Inventaris

Stationsstraat 119 (Lebbeke)
Neoclassicistisch rijhuis van twee traveeën en twee bouwlagen onder pseudomansardedak met dakvensters, volgens het kadasterarchief gebouwd in 1912.

Stationsstraat 133 (Lebbeke)
Art-decowoning van drie traveeën en twee bouwlagen onder plat dak, volgens het kadasterarchief gebouwd in 1934-35.

Stationsstraat 137 (Lebbeke)
Burgerhuis met verzorgde neo-Lodewijk XVI-gevel, volgens het kadasterarchief gebouwd in 1924. Enkelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder pseudomansardedak.

Stationsstraat 17 (Lebbeke)
Burgerhuis met oudere, begin 19de-eeuwse kern met anderhalve bouwlaag, volgens het kadasterarchief vergroot in 1883, tijdens het interbellum verhoogd, voorzien van een gecementeerde art-decogevel en erker op de bovenverdieping. Dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak.

Stationsstraat 17 (Lebbeke)
Burgerwoning, volgens het kadasterarchief nieuw gebouwd in 1921 door H. Van den Abeele, confiseur; met bedrijf achteraan. Dubbelhuis van vier traveeën en twee bouwlagen met gecementeerde neo-Lodewijk XVI-voorgevel op arduinen sokkel en poort met doorrit en schamppaaltjes in de rechter travee.

Stationsstraat 24 (Lebbeke)
Interbellumwoning, volgens het kadasterarchief gebouwd in 1929. Bakstenen enkelhuis op een plint van hardsteenplaten, van twee traveeën en twee bouwlagen met pseudomansardedak met drie dakvensters.

Stationsstraat 32-34 (Lebbeke)
Twee vrij gelijkaardige rijwoningen, nummer 34 met winkel, met twee bouwlagen en pseudomansardedak met dakvensters, volgens het kadasterarchief gebouwd in 1936, links in de plint gesigneerd Paul De Mol, bouwkundige.

Stationsstraat 43 (Lebbeke)
Burgerhuis van drie traveeën en twee bouwlagen en mansardeverdieping, volgens het kadasterarchief gedeeltelijk gereconstrueerd in 1910.

Stationsstraat 59 (Lebbeke)
Rijwoning uit het interbellum met twee bouwlagen en pseudomansardedak met centraal dakvenster, volgens het kadasterarchief gebouwd in 1931 samen met vier andere huizen.

Stationsstraat 67 (Lebbeke)
Laag dorpshuis als enige restant van de vroegere bebouwing, volgens het kadasterarchief in kern teruggaand tot 1842, in zijn huidige vorm van 1880.