Inventaris

Kasteeldreef (Kaprijke)
De Kasteeldreef bestaat uit twee rijen van opgaande zomereiken en is circa 450 meter lang. De bomen zijn aangeplant met ruime plantafstanden en hebben hoge opgesleunde takvrije stammen en mooi ontwikkelde evenwichtige kruinen. Deze monumentale dreef is aangelegd eind 18de eeuw kort na de bouw van het nieuwe kasteel omstreeks 1785.

Kasteeldreef 1-9 (Kaprijke)
Het kasteeldomein Aveschoot omvat naast het omgrachte kasteel van de gelijknamige vrije heerlijkheid ook enkele kenmerkende bijgebouwen, een duiventoren en een landbouwuitbating. De gebouwen worden omgeven door een park in landschappelijke stijl met enkele merkwaardige bomen.

Kleemstraat , Landstraatje , Rysselhofstraat , Wulfhoekstraat (Kaprijke)
De zogenaamde Kleemkapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw werd opgericht in de landelijke wijk Wulfhoek, ten noordwesten van het dorpscentrum. De bijbehorende ommegangkapelletjes met de vijftien mysteries van de Rozenkrans staan opgesteld aan vier straten, de Kleemstraat, het Landstraatje, de Rysselhofstraat en de Wulfhoekstraat.

Nieuwstraat (Kaprijke)
Deze dreef is één van de drie toegangswegen naar het kasteel Aveschoot. Een populierendreef werd in het plantseizoen 2016-2017 vervangen door een dreef met opgaande zomereiken. We konden tijdens de inventarisatie vaststellen dat de aanplanting het sterk te verduren heeft gehad en dit ten gevolge de droogteperiode in het voorjaar 2017. Op het eerste zicht is ongeveer de helft afgestorven.

Plein, Voorstraat (Kaprijke)
Het centrum van Kaprijke wordt door twee grote ruimten gevormd. Enerzijds is er het trapeziumvormig ‘Plein’ en daarop aansluitend is er de brede straat ‘Voorstraat’. De stedenbouwkundige structuur van de dorpskern van Kaprijke omvat nog het oude stratenpatroon. Beide straten behielden hun bijzondere karakter met ruimte- en beeldbepalende boombeplanting.

Stationsstraat 13 (Kaprijke)
Voormalig spoorwegstation van de lijn Zelzate-Eeklo, spoorlijn geopend in 1871 en gesloten voor reizigersvervoer in 1950. De sporen werden uitgebroken in 1966 tussen Assenede en Kaprijke en in 1971 tussen Kaprijke en Eeklo.

Kasterlee (Kasterlee), Oud-Turnhout (Oud-Turnhout)
De gebouwen van de voormalige priorij van Corsendonk gaan terug tot de eerste helft van de 16de en de 17de eeuw. De priorij zelf gaat terug tot 1398. Het molenhuis, de gracht rond het domein, de vijver en het drevenpatroon zijn nog goed bewaard. Het centrale gedeelte van het gebied en een deel van de valleien van de Wamp en de Rodenloop kregen hun huidige vorm door de landbouwactiviteiten in de 19de eeuw. De variatie in abiotische condities binnen het gebied is groot en dat uit zich in vegetatie en landschap. De Tikkebroeken, in de vallei van de Rodenloop, wordt gekenmerkt door een typische beekdalvegetatie.

Kasterlee, Lichtaart (Kasterlee)
Het gebied ligt op de Kempische heuvelrug, die van tertiaire oorsprong is. Het zuidfront van de rug is op veel plaatsen afgegraven, om zand of ijzerzandsteen te winnen. Op de rug komen uitgestrekte stuifzandformaties voor, met ook enkele Laatglaciale paraboolduinen zoals de Hoge Mouw. Het landschap wordt gedomineerd door in de 19de en 20ste eeuw aangelegde dennenbossen. In het westen van dit gebied zijn de dennenbossen aangelegd op plaggenbodems, die daarvoor tot het traditionele akkerland van Lichtaart behoorden. De vele eikenrijen getuigen daar nog van. Bijzonderheden zijn de holle wegen, de karrensporen, het grillige eikenhakhout op de duintoppen van de Kabouterberg en de Zwarteberg, de grove dennen met ‘steltwortels’, de Duivelskuilen, de restanten van grafvelden uit de Metaaltijden, de Britse militaire begraafplaats en de het laatmiddeleeuwse gebruik als konijnenwarande.

Bushagen 1 (Kasterlee)
Hoeve van vier traveeën onder afgewolfd zadeldak, in kern mogelijk opklimmend tot einde 18de- begin 19de eeuw.

Goorseweg (Kasterlee)
Ten zuiden van de landduin ‘de Hoge Mouw’ op de heuvelrug tussen Kasterlee en Lichtaart liggen twee kleine waterplassen. Aan hun hoekige vorm te zien, gaat het niet om natuurlijke vennen, maar zijn ze antropogeen van oorsprong. In de volksmond worden ze ‘duivelskuilen’ genoemd, verwijzend naar zogenaamde aloude heidense praktijken uit ‘pre-christelijke’ culturen die zich om en bij deze kuilen zouden hebben voorgedaan.