Inventaris

Etikhove, Maarke-Kerkem, Nukerke (Maarkedal)
‘De Heuvel van Bossenare’ bevindt zich ten oosten van Etikhove en ten noordwesten van het gehucht Kerkem, centraal in de Vlaamse Ardennen. De vallei van de Nederaalbeek is te herkennen aan de natte graslanden met knotbomen, enkele kleine percelen bos en beekbegeleidende vegetatie. Er komen ook enkele akkers in voor. Het betreft hier een asymmetrische vallei, typerend voor de Vlaamse Ardennen, waarvan de oostelijke dalwand steiler is dan de andere. Ten oosten van de vallei, net erbuiten en aan de rand van de Bossenarekouter, komen enkele grote hoeven voor. De Bossenarekouter, met molen op de top, is een open gebied. De noordelijke en oostelijke flanken van de Bossenareheuvel zijn grotendeels in gebruik als akkerland en bieden een vrij zicht op de noordelijk gelegen vallei van de Maarkebeek en de oostelijk gelegen vallei van de Pauwelsbeek.

Schorisse (Maarkedal)
Het Bos te Rijst werd vermoedelijk aangeplant op het einde van de 18de eeuw en na de kaalslag tijdens WOI opnieuw bebost tussen de beide wereldoorlogen. Het bos ligt op een naar het westen gerichte helling, die plaatselijk heel steil kan zijn. De Molenbeek vormt de westelijke grens van het bos en wordt gevoed door bronnen die ontspringen op een contactzone tussen zandige en kleiige lagen. Het grootste deel van het bos bestaat uit het Atlantische eiken-essenbos of beukenbos. Bij de bronnetjes en langs de beekjes groeit een karakteristieke bronbosvegetatie. Het bos is omgeven met weiland en akkers. Ten zuidwesten van het bos komen de Kapellen van Annoven voor, een combinatie van een grote wegkapel uit de 19de eeuw met een later toegevoegde ommegang van zeven kleine kapellen ter ere van O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën.

Kokerellestraat 10 (Maarkedal)
Middeleeuwse watermolensite; gezien zijn vermelding in een overeenkomst van 1155 tussen Arnulf van Oudenaarde en de abdij van Ename, toenmalige eigenaar van de watermolen, wellicht in oorsprong oudste watermolen van Maarke. Bakstenen molengebouw van vier traveeën onder zadeldak afgewolfd boven kopgevel met toegang, voornamelijk van circa 1800. Omgeven door weilanden in de beekvallei. De Maarkebeek wordt begeleid door een bomenrij.

Dorpermolenstraat 2 (Maaseik)
Watermolen van het onderslagtype. Eerste vermelding in 1530. Het huidige gebouw dateert van 1859. De omgeving van de molen bestaat voornamelijk uit open weilanden en elzenbroekbos in de vallei.

Kapelweg 87, Wurfeldermolenweg 31 (Maaseik)
De molensite laat zich opsplitsen in twee delen, met de Bosbeek als splitsende factor. De watergraanmolen bevindt zich op de rechteroever. Het waterrad op de Bosbeek maakt de overgang naar de bebouwing op de linkeroever. De molenuitrusting vertoont duidelijk 19de-eeuwse kenmerken met 20ste-eeuwse aanvullingen. De molen heeft aansluitend een boomgaard en rondom liggen percelen weiland.

Ketelstraat 62 (Maaseik)
Voormalige wateroliemolen, later graanmolen op de Bosbeek. De molen staat reeds aangeduid op de Ferrariskaart van 1771-77. De omgeving van de molen bestaat uit weiland met nog enkele houtkanten. De Bosbeek zelf wordt begeleid door een bomenrij.

Langerenstraat (Maaseik)
Watergraanmolen op de Bosbeek. Eerste vermelding in 1330. Het huidige gebouw dateert van 1859; het is een klein diephuis van drie traveeën en één bouwlaag onder wolfsdak. Vandaag bevindt de Neermolen zich nog steeds in een landelijke omgeving met open weilanden met een natuurlijke opwaartse glooiing richting de Bosbeek.

Volmolenstraat 10-11 (Maaseik)
Watermolen op de Bosbeek, hier ook Grote Beek genaamd. De molen wordt reeds vermeld in de 17de eeuw. De huidige gebouwen dateren echter volledig uit eind 19de of begin 20ste eeuw. De watermolen is omgeven door weiland met hoogstammige bomen en broekbos.

Oostmalle (Malle), Zoersel (Zoersel)
'Het Zalfens Gebroekt' is een uitgestrekt moerassig gebied met een centraal gelegen bos omgeven door een kleinschalig landbouwgebied rijk aan opgaande landschapselementen. Enkele beken doorsnijden het gebied, de grondwatertafel ligt niet diep en het gebied is dan ook vrij nat, dit verklaart de vele drainagegreppels. Op de Ferrariskaart (1771-1777) wordt het gebied afgebeeld als moerassig gebied, hoofdzakelijk bestaande uit natte graslanden met houtkanten en bomenrijen. In de loop van de eeuwen werden steeds meer percelen bebost. Vandaag bestaat het Zalfens Gebroekt uit een complex van zeer waardevolle, natte elzenbroeken, zure eikenbossen en populieraanplantingen omgeven door (soortenarme) graasweiden, ruigten en akkers met tal van kleine landschapselementen.

Oostmalle (Malle), Zoersel (Zoersel)
De geschiedenis van ’s Herenbos is verbonden met de ontwikkeling van het aanpalende kasteeldomein de Renesse, aansluitend bij het dorpscentrum van Oostmalle. Het vroegere Nonnenbosch evolueerde van een natuurlijk jachtbos, via een bos voor houtexploitatie tot een idyllisch bos, ingericht als romantisch buitenverblijf. De beekvallei bleef het meest intact en vertegenwoordigt vandaag nog steeds de rijkste flora van het gebied. Heihuizen is een voorbeeld van een typische heideontginning in de Kempen. Het bestaat uit een complex van voornamelijk Grove dennenbestanden, afgewisseld met grote percelen loofhout. Zomereik en beuk zijn de dominante boomsoorten. Het gehucht Zalven bestaat uit een aantal karakteristieke Kempische hoeven met bijgebouwen langs de Salphensebaan; de Sint-Antoniuskapel; graslanden, weilanden en akkers en niet verharde veldwegen.