Inventaris

Wachtebeke (Lochristi)
Het gebied ligt in het noorden van Wachtebeke. Het gaat om een kleine polder die begrensd wordt door dijken. De Sint-Elooiskreek behoort tot het krekengebied van Overslag-Zuiddorpe dat zich in het overgangsgebied bevindt tussen een groter krekengebied dat zich verder uitstrekt naar het noorden en Zandig Vlaanderen ten zuiden hiervan. De Grote Dekzandrug Maldegem-Stekene, die net ten zuiden van het gebied ligt vormt een natuurlijke grens tussen deze gebieden. Kenmerkend zijn de kreekrestanten, waaronder de Sint-Elooiskreek en de dijken die, benadrukt door opgaande bomenrijen, opvallende lijnelementen in het landschap vormen en tevens het gebied afbakenen. Bovendien is er een duidelijk microreliëf aanwezig dat de overgang naar de zandstreek benadrukt.

Wachtebeke (Lochristi), Moerbeke (Lokeren)
De kreken Grote Kreek en Pereboomsgat zijn gesitueerd in het noorden van de gemeentes Wachtebeke en Moerbeke Waas. Het gebied maakt deel uit van het krekengebied van Overslag – Zuiddorpe, een overgangsgebied tussen een groter krekengebied dat zich verder uitstrekt naar het noorden en Zandig Vlaanderen in het zuiden. De Grote Dekzandrug Maldegem-Stekene, die zich net ten zuiden van het gebied bevindt, vormt een natuurlijke grens tussen deze gebieden. Het gebied wordt gekenmerkt door beboomde dijken en kreekrestanten waarvan de Grote Kreek en Pereboomsgat de meest opvallende zijn.

Lokeren (Lokeren)
Het Molsbroek is een meersengebied aan de Durme; juist stroomafwaarts Lokeren gelegen. Tijdens de middeleeuwen werden langs de riviergeul van de Durme de dijken aangelegd en via sluizen zal men eeuwenlang de invloed van de getijden pogen te beheersen.

Aardeken, Bleekmeersstraat, Nijverheidstraat, Snepstraat (Lokeren)
Het gebied Buylaers - Verloren Bos, respectievelijk een alluviaal landschap en een stuifzandlandschap zijn twee elementen die het rivierlandschap van de Durme typeren. Het deelgebied Verloren Bos omvat het omstreeks 1899-1900 gebouwde eclectische kasteel Verloren Bos met park.

Lommel (Lommel), Neerpelt (Pelt)
Het Hageven is gelegen aan de Dommel. Langs de Dommel komen er veenformaties voor, overwegend begroeid met rietvelden. Ten oosten van de Dommel komen overwegend kleinschalige vochtige weidepercelen voor. In oostelijke richting gaan deze geleidelijk over in een meer open akkerbouwgebied op plaggenbodems. De riet-, vijver- en vennenzone ten westen van de Dommel sluit zeer nauw aan bij het heidelandschap met landduinen en deflatiekommen met soms stagnerend water. Om de zandgronden te verbeteren werd rond 1850 een irrigatiesysteem aangelegd in de omgeving van de Bergeikse dijk waarvan nog relicten zichtbaar.

Etikhove, Nukerke, Schorisse (Maarkedal), Ronse (Ronse)
Het gebied situeert zich grotendeels in Ronse. Een deel van Louise-Marie, Ten Houte en het noorden van de vallei van de Pauwelsbeek liggen in de gemeente Maarkedal. De afbakening omvat de boskernen ‘Muziekbos’, ‘Sint-Pietersbos’ en ‘Bos ter Eecken’, met het aanliggend halfopen, kleinschalig landschap dat aan deze bossen gerelateerd is. De Muziekberg is een beboste restheuvel, die behoort tot de keten restheuvels van de Vlaamse Ardennen. De heuvels tellen bronbossen, archeologische sites, oude groeves, houtig erfgoed, onverharde wegen,… Verschillende hoeves, gehuchten, landhuizen en molens vormen het belangrijkste bouwkundig erfgoed.

Etikhove, Maarke-Kerkem (Maarkedal), Oudenaarde (Oudenaarde)
In de vallei van de Maarkebeek is de meanderende beek dikwijls vergezeld van beekbegeleidende vegetatie en watermolens, zoals de Ladeuzemolen. Ten noorden van de beek ligt een steile helling met taluds en perceelsrandbegroeiing. Op de top van de heuvel ligt de kouter als open akkerlandgebied met verschillende holle wegen. De kapel van Kerselare gaat terug tot de 15de eeuw en is een bekend bedevaartsoord met de ommegang van O.-L.- Vrouw van Zeven Weeën. Op de zuidflank van de Kapelleberg staat de bedevaartskapel van Sint-Vincentius. Boven op de Edelareberg ligt het voormalige Kezelfort gebouwd onder het Hollands Bewind als gedetacheerd werk van de vesting Oudenaarde. Op de helling tussen de Kapellekouter en de Maarkebeek staan verschillende indrukwekkende gesloten hoeven uit de 18de eeuw.

Etikhove, Maarke-Kerkem, Nukerke (Maarkedal)
‘De Heuvel van Bossenare’ bevindt zich ten oosten van Etikhove en ten noordwesten van het gehucht Kerkem, centraal in de Vlaamse Ardennen. De vallei van de Nederaalbeek is te herkennen aan de natte graslanden met knotbomen, enkele kleine percelen bos en beekbegeleidende vegetatie. Er komen ook enkele akkers in voor. Het betreft hier een asymmetrische vallei, typerend voor de Vlaamse Ardennen, waarvan de oostelijke dalwand steiler is dan de andere. Ten oosten van de vallei, net erbuiten en aan de rand van de Bossenarekouter, komen enkele grote hoeven voor. De Bossenarekouter, met molen op de top, is een open gebied. De noordelijke en oostelijke flanken van de Bossenareheuvel zijn grotendeels in gebruik als akkerland en bieden een vrij zicht op de noordelijk gelegen vallei van de Maarkebeek en de oostelijk gelegen vallei van de Pauwelsbeek.

Schorisse (Maarkedal)
Het Bos te Rijst werd vermoedelijk aangeplant op het einde van de 18de eeuw en na de kaalslag tijdens WOI opnieuw bebost tussen de beide wereldoorlogen. Het bos ligt op een naar het westen gerichte helling, die plaatselijk heel steil kan zijn. De Molenbeek vormt de westelijke grens van het bos en wordt gevoed door bronnen die ontspringen op een contactzone tussen zandige en kleiige lagen. Het grootste deel van het bos bestaat uit het Atlantische eiken-essenbos of beukenbos. Bij de bronnetjes en langs de beekjes groeit een karakteristieke bronbosvegetatie. Het bos is omgeven met weiland en akkers. Ten zuidwesten van het bos komen de Kapellen van Annoven voor, een combinatie van een grote wegkapel uit de 19de eeuw met een later toegevoegde ommegang van zeven kleine kapellen ter ere van O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën.

Kokerellestraat 10 (Maarkedal)
Middeleeuwse watermolensite; gezien zijn vermelding in een overeenkomst van 1155 tussen Arnulf van Oudenaarde en de abdij van Ename, toenmalige eigenaar van de watermolen, wellicht in oorsprong oudste watermolen van Maarke. Bakstenen molengebouw van vier traveeën onder zadeldak afgewolfd boven kopgevel met toegang, voornamelijk van circa 1800. Omgeven door weilanden in de beekvallei. De Maarkebeek wordt begeleid door een bomenrij.