Inventaris

Izenbergestraat 123 (Alveringem)
Zichtbepalend rijhuis, gelegen op kruispunt met Groenestraat, gedateerd 1851 door middel van muurankers op borstwering.

Izenbergestraat 13, 19 (Alveringem)
Lijstgevels uit het eerste kwart van de 20ste eeuw met inslag van de neo-Vlaamse-renaissancestijl.

Izenbergestraat 133 (Alveringem)
Kleinschalig boerenarbeidershuisje met voortuin, schuin ingeplant ten opzichte van Izenbergestraat. Zes traveeën en één bouwlaag onder licht gebogen zadeldak, uit de 19de eeuw.

Izenbergestraat 135 (Alveringem)
Kleinschalig boerenarbeidershuisje, volgt net als nummer 133 de oude rooilijn.

Izenbergestraat 139 (Alveringem)
Breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder licht gebogen zadeldak met overstekende rand, uit het tweede kwart van de 19de eeuw.

Izenbergestraat 141 (Alveringem)
Meer afgelegen en schuin op Izenbergestraat ingeplant boerenarbeidershuisje. Breedhuis van vier traveeën en één bouwlaag onder mank, zacht gebogen zadeldak (mechanische pannen), uit de 19de eeuw.

Izenbergestraat 142 (Alveringem)
Oorspronkelijk omwalde hoeve met losse bestanddelen, voornamelijk interessant omwille van bewaarde rosmolen. Gebouwd in 1893 door Henry Ryckeboer.

Izenbergestraat 149 (Alveringem)
Boerenarbeidershuis met boomgaard, ommuurde tuin en kleine schuur, palend aan de straat. Breedhuis van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (mechanische pannen), uit het derde kwart van de 19de eeuw.

Izenbergestraat 151 (Alveringem)
Alleenstaand hoekhuis, gelegen aan kruispunt met Beauvoordestraat; beboomde tuin, aan straatkant afgezet met haag, links van huis; 20ste-eeuwse loodsen in nabijheid.

Izenbergestraat 167 (Alveringem)
De walgrachtsite met opperhof en neerhof van het Hof van Izenberge gaat terug tot de late middeleeuwen en vormde het historische “foncier” of de kern van de heerlijkheid “Isenberghehove”. De grotendeels bewaarde walgrachten maken van de hoeve een typevoorbeeld van tweeledige walgrachtsites. De hoeve is bereikbaar via een lange erfoprit doorheen akkerland en huisweides. De sterke samenhang tussen architecturale, archeologische en landschappelijke erfgoedkenmerken is uitzonderlijk. Het statige 18de-eeuwse huis en het eind 19de-eeuwse bakhuis zijn opgetrokken op het opperhof. Op het neerhof bevinden zich de 18de-eeuwse dwarsschuur en de stallen. De traditionele variëteiten van opgaande Canadapopulieren accentueren de walgrachten. De opgaande zomereiken en de geknotte schietwilgen op de vroegere perceelsgrenzen in de huisweides getuigen van het bocagelandschap dat traditioneel het Veurnse Houtland kenmerkte.