Inventaris

Ninoofsesteenweg 500, Steenpoel 16-20 (Dilbeek)
Landhuis met bijgebouwen uit het vierde kwart van de 18de eeuw, vermoedelijk heropgebouwd na een brand in 1789, aangepast en verbouwd omstreeks 1883; landhuis omgeven door 'jardin à l'anglaise' van 70 are, aangelegd circa 1800, vóór 1830 reeds uitgebreid tot 8,5 hectare, heraangelegd in 1880-1900, opgesplitst in verschillende eigendommen in 1910; talrijke oude bomen, sommige nog uit de 18de eeuw (tamme kastanjes).

Borgveld 4 (Brakel)
De lindenrij staat langs een voetweg die op de kadasterkaart van PC. Popp en de kaart van Van der Maelen is weergegeven, bovendien merken we dat er in de 19de eeuw hier geen gebouw aanwezig was. Op de Ferrariskaart (ca 1775) werd hier wel een hoevetje ingetekend en het erf was volledig afgeboord met een beplanting. In dien tijd was het gebruikelijk om het erf af te boorden met houtkanten die nuttig waren als afsluiting, voor houtproductie (brand-, gerief-, constructiehout) en loofvoedering. Men gebruikte hiervoor een scheer- of kaphaag en hakhout. De nog aanwezige oude kaphaag van fladderiep is plaatselijk onderbroken en de vrijgekomen ruimte is opgevuld door een lijnaanplanting van drie opgaande lindebomen.

Jolette (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud van een weg. De samenstelling ervan bestaat onder andere uit hakhout en opgaande bomen van gewone es, eenstijlige meidoorn, olm, sleedoorn, zomereik, hakhout van gewone esdoorn, gewone kardinaalsmuts, gewone hazelaar, hakhout van boswilg, iep en hakhout van gewone robinia. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een holle weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud van de holle weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Schophemmerhei (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud ten zuiden van de weg die de Noorbeekvallei volgt. De samenstelling ervan bestaat hoofdzakelijk uit hakhout van gewone es, met omtrek tot meer dan zes meter. Daarnaast komen ook opgaande Canadapopulieren en hakhout van Canadapopulier voor, hakhout van zomereik, roos, eenstijlige meidoorn, gewone hazelaar, iep en sleedoorn. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het talud van de weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Klemskerkestraat 79 (Bredene)
Hoeve met losse bestanddelen van verankerde baksteen rondom een deels verhard erf. Voormalige eigendom van de Brugse jacobinessen, teruggaand tot midden 16de eeuw en aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778). Lage, losse bestanddelen van verankerde baksteen onder zadeldaken rondom een deels verhard erf met vaalt, drenkput en onverharde oprit. Ten noordwesten van het erf, langgestrekt boerenhuis met aangebouwde stal. Huisgedeelte met opkamer en met oude kern, naar verluidt volgens jaartal in opkamerbalk van 1609 zie ook jaaropschrift van tussendorpel voordeur; stal na brand heropgebouwd in 1847 en 1848 volgens jaarstenen. Ten oosten, voormalige schaapsstal van witgekalkte baksteen; mogelijk oude kern van 1700 volgens jaartal in zijgevel, met 19de-eeuws uitzicht.

Greb (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud dat in het noordelijk deel langs een pad tussen weilanden loopt en in het zuidelijk deel tussen akkerland. De samenstelling ervan bestaat onder andere uit opgaande Canadapopulieren, eenstijlige meidoorn, hakhout en opgaande bomen van gewone es, opgaande zomereik, hazelaar, geknotte schietwilg, hakhout van gewone robinia, sleedoorn, kardinaalsmuts, rode kornoelje, iep en roos. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het talud. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Martelaarslaan 13 (Gent)
De Gentse weesjongens waren tot 1873 ondergebracht in een deel van het Geeraard de Duivelsteen en de school aan het Bisdomplein. In 1869 werd gestart met de bouw van een nieuw complex aan de huidige Martelaarslaan. Dit enorme opgevatte complex naar ontwerp van stadsarchitect A. Pauli was voltooid in 1873. Het huidige gebouw met twee bouwlagen en drieëntwintig traveeën onder vooraan afgeschuind zadeldak, is slechts de resterende rechterdwarsvleugel na een hevige brand van 1947. Rechts aanleunende vleugel van zeven traveeën met één bouwlaag onder afzonderlijk schilddak. Oorlogsgedenkteken tegen de gevel.

Waversesteenweg 1 (Hoegaarden)
Neogotisch landhuis, gebouwd in 1845 naar ontwerp van architect Auguste Vivroux ter vervanging van een 16de-eeuws landhuis, later ingericht door de Brusselse stadsarchitect Pierre Victor Jamaer. Het landhuis werd heropgebouwd na brand omstreeks 1880. Het landhuis met oudere kern bestaat uit een noord-zuid-georiënteerd, rechthoekig volume geheel opgetrokken in gobertange, met twee bouwlagen onder natuurleien zadeldak. De oranjerie is gebouwd in 1867 naar ontwerp van architect Hendrik Beyaert.

Sint-Petrus- en -Paulusplein (Oostende)
Resterende vierkante westtoren, zogenaamd de "Peperbusse", van de in 1896 door brand vernielde oude Sint-Petrus- en -Pauluskerk, een gotische hallenkerk, met opmerkelijke vagevuur- en calvariegroep aan noordgevel. Gelegen aan westzijde van het plein en de huidige Sint-Petrus- en Pauluskerk, ten oosten van de Sint-Pietersstraat en ten noorden van het Léandre Vilainplein. De toren, meer bepaald de onderbouw, kan beschouwd worden als het oudste gebouw van de stad en als enige getuige van de tijd van vóór het Beleg van Oostende in 1601-1604.

Petegemplein (Wortegem-Petegem)
Georiënteerde, in oorsprong driebeukige kerk van de jaren 1290, gelegen in afgerond kerkhof met monumentale grafstenen. Gewitte bakstenen kerkhofommuring en sierlijk ijzeren hek in het westen aan zware rechthoekige bakstenen pijlers met bolbekroning. De driebeukige kerk had tot 1918 een 18de-eeuws voorkomen. Door zware bombardementen in november 1918 brandde de kerk volledig uit en kwamen de interessante laatromaanse-vroeggotische kenmerken van de oude kerk tevoorschijn.