Inventaris

Langestraat (Bierbeek)
De Langestraat slingert van bij de spoorlijn Leuven-Tienen zuidwaarts over het plateau richting Bremt en Benedenheide. De weg is gekasseid met overwegend Tiense kwartsiet met zones porfier en Petit Granit. De kasseiweg heeft een licht bolrond profiel en is afgeboord met Tiense kwartsiet en Petit Granit. Op het plateau vervaagt de kasseiweg tot een zandweg maar duikt weer op bij de afdaling van het plateau in de holle weg. Hier overweegt de Tiense kwartsiet en loopt de kasseiweg tussen taluds met boskers, eik en hakhout van hazelaar.

's Gravenvoeren (Voeren)
De Kruisgraaf is een diep ingesneden groeve. De vertakte, beboste Kruisgraef is noord-zuid georiënteerd. Het substraat bestaat uit gesteenten uit het Krijt. Bodemkundig bestaat de Kruisgraef uit lemige bodems zonder profielontwikkeling. De lemige gronden rond de Kruisgraef hebben wel een textuur of structuurhorizont. De Kruisgraef is oorspronkelijk een krijtgroeve. De groeve is loodrecht op de vallei georiënteerd. De exploitatie ervan gebeurde via een ontsluitingsweg loodrecht op de parallelweg aan de Voer. In de ravijn komt een zeer grote dassenburcht voor met een lengte van 150 m en 46 uitgangen (1985). De Kruisgraef is een eiken-haagbeukenbos en is beplant met hakhout en opgaande bomen van gewone es, fijnsparren en opgaande populieren. Er komt ook veldolm, hazelaar en meidoorn voor.

Kultjen (Voeren)
De oude kaphaag van haagbeuk staat op de perceelsgrens van landbouwpercelen. De perceelsvormen gaan terug op de situatie zoals aangegeven op de Poppkaart. De huidige houtkant markeert een oude bosgrens. Op de Kabinetskaart van de Ferraris tot op de topografische kaarten van de tweede helft van de 20ste eeuw staat ten zuiden van de kaphaag een klein bos. De kaphaag volgt de noordelijke bosgrens. Het bos is op de kaart van 1969 gedeeltelijk gerooid. Later werd het volledig omgezet in landbouwgrond. De huidige, gemengde houtkant bestaat uit knotbomen van haagbeuk, aangevuld met opgaande bomen van zoete kers, knotzomereiken, opgaande en geknotte essen, hakhout van hazelaar en een relict van een meidoornhaag als veekering.

Middelhof (Voeren)
De houtkant staat op het talud van een oude holle weg. De weg staat reeds op de Kabinetskaart van de Ferraris gekarteerd. Op de Poppkaart wordt deze de weg van Homburg naar Sinnich genoemd. De weg staat ook in de Atlas der Buurtwegen. Op de topokaart van 1873 en 1904 staat er geen weg, wel een perceelsgrens op deze plek ingetekend. De aanleg van de spoorlijn tijdens de Eerste Wereldoorlog zorgt ervoor dat het wegtracé onderbroken wordt. Op de kaart van 1939 en 1969 staat de holle weg wel aangegeven, maar dan heeft de weg zijn functie grotendeels verloren. De gemengde houtkant bestaat uit vier opgaande bomen van fijnspar met omtrekken tot 200 cm. Ook gewone hazelaar, zomereik, boswilg en meidoorn komen onder andere voor.

Heuvelke (Voeren)
Van bij het kruispunt Oude Linde met kapel en drie opgaande zomereiken slingert een holle weg zich oostwaarts richting de Sint-Annakapel te Voeren. De weg genaamd Heuvelke is sterk ingesneden met taluds die vooral gekenmerkt worden door hazelaar, vlier, robinia en essenhakhout. De weg passeert een tweede holle weg ter hoogte van de nagelboom van 's-Gravenvoeren. Dichter bij het dorp is de weg minder ingesneden en loopt de weg tussen weilanden en boomgaarden met meidoornhagen. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen de kapel van Oude Linde en de Sint-Annakapel en loopt parallel met de hoofdweg langs de Voervallei. De weg dwars over het plateau vormde de kortste route naar het dorp en verbond twee kruispunten van wegen met elkaar.

Sint-Pieters-Voeren (Voeren)
De toegangsweg naar de Commanderie in Sint-Pieters-Voeren gaat voorbij de boomgaard en toegangsdreef van het kasteel over in een onverharde voetweg die verder zuidwaarts loopt. De weg loopt langs de grens van het kasteeldomein en tussen weilanden afgeboord met meidoornhagen. Van op de weg zijn er open zichten op de vallei en de Commanderie. Vervolgens krijgt de weg een meer ingesneden profiel en loopt tussen taluds met hakhout van hazelaar en es en opgaande eik. De weg slingert verder het plateau op en krijgt een meer open karakter met zichten op de omliggende akkers en weilanden. Uiteindelijk volgt de weg de bosrand van het Alsbos en eindigt als half verharde landbouwweg net voorbij Rullen. Deze voetweg loopt deels parallel met de hoofdbaan en vormt de historische verbinding tussen Sint-Pieters-Voeren en het Alsbos.

Middelhof (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud van een in onbruik geraakte holle weg. Het betreft een oud tracé, reeds aanwezig op de Kabinetskaart van de Ferraris. Ook op latere kaarten is de weg van Aubel naar Homburg steeds aanwezig. De aanleg van de spoorlijn tijdens de Eerste Wereldoorlog wijzigde de kruising van de weg met de Gulp. Het spoorwegviaduct is er zeer bepalend aanwezig in de vallei. Op de kaart van 1969 is de weg gedegradeerd tot een pad en wordt het steeds minder gebruikt. De gemengde houtkant bestaat uit knotbomen van haagbeuk, met omtrek tot 250 cm (gemeten op 150 cm). Knotbomen van wilg komen voor, naast onder andere één- en tweestijlige meidoorn en gewone hazelaar. De houtkant voorkomt erosie van de wegtaluds en heeft een functie bij houtproductie of loofvoedering.

Roodbos (Voeren)
De gemengde houtkant bevindt zich deels op het talud van een holle weg en deels op een oude bosgrens. De holle weg en het bos zijn reeds op de midden 19de eeuwse kaart van Vandermaelen te zien. Het bos blijft tot de kaart van 1939 duidelijk herkenbaar aanwezig. Op de kaart van 1969 is het bos gerooid en omgezet in landbouwgebied. De houtkant volgt de oude bosgrens. De holle weg blijft al die tijd ongewijzigd weergegeven op de kaarten. In één van de perceelshoeken staat een hoekboom, een opgaande eik met omtrek 201 cm (gemeten op 150 cm). De houtkant bestaat onder meer uit zes zware struiken van rode kornoelje, hakhout van gewone hazelaar en gewone esdoorn, knotbomen van gewone haagbeuk als relict van een zeer oude kaphaag. De houtkant werd aangeplant als erosiebestrijding en in functie van houtproductie.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.

Bounder (Voeren)
De gemengde houtkant staat op de berm van een holle weg die reeds op de Kabinetskaart van de Ferraris ingetekend was. De weg loopt hier parallel met een zijbeek van de Gulp. Net ten oosten van de houtkant mondt deze zijbeek uit de de Gulp en kruist de weg de beek. De weg loopt richting de spoorlijn. Op de 19de- en 20ste-eeuwse topografische kaarten staat de houtkant bij de holle weg langs de beek telkens ingetekend. De houtkant bestaat uit opgaande en geknotte zomereiken. De geknotte zomereiken hebben een omtrek tot 240 cm (gemeten op 150 cm). Knotbomen van gewone haagbeuk met omtrek tot 250 cm (gemeten op 150 cm) en hakhout van gewone hazelaar komen voor. Opgaande bomen en knotbomen van gewone es met omtrek tot 270 cm (gemeten op 150 cm) en knotwilgen met omtrek tot 390 cm (gemeten op 150 cm) zijn andere karakteristiek soorten van de houtkant.