbouwhoeve teruggaand op de regionale hoevebouw.

Waastenstraat 5 (Ieper)
Wederopbouwhoeve met semigesloten, U-vormige opstelling. De hoeve is na de vernietiging van de Eerste Wereldoorlog ten noordoosten van de oorspronkelijke site, op het aanpalende weideperceel, heropgebouwd. Kenmerkend voor de regionalistische baksteenarchitectuur zijn de tuit- en puntgevels met aandaken en vlechtingen, de steunberen en het buitenportaal van de boerenwoning. In 1946 werd de hoeve uitgebreid met een open opslagplaats met merkwaardig houten gebinte.