Inventaris

Sint-Laurentiusstraat 44 (Oudenaarde)
Alleenstaande houten woning met bijhorende tuin.

Sint-Walburgastraat 15-16 (Oudenaarde)
Deels vrijstaand huis met gecementeerde lijstgevels van vier en drie traveeën en twee bouwlagen onder plat dak, vooraan met attiekbekroning met balusters tussen brede postamenten, uit de eerste helft van de 19de eeuw. Rechthoekige vensters met bewaard houtwerk met kleine roedeverdeling.

Sint-Walburgastraat 18-19, 20 (Oudenaarde)
Rijhuizen in neotraditionele baksteenarchitectuur, samen ontworpen met het hoekpand, Markt nummer 50, door architect A. Van Ommeslaeghe in 1921.

Smallendam 5-16 (Oudenaarde)
Eenheidsbebouwing van twaalf arbeidershuizen met voortuintje; gebouwd naar ontwerp van P. Van de Vyvere in 1898.

Smallestraat 1 (Oudenaarde)
Arbeiderswoning uit het derde kwart van de 19de eeuw van vier traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak, met sierankers en licht getoogde vensters.

Stationsplein 77-83 (Oudenaarde)
Eenheidsbebouwing tegenover het station van drie en vijf traveeën en twee en een halve bouwlaag onder doorlopende zadeldaken, uit het vierde kwart van de 19de eeuw. Bepleisterde en geschilderde lijstgevels met winkel- of cafépuien op de begane grond.

Stationsplein 97 (Oudenaarde)
Rijhuis van vier traveeën en twee en een halve bouwlaag onder zadeldak (pannen), uit het derde kwart van de 19de eeuw.

Stationsstraat 1 (Oudenaarde)
Burgerhuis van oorspronkelijk vijf traveeën en twee bouwlagen met getrapte dakvensters, volgens bouwvergunning van 1889, in de loop van de 20ste eeuw verhoogd met één bouwlaag onder verhoogd mank zadeldak. Eclectische baksteenarchitectuur verrijkt met arduinen banden, cordons en diamantkoppen.

Stationsstraat 10 (Oudenaarde)
Enkelhuis met verhoogde begane grond, drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak, uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Parement van witte geglazuurde baksteen met groene banden en arduinen speklagen boven de plint.

Stationsstraat 16 (Oudenaarde)
Het herenhuis uit 1875 is één van de eerste gebouwen die opgetrokken werden in de stationswijk die zich ontwikkelde ten noorden van de oude stadskern van Oudenaarde na het dempen van de stadsgrachten in 1859. Architectuurhistorisch is het gebouw een mooi voorbeeld van een neoclassicistisch herenhuis met statisch voorkomen en bewaarde interieurelementen.