Inventaris

Heurnestraat 12 (Heers)
Belangrijke hoeve, aan de voet van de Kruisberg met kern opklimmend tot de 17de eeuw.

Heurnestraat 12 (Heers)
Restant van een herenboerenparkje aangelegd rond 1892 bij een in datzelfde jaar gebouwd herenboerenhuis in eclectische stijl met oudere, sedert de laatste jaren van de 20ste eeuw herbestemde en sterk aangepaste hoevegebouwen.

Heurnestraat 37 (Heers)
Het 18de-eeuwse kasteel van Heurne bestaat uit een kasteelhoeve en een kasteel met moestuin en park. Het kasteel van Heurne was in oorsprong waarschijnlijk een versterkte hoeve, die in oorsprong toebehoorde aan de graven van Loon.

Heurnestraat 37 (Heers)
Vroeg-landschappelijk parkje van één hectare, met vijver, aangelegd tijdens het eerste kwart van de 19de eeuw, toen in de hoek van de oudere hoeve Bosch een nieuw kasteel in classicistische stijl werd gebouwd. Park nu met nul-beheer mits behoud van de oude parkbomen.

Kasteelstraat (Heers)
Kasteeldomein van circa 10 hectare met landschappelijk park, vertrekkend van een vermoedelijk deels gerealiseerd 18de-eeuws ontwerp voor een 'jardin anglo-chinois', later aangepast in vroeg-landschappelijke stijl en uitgebreid naar plannen van landschapsarchitect Galoppin.

Kasteelstraat 12 (Heers)
Tuinruimte van de oude omgrachte 18de-eeuwse pastorie, in 1850 vervangen door de huidige pastorie met ommuurde voortuin en hekpijlers.

Kasteelstraat 2 (Heers)
Het huidige kasteel schijnt in één bouwcampagne opgetrokken in 1747 en is gebouwd als een grote vierkanthoeve in late Maasstijl.

Mettekovenstraat 8 (Heers)
Vierkant tuinprieel van gevlochten gele kornoelje, vermoedelijk daterend van rond 1911 toen de pastorie van 1859 werd gerestaureerd.

Molenstraat 42 (Heers)
Bebloemd voorerf, sober boerenerf en moestuin als overtuin bij een stil gelegde 17de-eeuwse watermolen op de Herk met 19de-eeuwse stallen en dienstgebouwen, fraai voorbeeld van een traditionele, sobere en functionele aanleg met aandacht voor nut en voor sier.

Monnikenlaan 51 (Heers)
Zeer ruime, oorspronkelijk gesloten, hoeve. In de loop van de eerste helft van de 19de eeuw verdwijnt een gedeelte van de noordoostelijke en zuidoostelijke vleugel, en alleen de omheiningsmuur blijft bewaard.