Inventaris

Bosstraat 56 (Geraardsbergen)
Fraai boerenarbeidershuisje met voortuintje.

Bosstraat 93-95, 99-103 (Geraardsbergen)
Straatbeeld getypeerd door twee of drie aaneengesloten boerenarbeiderswoningen van één bouwlaag onder zadeldaken.

Botermelkstraat 27, Kampstraat 6, Onkerzelestraat 136, 158 (Geraardsbergen)
Oudste kapelletje van de Ommegang van de Zeven Weeën van Maria, opgericht door de Broederschap der Zeven Weeën, gesticht in 1629.

Bovenkassei (Geraardsbergen)
Roze beschilderde bakstenen wegkapel geflankeerd door twee lindebomen, uit begin 19de eeuw.

Bovenkassei 130 (Geraardsbergen)
L-vormig witgekalkt hoevetje met losstaande gebouwen uit de 19de eeuw.

Bovenkassei 5 (Geraardsbergen)
Kasteel met in U-vorm opgestelde dienstgebouwen omgeven door een vierkante omwalling met twee vaste bruggen en park met beboomde toegangsdreven met hekken en gietijzeren zuiltjes. Kasteel in bak- en zandsteenstijl met zandstenen onderbouw, uit de 16de en 17de eeuw.

Brambroek 3-5 (Geraardsbergen)
Groot bakstenen gebouw met maalderij met drie bouwlagen onder plat dak, uit de 19de eeuw.

Brandstraat, Duivenstraat, Markt (Geraardsbergen)
Het stadsgezicht omvat het bij de Markt aansluitend gedeelte van de Duivenstraat met oude bebouwing aan beide zijden, de doorgang vanaf de Markt en de burgerhuizen aan de Markt links en rechts van de Duivenstraat.

Brandstraat 4-6 (Geraardsbergen)
Bakstenen enkelhuizen van twee traveeën en twee en een halve verdieping met picturaal gebruik van gekleurde baksteen, uit begin 20ste eeuw.

Bronstraat (Geraardsbergen)
Deze hoge oude knoteik is mogelijks nog een relict uit een oorspronkelijke 18de eeuwse beplanting. Op de kaart van de Ferraris (ca.1775) is als scheiding tussen een akkergebied en een grazige beekvallei een perceelsrandbeplanting ingetekend. Deze perceelsrand is nog steeds in het landschap aanwezig. Van de beplanting zelf is, op de knoteik na, weinig overgebleven. De boom staat er in de hoek van het weiland en heeft er de functie van hoekboom. Het is tevens een hoge knotboom. De hoogte van de knot werd bepaald door de eigenaar die gehoopt had om de stam economisch nuttig te maken, bijvoorbeeld voor de houtzagerij. Niet alleen het gekapte hout op de knot had een economische waarde, ook het bool (de stam onder de knot). Hoge knotbomen van es, eik, populier en wilg kwamen vroeger wel meer voor, maar zijn nu een zeldzaamheid.