Inventaris

Krekelstraat 99 (Zwalm)
Achterin het erf, bakstenen molengebouwtje van drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak, gedateerd 1775, ten westen molenaarshuis op de straatgevel gedateerd 1672, aanpalend dienstgebouw. De watermolen is omgeven door enerzijds open weiland en anderzijds beboste percelen. De beek wordt begeleid door knotwilgen en populieren.

Lindestraat 66-68 (Zwalm)
Gesloten hoeve rond gekasseide binnenplaats, daterend uit de 18de eeuw, boerenhuis met naar de straat gerichte voorgevel, bedrijfsgebouwen, koeienstallen, dwarsschuur, bakhuis en afzonderlijk wagenhuis.

Molenberg 12A (Zwalm)
Molen reeds bekend in 1229, grotendeels 19de-eeuwse korenwatermolen met bewaard houten sluiswerk met trapsgewijze afgewerkte strekdam, binnenwerk grotendeels bewaard. Beekvallei met open weiland met bomenrijen op de perceelsgrenzen afgewisseld met bosjes.

Rekegemstraat 28-29 (Zwalm)
Oorspronkelijk koren- en oliewatermolen, van 1891 tot 1964 in gebruik als graangemaal, intact 19de-eeuws molenmechanisme. Molenvijver en bypass bewaard en rondom weilandpercelen in de beekvallei.

Sint-Annastraat 25 (Zwalm)
Een driehoekig perceeltje, langs de straat bij de hoeve Sint-Annastraat 25, is beplant met els, hazelaar, meidoorn, es, zoete kers, vlier, sering en olm die als hakhout worden beheerd. Gele bindwilg staat er als knotboom, meidoorn als op enen gezette struik. Het bosje is nuttig als leverancier van brand-, gerief- en constructiehout.

Wijlegem 1 (Zwalm)
Huidige hoevegebouwen uit de 18de eeuw, U-vormige opstelling, bakstenen gebouwen onder zadeldak rondom deels gekasseid en deels beplant binnenerf, ten noordwesten een bakhuis met lemen oven. Het perceel van de hoeve omvat boomgaarden, een weiland, een nutstuin en twee welkomstlindes.

Wijlegem 4 (Zwalm)
Bakstenen gebouwen rondom gekasseid binnenerf met mestvaalt en duiventil, erftoegang gedateerd 1761 is opgenomen in de stalvleugel aan de straat, ten noorden tweedelig bakhuis. Boomgaarden met kaphaag en weiland rondom.

Moen (Zwevegem)
Het gebied ligt rond een gedeelte van het kanaal Bossuit-Kortrijk dat gegraven werd tussen 1857 en 1860 en verbreed in de jaren zeventig van de 20ste eeuw. Het kanaal diende voor het transport van steenkool naar Kortrijk en omgeving. Het snijdt door de interfluviale kam tussen Schelde- en Leiebekken. Het Sint-Pietersbrugje is een oud en klein ophaalbrugje met een stalen bovenbouw als ophaalmechanisme. Ter hoogte van dit brugje ligt nog een segment van het 19de-eeuwse kanaal dat veel smaller was. Het Orveytbos (voorheen ook Kraaibos genoemd) bevindt zich op het kleiig materiaal dat uitgegraven werd gedurende de verbreding van het kanaal in de jaren zeventig van de 20ste eeuw. In het oosten loopt de plaatselijk ingesneden spoorwegbedding, een restant van de vroegere spoorlijn Kortrijk-Avelgem-Ronse. Er zijn enkele waardevolle hoeves in het gebied.

Banhout 1-4 (Zwevegem)
Parkbos en oud bosrelict van circa 25 ha, met resterende afsluitende haag, omgeven door dreven met ten noorden, kasteel nummer 2, voormalige hoeve met koetshuis nummer 1, recente woning met duiventoren en afhankelijkheden nummer 4, gelegen langs een dreef loodrecht aangesloten op de Vierkeerstraat en ten zuiden Boswachterswoning nummer 3. Historisch, ecologisch en landschappelijk waardevol bos, dat vermoedelijk sinds het midden van de 15de eeuw permanent bebost was. Relict van een uitgestrekt bossencomplex dat zich tot in de 12de eeuw uitstrekte tussen de alluviale vlakte van de Leie en de Schelde. Het kasteel wordt volgens de literatuur opgetrokken in 1854, de kadastrale legger vermeldt 1865. Neoclassicistisch kasteel, bepleisterd en beschilderd volume onder leien schilddak. Voorgevel van vijf traveeën en twee bouwlagen. Koetshuis, van 1853-1854, opgetrokken in natuursteen en getypeerd door lisenen. Aansluitend meermaals verbouwde hoeve, in kern teruggaand tot tweede helft 19de eeuw.

Herembodegemstraat 75 (Zwevegem)
Eerste vermelding hoeve (Het Goed te Erembodegem) in 1304. De hoeve vormt in de middeleeuwen en tijdens het ancien régime de kern van een heerlijkheid. De hoevegebouwen worden tijdens de negenjarige oorlog in 1692 in brand gestoken en verwoest, kort na de brand heropgebouwd. De huidige configuratie is herkenbaar op de Ferrariskaart (1770-1778), enkel de aangegeven omwalling is nu grotendeels verdwenen. Huidig gebouwenbestand (zonder omwalling) eveneens herkenbaar op de Atlas der Buurtwegen (circa 1846), het kadaster geeft aan dat het woonhuis in 1865 achteraan uitgebreid wordt met een klein volume. Hoeve met gesloten opstelling bestaande uit bestanddelen van rode baksteen onder pannen zadeldaken en beperkt gebruik Doornikse steen. Erftoegang gemarkeerd door laag poortgebouw met heiligennis. Woonhuis, driedubbele dwarsschuur en stalvleugel. Bakhuisje met aangrenzende ast buiten het erf. Bewaarde boomgaard afgezoomd door meidoornhaag en restant van omwalling.