Inventaris

Jolette (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud van een verlaten holle weg. De samenstelling ervan bestaat onder andere uit hakhout en opgaande bomen van gewone robinia, hakhout van gewone es, sleedoorn, roos, gewone kardinaalsmuts en eenstijlige meidoorn. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een holle weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud van de holle weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Kinkenberg (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud van een holle weg. De samenstelling ervan bestaat onder andere uit hakhout en opgaande bomen van gewone es, opgaande zomereiken, hakhout van gewone esdoorn, zoete kers, sleedoorn en eenstijlige meidoorn. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een holle weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud van de holle weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Borrestraat (Grimbergen)
De knotpopulier staat in de noordwestelijke hoek van een grasland in de vallei van de Maalbeek, aan de oever van de Maalbeek, en in de omgeving van de Liermolen. De zwarte populier is een inheems en in Vlaanderen vrij zeldzaam. In het Vlaamse cultuurlandschap zijn de zwarte populieren in het verleden vaak aangeplant, dikwijls als knotboom bij boerenerven of nederzettingen. De zwarte populieren hier staan in een erfgoedgeheel, met nog andere beplantingen met erfgoedwaarde bij de Liermolen. Tussen de twee geknotte zwarte populieren is nog een afgestorven boom, vermoedelijk was dit ook een zwarte populier. De bomen vertegenwoordigen een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden geschoren, gekapt, geleid of geknot. Ze werden geplant met een welbepaalde functie, zoals: brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering.

Ruiterstraat 1 (Blankenberge)
De kerk wordt circa 1089 gebouwd op één van de vier terpen waaruit Uitkerke is ontstaan. Een kerkrekening uit 1578-1579 vermeldt dat het gebouw grotendeels verwoest was door een brand, nadien hersteld. In 1889 wordt beslist om een nieuwe, grotere kerk in neogotische stijl te bouwen omheen de bestaande kerk. Er gebeuren ingrijpende veranderingen in het oorspronkelijke grondplan, waardoor een nieuw architectonisch concept ontstaat. Er is nog een gedeelte van de kerkhofmuur bewaard.

Roodbos (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud langs de weg. Het hakhout en de opgaande bomen voorkomen erosie van de steile helling. Een andere functie was het produceren van brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering. De houtkant bestaat uit hakhout van gewone hazelaar, gewone es, iep (mogelijk Ulmus hollandica), opgaande bomen van gewone es, zomereik en struiken van onder andere gladde iep en meidoorn. Vanaf de topokaart van 1873 komt het wegenpatroon overeen met de huidige situatie. Het beplant talud is op alle latere topokaarten aanwezig.

Roodbos (Voeren)
De oude kaphaag is aangeplant als perceelsbeplanting bij graslanden. De beplantingen fungeerden vroeger als houtwinning voor loofvoedering, brand- en geriefhout. Het betreft hier een historische kaphaag. Omwille van de ouderdom van de bomen kan worden aangenomen dat het zuivere vertegenwoordigers zijn deze soort en het een genenreservoir betreft. Op de kabinetskaart van de Ferraris was op deze plaats een lijnvormige beplanting aanwezig. Deze werd ook ingetekend op de 19de eeuwse topokaarten. De zeer oude kaphaag heeft onregelmatige plantafstanden. Het is een van de oudste en dikte kaphagen in de regio. De bomen hebben mooie representatieve groeivormen en zijn beeldbepalend. De haag wordt geklepeld (2010) en krijgt daardoor het uitzicht van een scheerhaag.

Fortstraat 28 (Berlare)
Grotendeels door brand vernielde olieslagerij in 1947, gevolgd door wederopbouw van moderne olieraffinaderij Baeten. Bewaarde deels ingebouwde vierkante fabrieksschoorsteen van 25 meter hoog en restanten van een ouder bakstenen bedrijfsgebouw van 1905. Geïncorporeerde bakstenen wanden van vroegere stallen en remise. Tot de huidige bedrijfsgebouwen behoren nu ook de rechts ernaast gelegen gebouwen van de voormalige zuivelfabriek Sint-Blasius, teruggaand op de in 1900 in gebruik genomen melkerij; na de Tweede Wereldoorlog gemoderniseerd.

Kruiskensstraat 6 (Landen)
Distilleerderij en burgerhuis, heropbouw circa 1895 van een door brand verwoest hoevecomplex onder burgemeester Jean-Victor Falla. De voortuin is toegankelijk via een monumentaal toegangshek tussen geblokte natuurstenen pijlers. De gebouwen zijn vergezeld van een landschappelijk herenboerenpark, aangelegd vanaf circa 1880, bezaaid met beplantingsheuveltjes, 'fabriekjes' en een spectaculaire folly in de vorm van een toren.

Borrestraat (Grimbergen)
De knotpopulier staat in de noordwestelijke hoek van een grasland in de vallei van de Maalbeek, aan de oever van de Maalbeek, en in de omgeving van de Liermolen. De zwarte populier is een inheems en in Vlaanderen vrij zeldzaam. Deze knotboom heeft een opvallend grote knothoogte van vier meter. Hierdoor kan er gesproken worden van een "high pollard". In het Vlaamse cultuurlandschap zijn de zwarte populieren in het verleden vaak aangeplant, dikwijls als knotboom bij boerenerven of nederzettingen. De zwarte populieren hier staan in een erfgoedgeheel, met nog andere beplantingen met erfgoedwaarde bij de Liermolen. De bomen vertegenwoordigen een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden geschoren, gekapt, geleid of geknot. Ze werden geplant met een welbepaalde functie, zoals: brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering.

Meulebeke Plaats (Tielt)
In 1637 werd, na de heropbouw van de vernielde kerk, een nieuw orgel gebouwd (mogelijks door G. Medaert uit Roeselare). Wellicht werd het opnieuw vernield toen Franse troepen in 1645 de kerk in brand staken. In 1669 leverde J. Medaert (Meulebeke) een nieuw orgel. Tot 1896 was een instrument aanwezig dat gebouwd was door de Gentse orgelmakers Van Peteghem in 1783. Er werden in 1866 nog herstellingswerken aan verricht door Ph.-J. Forrest (Geluveld). Orgelbouwer P. Schyven (Elsene) leverde een totaal nieuw orgel in 1900. Het instrument werd ingrijpend omgebouwd in 1964 door G. Delmotte (Doornik). Een herstelling vond plaats in 1985 door P.A.J. Andriessen (Menen).