Inventaris

Sinnich (Voeren)
Bij een Mariabeeld langs de Sinnichstraat leidt een smalle asfaltweg het plateau op. Voorbij de huizen gaat deze weg over in een holle weg met zware hakhoutstoven op de taluds. Van deze weg rest enkel nog een groene strook die doodloopt tussen de weilanden. Oorspronkelijk liep deze voetweg over de dorpsakkers helemaal door tot in Remersdaal en vormde zo een alternatieve verbindingsroute tussen de twee dorpen. In Remersdaal is deze weg nog deels overgeleverd als veldweg die zich tussen de weilanden slingert en open zichten biedt op de dorpen rondom. Door de aanleg van de spoorlijn Aken-Tongeren werd deze voetweg echter doorsneden en verdween grotendeels.

Snauwenberg (Voeren)
In het verlengde van de weg Kinkenberg slingert een verharde holle weg zich de gelijknamige berg op naar het noordoosten. Bij een wegsplitsing gemarkeerd door een wegkruis leidt de weg verder steil de helling op tussen hoge taluds met eik en boskers. De holle weg is sterk ingesneden en niet langer verhard en leidt langs de Voerenberg tot op de Snouwenberg. Op de rand van het plateau is de weg veel minder diep ingesneden en zijn er open zichten op de lager gelegen weilanden, het dorp en het Kasteel Altenbroek. Deze holle weg vormt de verbindingsweg tussen het dorpscentrum en de hoger gelegen landbouwgronden op het plateau. Daarenboven was deze weg in de 18de eeuw ook een transportroute tussen Luik en Aken zoals blijkt uit de alternatieve naam Koetsweg. De historische weg liep door richting de grens met Nederland en passeerde langs een 'Maison de Plaisance' genaamd Snauwenberg.

Steenbos (Voeren)
In het verlengde van de weg naar het gehucht Ketten loopt aan de overzijde van de hoofdbaan s'-Gravenvoeren - Sint-Martens-Voeren ter hoogte van een wegkruis een onverharde wegel verder het plateau op. Deze aardeweg passeert de Steenboskapel en een eenzaam wegkruis en loopt verder naar het Lynotkruis aan de spoorwegberm. De veldweg passeert tussen de uitgestrekte akkers op het plateau en biedt open zichten rondom en op de kapel en de wegkruisen. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het gehucht Ketten in de Voervallei en de zuidelijk gelegen landbouwgronden op het plateau. De weg liep oorspronkelijk nog verder door naar het zuiden tot in Warsage.

Steenbos (Voeren)
Bij de Kapel van Schophem leidt een eenvoudige landweg met betonplaten het plateau op. De weg passeert achtereenvolgens een kruisbeeld ter hoogte van een kruispunt en een wegkruis bij een tweede kruispunt. Hier krijgt de weg een onverhard karakter en leidt tussen de uitgestrekte akkers verder naar de Wittekapel. Bij de kapel vervolgt de aardeweg naar het zuidwesten tussen akkers en jonge laagstamboomgaarden en steekt de Weersterweg over tot aan het Dalhemmerkruis. Voorbij het kruis loopt de weg verder tot in Berneau.

Strouvenbos (Voeren)
De dreef met notelaar verbindt Hoeve Stroevenbos met de steenweg. De notelaars werden geplant in functie van de notenproductie, en zijn een beeldbepalend object.

Strouvenbos 1-2 (Voeren)
U-vormige hoeve, het huidig uitzicht grotendeels daterend uit de eerste helft van de 18de eeuw; gebouwen gegroepeerd rondom een rechthoekig erf dat door twee lage dienstgebouwen met daartussen een inrijpoort is afgesloten.

Teuven-Dorp (Voeren)
In Teuven leidt van op de hoofdweg Teuven-Dorp een zijweg ter hoogte van een historische hoeve, nu Herberg Moeder de Gans, naar beneden. De asfaltweg gaat over in een onverhard relict van een holle weg tussen twee weilanden. De weg liep oorspronkelijk het plateau af naar de Teuvenbeek en liep een stuk door de beekbedding. Deze weg vormt een relict van de hoofdweg van Teuven naar Sinnich die aanvankelijk een bocht maakte langs enkele hoeves om vervolgens de Teuvenbeek over te steken op een doorwaadbare plek. In de tweede helft van de 19de eeuw wordt de weg naar Sinnich rechtgetrokken en geraakt de afgesneden bocht in onbruik. Het oorspronkelijke tracé is nog herkenbaar in het reliëf en in de perceelsgrenzen en wordt gemarkeerd door een houtkant op het talud. Op het talud bevindt zich bronwerking.

Vogelsang (Voeren)
De weg naar de pastorie van Sint-Pieters-Voeren gaat, eens voorbij het gebouw, over in een half verharde voetweg die oostwaarts loopt. De weg leidt omhoog en volgt dan grotendeels de plateaurand tussen akkers, weilanden en boomgaarden met meidoornhagen. Langs de weg liggen verspreid enkele houtkanten. Op het hoogste punt komt de weg samen met een voetweg die vertrekt bij de Sint-Annakapel. De weg blijft parallel lopen aan deze voetweg en daalt het plateau af om vervolgens te eindigen bij een wegkruis aan de weg naar Dal. Van op de weg zijn er open zichten op de vallei van de Veurs en de omringende weilanden en akkers. Deze voetweg vormt de historische verbinding tussen het centrum van Sint-Pieters-Voeren en de parochiekerk en Veurs waarbij de rand van het plateau werd gevolgd.

Vorselaar (Vorselaar)
Het Kasteeldomein van Vorselaar en omgeving is gelegen in de vallei van de Bosbeek en strekt zich uit tot in de dorpskern van Vorselaar. Al op de Ferrariskaart (1777) is het gebied sterk bebost. De dreven- en padenstructuur is tot op vandaag nog goed te herkennen. Centraal domineert het kasteel met bebost park. Het kasteel gaat terug tot de 13de eeuw, maar dateert in zijn huidige vorm uit de 17de en 18de eeuw. De ‘Kasteeldreef’, die het kasteel met de kerk in het centrum van Vorselaar verbindt, weerspiegelt de historische relatie van de kerkelijke en de wereldlijke macht. De kerk dateert van de 13de-14de eeuw. Aan de rand van het kasteeldomein komen weilanden met kleine landschapselementen voor. Het kasteelpark en de dreven vertegenwoordigen een aanzienlijke dendrologische waarde.

Lindendreef (Vorselaar)
Deze zomerlindedreef werd aangeplant ter verbinding van het kasteel de Borrekens met de kerk en de pastorie in het centrum van Vorselaar. Door deze verbinding illustreert de dreef de historische relatie tussen de kerkelijke en wereldlijke macht. Tevens is de dreef één van de vormgevende elementen van het dorpscentrum.