Inventaris

Kruineikestraat 5, 5A-B (Haacht)
Het dorpsbeeld van Tildonk wordt in belangrijke mate bepaald door het imposante eclectische en neogotische klooster- en scholencomplex van de zusters ursulinen, dat in 1818 door pastoor Lambertz werd gesticht. Het complex werd verschillende malen uitgebreid in de 19de en het begin van de 20ste eeuw, onder andere met bijkomende vleugels, een lagere school, een boerderij en een kloosterkapel en -kerk. Rond 1900 bouwde men een art-nouveau-feestzaal naar ontwerp van architecten J. Prémont en A. Gellé. De tuin werd uitgebouwd vanaf 1821, aanvankelijk was zowel de sier- als de nutstuin op traditionele wijze ingericht (rechthoekige blokken). Eind 19de eeuw heraanleg van de siertuin (circa 3 hectare) in een hybride landschappelijke stijl, structuur en aankleding werden bepaald door religieuze thema's (calvarie, 'gotisch' gewelf van linden, Lourdesgrot, ...).

Raubrandplein (Halen)
Plantsoen ingericht de laatste jaren van de 20ste eeuw.

Kanaalstraat 60 (Ham)
Oorspronkelijk langgestrekte hoeve, later gebruikt als herberg; kern opklimmend tot de eerste helft van de 19de eeuw, circa 1890 door brand vernield en hersteld. Prettige ligging aan het kanaal.

Pastoriestraat 5 (Ham)
Alleenstaand dubbelhuis, gebouwd 1671-1680, met aanpassingen in 1734, en gerestaureerd in 1947 en in 1969-1970. Ommuurde tuin voor het huis, met twee fraaie linden voor de ingang, en een oprit, afgezet met eiken.

Burgemeester Lemmensstraat, Dorp, Kasteellaan, Sint Baafswijk (Hamme)
Het grote beboomde driehoekige dorpsplein van Moerzeke kwam omstreeks 1770 tot stand als verruiming van een bestaand driehoekig kerkplein aan een kruispunt van oude wegen bij een in oorsprong middeleeuwse dorpskerk en bewoningskern.

Dorp (Hamme)
Aan de noordoostzijde en de noordwestzijde is het dorpsplein met een rij linden afgeboord. Het zijn 21 gekandelaarde zomerlinden met een beeldbepalend karakter.

Oude Durmedijk, Palingstraat (Hamme), Oude Durmedijk (Waasmunster)
Het landschappelijk geheel ‘Oude Durme’ ligt op de grens van de gemeenten Hamme en Waasmunster. In de jaren 1931-1937 werd de loop van de Durme tussen Waasmunster en Hamme genormaliseerd. Hierbij werden verschillende meanders afgesneden, waardoor de rivier met 2,3 km ingekort werd. De afgesneden meanders staan sindsdien bekend als de ‘Oude Durme’. Van de late middeleeuwen tot de 20ste eeuw bestond het landschap langs de benedenloop van de Durme uit hooilanden of meersen op de lager gelegen gronden en akkers op de hoger gelegen gronden. De meersen werden tijdens het winterhalfjaar bevloeid met het water van de Durme. In het Landschappelijk geheel 'Oude Durme' is het traditionele cultuurlandschap vrij goed bewaard gebleven.

Parallelweg Durme (Hamme), Palingstraat (Waasmunster)
De dijken binnen het gebied van de Oude Durmearm zijn nog traditioneel beplant met bomenrijen van okkernoot. Naast het begrazen van de dijken werden deze ook nuttig gemaakt door er okkernoten op te planten. De noten werden geoogst en de bomen zelf hadden ook een economisch nut, ze werden voor het waardevolle notenhout gebruikt.

Bavikhove (Harelbeke), Beveren, Desselgem (Waregem), Ooigem (Wielsbeke)
De Leie was tot in de 17de eeuw slecht bevaarbaar door het onregelmatige debiet. Door verbeterwerken waaronder de aanleg van sluizen en stuwen werd de rivier bevaarbaar. Ook in latere periodes werden nog verbeteringen doorgevoerd waaronder rechttrekkingen rond 1970. Enkele afgesneden riviermeanders zijn nog zichtbaar in het landschap. De Leievallei was lager gelegen dan het omringende land en daarom concentreren de wei- en hooilanden zich daar. Het Ooigembos is een soortenrijk eiken-haagbeukenbos is met kenmerkende oud-bosplanten. De hoger gelegen gronden worden gebruikt als akkerland. Het Kasteel van Ooigem, het Groot Goed van Sint-Pieters (Munkenhof) en het Goed te Beaulieu zijn belangrijke ontginningsites in de vallei. Verder wordt het gebied gekenmerkt door een rijkdom aan vlaserfgoed waaronder vlasroterijen en kenmerkende schuren.

Muizelstraat 85 (Harelbeke)
Hoeve met losse bestanddelen, waarvan de huidige gebouwenconfiguratie teruggaat tot het begin van de 18de eeuw.