Inventaris

Zeedijk 27-28 (Blankenberge)
Relicten van de oorspronkelijke bebouwing van de Zeedijk. Opgetrokken eind 19de eeuw in eclectische stijl, met typerende loggia op de bel-etage.

Zeedijk 280 (Blankenberge)
Gebouwd als moderne badinstelling met toren met uurwerk in 1948. Sinds 1973 in gebruik als restaurant-dancing.

Zeedijk 29 (Blankenberge)
Interbellumappartementsgebouw van vijf bouwlagen. Opgetrokken in internationale stijl, zie erkers met hoekbalkons, strakke vormgeving, door architect Emile De Nil (Gent) en aannemer Marc De Meyer (Sint-Amandsberg) (gesigneerd).

Zeedijk 76 (Blankenberge)
Voormalig pension gebouwd begin 20ste eeuw. Gecementeerde trapgevel voorzien van twee gevelbrede, ver vooruitkomende balkons/terrassen. Begane grond verbouwd.

Zwarte Leeuwstraat 31-33 (Blankenberge)
Oudere, vermoedelijk 19de-eeuwse bewaarde rijwoningen van twee bouwlagen, en samen zeven traveeën (verbouwing: bredere vensters).

Bocholt, Kaulille (Bocholt), Hamont (Hamont-Achel)
Het kasteeldomein Het Lo is een bakstenen complex van 1875, bestaande uit een alleenstaand kasteel, een voormalig koetshuis en een T-vormig dienstgebouw dat tussen het koetshuis en het kasteel gelegen is. De gebouwen liggen in een ruim park in landschapsstijl. Meerdere dreven geven toegang tot het domein. Het landschap rondom het domein is zeer gevarieerd. Akkers, weilanden, naaldbossen, populieren - en eikenbossen wisselen elkaar af. De Watering ligt ten zuiden van het kasteeldomein. In het verleden werd deze Watering aangelegd om de schrale heidegronden landbouwkundig te valoriseren. Vanaf 1918 werden door de firma Union Allumetière populieren aangeplant op de percelen. Vanaf het eind van de 20ste eeuw werden vele percelen omgezet naar andere loofhoutsoorten. De Zuid-Willemsvaart gelegen op de zuidoostgrens is aangelegd in de periode 1821-1826.

Bocholt (Bocholt), Bree (Bree), Kinrooi, Molenbeersel (Kinrooi)
De vallei van de Abeek en het Stamprooierbroek waren tot de tweede helft van de 19de eeuw grotendeels moeras en in gemeen gebruik. Door de aanleg van het afwateringskanaal de Lossing, in combinatie met talrijke afwateringsgrachtjes, probeerde men het gebied te ontwateren voor land- en bosbouwdoeleinden. Ook werd er turf gewonnen in het gebied en waren er viskweekvijvers aanwezig. Later werden nog verschillende ingrepen gedaan in functie van het productief gebruik van de gronden. Momenteel bevinden zich centraal in het gebied hoofdzakelijk laagveenmoerassen, meestal omzoomd door wilgenstruwelen. Verder komen er vochtige en meestal verruigde weidepercelen voor en elzenbroekbossen en eikenbossen. Ook zijn er her en der heiderelicten. Aan de rand van het broek liggen veel weilanden. Ook komen er op de drogere gronden akkers voor.

Bocholt, Reppel (Bocholt), Bree (Bree), Ellikom (Oudsbergen), Grote Brogel (Peer)
De Abeek sneed een smalle vallei uit in het Kempens Plateau. De vallei geeft het stramien aan waarlangs de vestigingen plaatsvonden en vormt hier een smal lint tussen Reppel en het gehucht Over de Beek. Landschappelijk is zij ook de verbinding tussen het kleinschaliger landschap op het plateau en het natter en open grasland- en akkerbouwgebied in de Vlakte van Bocholt. Tot begin 20ste eeuw werd in de Abeekvallei turf gestoken, waarvan sommige turfputten zijn overgebleven en ontwikkeld tot moerassige plaatsen. Er kwamen ook bevloeide, zogenaamde waterbeemden voor. Op de beek lagen tal van watermolens. Reppel is één van de oudste dorpen van de streek. De in 1930-35 afgesneden kanaalarm vormt een ecologisch en landschappelijk waardevol geheel met zijn statige bomenrijen en houtkanten langs de jaagpaden.

Bocholt (Bocholt)
De Zuid-Willemsvaart is één van de zeven Kempense kanalen tussen de Maas en de Schelde. Het werd aangelegd tussen 1823 en 1826 en verbindt Maastricht met 's Hertogenbosch. Sindsdien werd het kanaal verbreed en verdiept. Ook het tracé werd op enkele plaatsen aangepast, waardoor er kleine afgesneden stukjes kanaalarm als relicten van het oorspronkelijke kanaal bewaard bleven.

Kaulille (Bocholt)
Het grafveld van de Dorperheide in Kaulille werd in 1983-1984 voor een groot deel archeologisch onderzocht. Hierbij werden 12 grafheuvels en nog 35 andere grafstructuren geregistreerd. Het grafveld dateert uit de vroege ijzertijd. Een gedeelte van het grafveld is nog niet opgegraven.