Inventaris

Sas (Bornem)
Vlakbij de voormalige vaargeul op de Schelde naar het Sas staat op de Scheldeschorren een groep van drie Italiaanse populieren. De populieren markeren de ingang van de vaargeul en vervulden een bakenfunctie voor de schippers.

Sas (Bornem)
De in ons land oudst bewaarde mechanische sluis van 1589-1592, met drievoudige functie: het versluizen van schepen, de waterscheiding en de afwatering.

Sas (Bornem)
De oudst bewaarde mechanische sluis van België van 1589-1592, verbond de Oude Schelde met de Schelde en werd aangelegd om de Oude Schelde toegankelijk te maken voor de scheepvaart vanuit de Schelde. Het geheel omvat de vroegere saskil, de kronkelende verbindingsloop naar de Oude Schelde, de Steendamdijk afgeboord met een rij notelaars. Er is een gevarieerde begroeiing met streekeigen vegetaties, weilanden, oude boomgaarden, aanplanten van Canadapopulieren en een bakenboom.

Sas 1 (Bornem)
Sashuis, herberg en tot restaurant aangepast bijgebouw rechts, in kern naar verluidt opklimmend tot de 17de eeuw.

Sas 11 (Bornem)
Gelegen op de hoek met de Dijkstraat en omringd door linden. Rechthoekige bakstenen kapel onder zadeldak van 1935.

Sas 11 (Bornem)
Op het kruispunt van de Dijkstraat en het Sas staat de Heilige Theresiakapel. Ter begeleiding en bescherming zijn rondom de kapel vijf opgaande linden geplant.

Sas 2 (Bornem)
Gerenoveerde en alleenstaande landelijke woning, van circa 1867.

Scheldestraat 18 (Bornem)
Tot 1975 gemeenteschool met schoolhuis, naar ontwerp van provinciaal architect E. Careels van 1907. Heden streekmuseum voor Klein-Brabant

Scheldestraat 20 (Bornem)
Gemeentehuis, heden ontmoetingscentrum, samen met de school en onderwijzerswoning ontworpen door de provinciale architect E. Careels in 1907.

Schellandpolderdijk (Bornem)
Langs de Schellandpolderdijk ligt op de Scheldeoever een schorrengebied dat oorspronkelijk gebruikt werd voor de wijmen- of wissenteelt. De voormalige grienden zijn verbost maar de aanwezigheid van soorten zoals schietwilg, gele bindwilg, katwilg en amandelwilg wijst nog op het vroeger gebruik en beheer als hakhout.