Inventaris

Keibilken (Poperinge)
Een veekeringshaag van meidoorn sluit het erf af langs de straatzijde en vertoont nog sporen van oude vlechttechnieken waarbij de haag werd gelegd. Hierbij werd de haag grondig uitgedund en werden de uitgeselecteerde takken aan de basis voor 2/3 door gekapt om ze onder een hoek van ongeveer 45 graden te leggen in een steunconstructie van verticaal gepote takken en aangebonden met wissen van bindwilg. Op de geselecteerde gelegde takken ontstaan de jonge twijgen die later het volume van de haag bepalen. Het leggen van hagen is een zeer goed uitgekiende en doeltreffende techniek om het gat in de haag te dichten en om de haag over haar volledige lengte ondoordringbaar te maken voor vee.

Keibilken (Poperinge)
Een geknotte zwarte populier werd als hoekboom aangeplant in de scherpe hoek van een driehoekig perceel langs Keibilken. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Keibilken (Poperinge)
Drie knotbomen van zwarte populier en één Italiaanse populier staan bij de perceelsgrens langsheen een losweg. De natuurlijke populaties van zwarte populier zijn volledig verdwenen. Deze zeldzame populierensoort wordt nog sporadisch aangetroffen meestal als oude geknotte bomen in houtkanten, knotbomenrijen bij poelen, beken, grachten, perceelsgrenzen, op erven of in de buurt van boerderijen. Het merendeel van de gevonden relicten is te vinden in de ruime omgeving van het cultuurlandschap aansluitend bij de IJzervallei en Leievallei (Poperinge, Diksmuide, Veurne en Heuvelland). Het zijn steeds bomen die ooit door menselijk toedoen uit hun natuurlijk biotoop zijn weggehaald en die door het genetisch materiaal voortdurend te klonen, onder de vorm van pootmateriaal, in het landschap zijn blijven bestaan.

Kerkhofstraat (Poperinge)
Georiënteerde kerk gelegen middenin een omhaagd kerkhof met Heilig Hartbeeld aan de zuidzijde. Begrensd ten noorden door de Warandebeek, ten zuiden door het Watouplein.

Kerkhofstraat (Poperinge)
Nadat een oud orgel wellicht vernield werd door de Franse Revolutionairen, werd in 1820 een nieuw orgel gebouwd door René Germain. Ingrijpende renovatie door Jules Anneessens in 1911-1912.

Kerkhofstraat (Poperinge)
Het kerkhof bij de parochiekerk Sint-Bavo te Watou is volledig rondom afgesloten met een geschoren meidoornhaag. De haag is traditioneel onderhouden en vertoont hier en daar nog de sporen van een gelegde haag.

Kerkhofstraat (Poperinge)
Een enkele bomenrij aan de noordzijde bij het kerkhof van de parochiekerk Sint-Bavo. Alle lindebomen zijn hoog geknot. Op het moment van de inventarisatie (2009) waren er 7 aanwezig. Het betreft hier een voorbeeld van hoe bomen werden aangeplant, onderhouden en geleid op kerkhoven.

Kerkhofstraat 1 (Poperinge)
Pastorie gelegen recht tegenover het westelijk portaal van de kerk, in het midden van een deels omhaagde, deels ommuurde, beboomde tuin, met een gietijzeren toegangshekje. Dubbelhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder een licht gebogen zadeldak.

Kerkhofstraat 3 (Poperinge)
Alleenstaand arbeidershuisje met omhaagde voortuin, uit de 19de eeuw.

Kerkhofstraat 5 (Poperinge)
Ten noordwesten van de kerk gelegen herenhuis, middenin een beboomde tuin, uit het laatste kwart van de 18de eeuw-eerste kwart van de 19de eeuw.