Inventaris

Nieuwe Weg 4 (Damme)
Romp van de Dorpsmolen, ook Molen Lievens genaamd naar de laatste molenaarsfamilie. Dit was een bakstenen bergmolen die in 1820 op de plaats van een houten staakmolen werd opgericht als koren- en oliemolen. In de jaren 1990 werd de molen gerenoveerd, herbestemd tot woonhuis en geïntegreerd in een recent wooncomplex. De gerenoveerde molenromp bestaat uit een witgeschilderde baksteenbouw op gepekte plint onder overkragend mansardedak (leien) als imitatiemolenkap.

Sabtsweg 1 (Damme)
18de-eeuwse hoeve met twee deels aan elkaar gebouwde hoevegebouwen, zijnde het boerenhuis en ten zuiden, iets naar achter geschoven, het stalvolume. Witgekalkte bakstenen gebouwen onder pannen zadeldaken (nok evenwijdig met straat). Onverhard erf bereikbaar via lange erfoprit.

Sabtsweg 4-6 (Damme)
18de-eeuwse hoeve aansluitend bij het langgeveltype, zie woonhuis en stal vormen één lange vleugel. Ten zuiden van de woning, de resten van een rosmolen en nieuwe hoevegebouwen en woonhuis. Begrensd door twee grachten die een opvallend vierkante ruimte afbakenen en vermoedelijk wijzen op een laat-middeleeuwse walgracht. In noordwestelijke hoek bevinden zich sporen van een grote waterput. Bakstenen gebouwen onder pannen zadeldaken, witgekalkte muren.

Spegelsweg 3 (Damme)
Het kasteel is de historische residentie van de Heren van Oostkerke, gekenmerkt door een opperhof-neerhofstructuur. De resten van de middeleeuwse neerhofgebouwen werden in de 20ste eeuw omgevormd tot een landhuis naar ontwerp van architect Luc Viérin. In het midden van de 20ste eeuw liet de familie van der Elst de omgeving van het kasteel omvormen tot een architecturale kasteeltuin naar ontwerp van de Nederlandse tuinarchitecte Mien Ruys (1904-1999). Het volledige domein is afgezoomd met moerbeihagen en lange rijen knotwilgen en populieren.

Zuidbroekstraat (Damme)
Romp van een bakstenen grondzeiler, opgetrokken in 1854 als graan- en oliewindmolen. De molenromp speelt een prominente rol in het ontwerp dat de Nederlandse tuinontwerpster Mien Ruys maakte voor de tuin van het Kasteel van Oostkerke.

Dorpsstraat 1A (De Haan)
De molen is naar vroegere molenaars bekend als Lievensmolen en Geersensmolen. De namen Dorpsmolen of Zuidmolen zijn dan weer topografische aanduidingen. De houten staakmolen, opgericht in 1693, markeert de zuidrand van het polderdorp Klemskerke. De vier bakstenen teerlingen van de open molenvoet zijn ingeplant op een molenberg aan de oostzijde van de Dorpsstraat. Bij de restauratie in 2012-2014 werd de molen, omwille van de windvang, ongeveer 100 meter zuidelijker in een weide heropgebouwd op een nieuw aangelegde molenberg. De historische molenberg ten noorden bleef bewaard.

Lepelemstraat 50 (De Haan)
Achterin gelegen hoeve "Gersthof" toegankelijk via een rechte, geasfalteerde oprit. Staat afgebeeld op de Ferrariskaart (1770-1778) met drie losstaande gebouwen binnen een rechthoekige omwalling.

Ringlaan (De Haan)
De Hubertmolen is een houten windmolen met gesloten voet, die typologisch afwijkt van de gewone standaardmolen en aanleunt bij de Hollandse wipmolens. Functioneel betreft de molen, die ook maar één zolder telt, een korenmolen. Samen met het molenaarshuis en de tot vakantiewoning verbouwde mechanische maalderij heeft de molen een beeldbepalend ligging aan de Ringlaan.

Otegemse steenweg 1-3 (Deerlijk)
Site bestaande uit woning en bedrijfsgebouwen aan de straat afgezet door muur geritmeerd door pijlers. Voormalige vestigingsplaats van de graan- en oliewindmolen "Vereeckens Molen", die in 1875 afbrandt. Volgens de kadastrale gegevens wordt in 1919 de in 1869 opgerichte paardenpletmolen (of rosmolen) deels afgebroken en vervangen door een "suikerdrogerij" of cichorei-ast en magazijn. De cichorei-ast en het magazijn worden uitgebreid in 1928. Ook het woonhuis wordt aangepast. In 1942 wordt het woonhuis opnieuw verbouwd en krijgt vermoedelijk haar huidig uitzicht. Dubbelhuis van baksteenbouw onder pannen schilddak.

Waregemstraat 476 (Deerlijk)
Molenerf bepaald door de bakstenen stellingmolen van 1888, de maalderij met stoommachine en schoorsteen van 1898 en de kleine dwarsschuur met wagenhuis. De stenen molen vervangt een in 1888 afgebrande staakmolen. De naam Ter Geest en Te Zande voor de olie- en graanwindmolen is de samenstelling van "Molen Te Zande" – een rond 1888 verdwenen staakmolen, verder naar het westen - en de heerlijkheid "Ter Geest", waaronder de voorganger van de huidige molen ressorteerde. Deze toponiemen verwijzen naar de zandige heuvelrug waarop beide molens gebouwd werden. De volkse benaming Klerksken molen verwijst naar de molenaarsfamilie Declercq die nog steeds eigenaar is. Ter Geest en Te Zande is de laatste van zeven windmolens die rond 1850 in Deerlijk draaiden. De molen en de hoge schoorsteen van de maalderij vormen een baken in het intussen grotendeels verstedelijkt landschap aan de dorpsrand.