Inventaris

's Gravenvoeren (Voeren)
De Moltweg is een onverharde landweg die start in het gehucht Berneau en over het plateau en de Beekberg richting 's-Gravenvoeren loopt. De aardeweg slingert tussen weilanden en uitgestrekte akkers en komt uit bij de Beek waar hij aansluit bij een verbindingsweg naar het kruispunt Oude Linde. Van bij dit kruispunt leiden verschillende wegen rechtstreeks naar het dorp. De naam Moltweg verwijst naar malt of mout, koren dat men heeft laten kiemen en drogen om er bier van te brouwen. Deze onverharde weg maakte vermoedelijk deel uit van het historisch transportnetwerk tussen Berneau en 's-Gravenvoeren, onder andere in functie van de graanhandel.

's Gravenvoeren (Voeren)
Van op de weg van Vitschen naar Kattenrot leidt een parallelle zijweg naar het noordoosten. De onverharde holle weg volgt de hoogtelijnen en komt dan samen met een noordelijke weg richting Kasteel Altenbroek en Nederland. De taluds van de holle weg zijn voorzien van gemengde houtkanten. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de landbouwgronden op de helling ten noorden van de vroegere Schophemherheide. Daarenboven was deze weg ook een transportroute tussen 's-Gravenvoeren en Noorbeek in Nederland.

's Gravenvoeren (Voeren)
Naast een gesloten hoeve start een onverharde weg die omhoog loopt naar het bos van Schoppemerheide. De weg slingert zich naar het noordoosten en is sterk ingesneden tussen beboste bermen met haagbeuk, eik, populier, boskers en bosanemoon. De holle weg komt op het plateau bij een wegkruis samen met de verbindingsweg tussen Vitschen en Kattenrot. Deze weg vormt de historische verbinding dwars over de steilrand tussen het gehucht Schophem en de ontginning Schophemerheide in het oorspronkelijke heidegebied en verder oostwaarts met Kattenroth en Ulvend.

's Gravenvoeren (Voeren)
Van op de hoofdbaan van Voeren naar Warsage leidt een smalle zijweg tussen de huizen door oostwaarts. De onverharde weg loopt tussen weilanden en boomgaarden en eindigt als landbouwweg ter hoogte van de Wittekapel. Deze aardeweg loopt parallel met de holle weg tussen de Sint-Annakapel en de Wittekapel. Mogelijk werd de Vartweg gebruikt als, al dan niet seizoensgebonden, alternatieve route van het dorp naar de kapel en verder naar het zuiden.

's Gravenvoeren (Voeren)
Van op de Berneauweg tussen Voeren en Berneau leidt een onverharde weg naar de Kapel Oude Linde gemarkeerd door drie opgaande eiken. De weg volgt de vallei van de Beek en loopt tussen weilanden met meidoornhagen enerzijds en een hoog talud met gemengde houtkant anderzijds. Deze weg maakt deel uit van het historisch wegennetwerk en vormde een alternatieve en kortere route van 's-Gravenvoeren naar Berneau waarbij de beekvallei werd gevolgd en de drukke hoofdwegen vermeden werden.

's Gravenvoeren (Voeren)
In Schoppem loopt vanaf de hoofdbaan een smalle weg langs een stalgebouw zuidwaarts het plateau op. De onverharde weg is deels ingesneden maar slingert hogerop tussen akkers en weilanden en biedt open zichten op de Voervallei en Schoppem. De weg werd doorsneden door de aanleg van de spoorweg maar loopt nog door aan de andere zijde van de berm. Oorspronkelijk liep deze weg verder door langs het Bois de Groensdael tot aan de ontginning La Verte Heydt en richting La Heydt. Deze weg verbond Schoppem met de zuidelijke landbouwgronden op het plateau en bood verder aansluiting met de gehuchten en dorpen in het zuiden.

's Gravenvoeren (Voeren)
Het plateau ten noorden van 's-Gravenvoeren wordt doorsneden door een netwerk aan grotendeels onverharde veldwegen. Bij een landweg splitst een voetweg zich af en loopt verder op het plateau tussen meidoornhagen en akkerpercelen. De aardeweg leidt uiteindelijk naar het Hoogbos en sluit er aan op een aantal bospaden. Ter hoogte van het Hoogbos krijgt de weg een sterk geprofileerd karakter en loopt tussen taluds met gemengde houtkanten met onder andere populier en robinia. Deze weg zorgde mee voor de historische verbinding tussen het dorp en de meest noordelijke akkers en het Hoogbos.

's Gravenvoeren (Voeren)
Van op de hoofdweg naar Schophemerheide leidt een onverharde weg naar het zuiden. De weg slingert door het bos de helling af richting de Voervallei en sluit aan op de voetweg die parallel loopt met de beek. Deze onverharde weg biedt een korter traject aan tussen de voormalige Schophemerheide en het gelijknamige gehucht in de beekvallei en is reeds aanwezig op de Vandermaelenkaart. De onverharde weg sluit aan op de voetweg naar Schophem wat doet vermoeden dat ook deze weg vooral bestemd was voor voetgangers.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De holle weg die Sint-Martens-Voeren met la Verte Heydt verbindt splitst zich op het plateau in twee. Een onverharde weg loopt parallel met de holle weg verder het plateau op en eindigt eveneens bij de wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. De weg heeft een gedeeltelijk ingesneden profiel tussen taluds met houtkanten en slingert zich tussen weilanden met meidoornhagen die toegankelijk zijn vanop de weg. Deze deels holle weg vormt een parallelle verbindingsweg tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau en verder naar la Verte Heydt. Mogelijk was deze weg een alternatieve route voor de andere holle weg, afhankelijk van de (seizoensgebonden) begaanbaarheid. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.