Inventaris

Burchtstraat, Visésteenweg (Riemst)
De Wachelkoul was vermoedelijk de oudste ontginning van wat we nu de Grote Berg noemen. De bovengrondse ingang naar deze ontginning is zichtbaar in het landschap, dit is een verdiept perceel dat vanuit de Burchtstraat vertrekt. De Wachelkoul is ingestort en deze instorting is op het terrein nog herkenbaar aan de verdiepte ligging, het onregelmatig reliëf en de begroeiing met loofbomen en struiken, onder andere essen en populieren. Rond de instorting zelf liggen enkele graslanden met kleine reliëfverschillen en verzakkingen. De toegang die op dit moment het meeste gebruikt wordt, is de toegang Lacroixberg. Deze toegang is op een later moment opengegraven in de toen al bestaande groeve omdat de oorspronkelijke toegang ingestort was. Een holle weg verbindt de toegang met de Visésteenweg.

Misweg (Riemst)
Deze hoogstamboomgaard bevindt zich op een perceel waar zeker voor 1830 een instorting in het stelsel De Vijl plaatsvond. Een lichte inzinking is nog zichtbaar in het perceel. Voor veiligheid werd dit perceel gebruikt als grasland met een boomgaard. De boomgaard wordt omgeven door een meidoornhaag.

Peperstraat (Riemst)
Gaaf bewaarde motteheuvel, met een doorsnede aan de basis van 36 meter, een hoogte van 7 meter en een omringende gracht van 7 meter breed. De heuvel ligt te midden van grasland en een boomgaard.

Waterstraat (Riemst)
Dit driehoekig perceel midden in de velden is een relict van een bijzonder type toegang tot de mergelgroeve. Hier lag de toegangstunnel van de Stad Maastricht om naar hun eigendommen in de groeve te komen. Deze tunnel stortte in en in de 20ste eeuw werd dit opgevuld en bovengronds gebruikt als hoogstamboomgaard.

Ronse (Ronse)
Ten zuiden van de stad Ronse ligt het gebied de 'Pyreneeën', een zuidelijke uitloper van de west-oostelijke heuvelkam Kluisbos-Brakelbos. Het landschap kenmerkt zich als een compartimentenlandschap, bestaande uit een mozaïek van bossen, graslanden al dan niet met perceelsrandbeplanting van knotbomen of oude, opgaande populieren (enkele oude variëteiten) en akkers. Aan de rand van het gebied bevinden zich verspreid kleine gehuchten en hoeves. Enkele trage wegen doorkruisen het gebied.

Kapelleweide, Kluisberg (Roosdaal)
Flank van de Ledeberg met bospercelen en grasland, nabij het gelijknamige gehucht dat teruggaat tot een laatmiddeleeuwse burcht.

Pater R. Van De Wouwerstraat 15 (Scherpenheuvel-Zichem)
Watermolen met metalen onderslagrad op de Demer, 50 meter ten noorden van de kerk van Zichem, gebouwd in 1758. Korenmolen.

Sint-Martens-Latem (Sint-Martens-Latem)
De Leiemeersen te Sint-Martens-Latem omvatten nog alle kenmerkende elementen van een riviervlakte: de oeverwal, de komgronden, de pleistocene donk en als begrenzing de duinvoet en de duin. De meersgebieden, die een belangrijke rol speelden in de vroege landbouworganisatie, zijn hier nog vrij gaaf gebleven, dit in tegenstelling tot veel andere vergelijkbare gebieden in Oost-Vlaanderen.

Sinaai (Sint-Niklaas)
Het meersengebied langs de Moervaart te Sinaai is steeds een waterrijk graslandgebied geweest. Dergelijke waterrijke gebieden worden zeldzaam in Vlaanderen. Dit wordt mede benadrukt door een aantal zeldzame tot vrij zeldzame soorten uit waterrijke milieus.

Dries (Sint-Niklaas)
Sinaai is het prototype van een centrumdorp dat zich centrifugaal vanuit het dorpsplein met kerk en schepenhuis heeft ontwikkeld. De dorpskom wordt bepaald door een rechthoekige structuur van het kerkhof en de dries, welke reeds in 1219 is aangelegd. Centraal op de dries staan een imposante solitaire eik, waarschijnlijk een vrijheidsboom.