Inventaris

Moelingen (Voeren)
De brede dalbodem van de Berwijn vormt de scheiding tussen twee Maasterrasmassieven. Het hoogteverschil tussen het plateau tussen Maas en Berwijn en de dalbodem van de Berwijn bedraagt ongeveer 30 meter over een afstand van slechts 200 meter. Het Maasterras tussen de Maas en de Berwijn is een akkerbouwgebied. Het deel van het terras tussen de Berwijn en de Voer is in gebruik als grasland.

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De Vallei van de Gulp ligt in het oosten van Voeren. De waterloop de Gulp meandert tussen graslanden. De vallei ligt aan de voet van hellingbossen op Nuropperberg en Teuvenerberg. Op het plateau is er open akkerland en grasland. De kleinschalige dorpskern van Teuven en het kasteel van Obsinnich bevinden zich op de linker oever, de abdij en watermolen van Sinnich liggen op de rechter oever. Het spoorwegviaduct uit WOI bevindt zich op de lijn Tongeren-Aken.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De holle weg die Sint-Martens-Voeren met la Verte Heydt verbindt splitst zich op het plateau in twee. Een onverharde weg loopt parallel met de holle weg verder het plateau op en eindigt eveneens bij de wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. De weg heeft een gedeeltelijk ingesneden profiel tussen taluds met houtkanten en slingert zich tussen weilanden met meidoornhagen die toegankelijk zijn vanop de weg. Deze deels holle weg vormt een parallelle verbindingsweg tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau en verder naar la Verte Heydt. Mogelijk was deze weg een alternatieve route voor de andere holle weg, afhankelijk van de (seizoensgebonden) begaanbaarheid. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van een kapelboom op de weg naar Ulvend leidt een onverharde zijweg naar het zuidoosten steil het plateau op. De weg is deels ingesneden en slingert zich tussen taluds met knotwilg en knotes en weilanden. Op het plateau gaat de holle weg over in een smalle voetweg met open zicht op de weilanden en de Hoeve Op de Eiken. De weg volgt de bosrand van het Broekbos en komt tenslotte uit bij een hoeve waar hij aansluit op de weg naar het gehucht De Plank. Deze weg, die op historische kaarten aangeduid wordt als 'Eyk Weg', verbond de grote ontginningshoeve Op-de-Eiken met Sint-Martens-Voeren enerzijds en met De Plank anderzijds.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De weg naar het kerkhof van Sint-Martens-Voeren splitst zich, eens het kerkhof gepasseerd, in twee ter hoogte van een paardenkastanje die als hoekboom werd geplant. De onverharde weg slingert naar het zuiden het plateau op en heeft een deels ingesneden profiel. De weg loopt tussen weilanden met meidoornhagen en versmalt tot een voetweg. De aardeweg passeert een wegkruis bij een zijweg en loopt verder richting het gehucht Berg waar de weg verbreedt tot een landbouwweg. Deze weg staat reeds als holle weg aangeduid op historische kaarten en vormde de verbinding tussen het centrum van Sint-Martens-Voeren en Berg langs de linkeroever van de Voer. Op de rechteroever van de Voer liep een parallelweg, de huidige hoofdbaan, richting Sint-Pieters-Voeren.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Bij een splitsing van wegen in Dal leidt een onverharde weg het plateau op naar het zuidoosten. De holle weg loopt tussen taluds met hakhout van hazelaar en veel knotessen. Eens op het plateau biedt de voetweg open zichten op de omliggende akkers, weilanden en op Veurs. De onverharde weg leidt naar het Vrouwenbos en volgt hier de bosrand om vervolgens over te gaan in een bosweg die door het reservaat leidt. Deze deels holle weg vormt de historische verbinding tussen Veurs en het uitgestrekte Vrouwenbos.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
In het gehucht Berg loopt een onverharde landbouwweg het plateau op naar het zuidwesten. De weg slingert tussen weilanden die begrensd worden door meidoornhagen met opgaande essen. Een deel van de weg is dieper ingesneden, deze holle weg heeft een uitgesproken talud met houtkant. De onverharde weg gaat over in een voetweg die, eens op het plateau, open zichten biedt op de omliggende weilanden. De weg volgt de bosgrens van het Alsbos en gaat tenslotte over in een boswegel die het bos doorkruist en aantakt op de weg die verder naar het zuiden leidt. Deze deels holle weg vormt de historische verbinding tussen Berg en het Alsbos en de top van het plateau. Er werd gekozen voor de kortste route die recht het plateau opliep over de akkers.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Een hoeve markeert een kruispunt van vier wegen die zich naar de vier windrichtingen uitstrekken. De weg die naar het zuiden loopt, ligt in het verlengde van de weg komende van Ulvend en leidt door het Broekbos. Deze onverharde weg dwarst de hoogtelijnen en loopt de helling op om vervolgens af te dalen richting Krindaal. Hier is de weg deels ingesneden tot aan de bosrand waar de weg overgaat in een landweg tussen de open weilanden.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Bij het verlaten van het gehucht Ulvend in zuidelijke richting, leidt van op de hoofdweg, net voorbij de laatste hoeve, een onverharde weg tussen de weilanden. De weg is deels ingesneden en loopt tussen bermen met hakhout van Spaanse aak, es en haagbeuk. De weg loopt eerst parallel met de hoogtelijn en maakt vervolgens een bocht van 90 graden om het plateau af te dalen. Deze onverharde weg loopt min of meer parallel met de hoofdbaan en sluit hier tenslotte op aan ter hoogte van een imposante knotwilg. De weg volgt het tracé van de voormalige verbindingsweg tussen Ulvend en Sint-Martensvoeren zoals reeds aangeduid op de Kabinetskaart van de Ferraris. In de loop van de 20ste eeuw werd het traject deels verlegd, vermoedelijk in functie van een beter begaanbare route die meer het natuurlijk reliëf volgt.