Inventaris

Velpenstraat 37 (Halen)
Hoeve met losse bestanddelen, uit de 19de eeuw rondom een rechthoekig gedeeltelijk geplaveid erf. Inplanting ietwat achteruit ten opzichte van de straat.

Zelemstraat 2-4 (Halen)
Parkje in landschappelijke stijl uit het eerste kwart van de 20ste eeuw, aangelegd bij het nu in twee eigendommen verdeelde oudere Zavelhof.

Zelemstraat 7 (Halen)
Watermolen op de Velpe, thans onbewoond, gelegen ten noorden van de kerk. Sterk verbouwde en aangepaste bakstenen gebouwen onder zadeldaken.

Zelkstraat 15 (Halen)
Hoeve met losstaande bestanddelen, uit de tweede helft van de 18de of de eerste helft van de 19de eeuw. Bakstenen gebouwen onder zadeldak gelegen rondom het rechthoekig erf.

Zepbrugstraat 34 (Halen)
Boerenwoning uit 1661 centraal gelegen op een perceel. Dit gebouw behoorde naar verluidt als laathof toe aan de abdij van Mariëndal.

Zilveren-Helmenstraat (Halen)
Monument voor het 5de Regiment Lansiers op de hoek met de Lanciersstraat.

Zwarte Duivelsstraat 20 (Halen)
Voormalige jeneverstokerij welke reeds omstreeks 1911 stilviel. Woonhuis in 1914 door brand vernield en nadien opnieuw opgebouwd.

Zwarte Duivelsstraat 23 (Halen)
Dubbelhuis van zes traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak, met uitzicht uit de eerste helft van de 19de eeuw.

Zwarte Duivelsstraat 35 (Halen)
Complex geheel, omvattende molenaarshuis, molenhuis en dienstgebouwen. Twee naast elkaar gelegen diephuizen met zadeldak.

Halle (Halle), Gaasbeek, Sint-Kwintens-Lennik, Sint-Martens-Lennik (Lennik), Gooik, Kester, Leerbeek (Pajottegem), Elingen, Pepingen (Pepingen), Oudenaken, Sint-Laureins-Berchem, Sint-Pieters-Leeuw, Vlezenbeek (Sint-Pieters-Leeuw)
Het landschapsbeeld dat kan afgeleid worden uit de Ferrariskaarten (1771-1777) sluit reeds goed aan bij het huidige landschap. De interfluvia werden toen ook reeds gekenmerkt door een open akkerlandschap. Alleen langs de grotere wegen waren er bomenrijen in dit open landschapscompartiment. De valleien vormden langgerekte groene linten, met weiden en enkele bosjes. Van de 10de tot de 13de eeuw greep de mens zeer sterk in in het Pajotse landschap. De ‘grote ontginningen’ zetten bos, heide en moeras om in vruchtbare landbouwgrond. Het kasteel van Gaasbeek vormde het centrum van het Land van Gaasbeek, horend bij hertogdom Brabant. Het kasteel van Gaasbeek werd omstreeks 1235 opgetrokken door de hertogen van Brabant. Het was een op een hoogte ingeplante en volledig omgrachte burcht die weerwerk moest bieden tegen de dreigingen van de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen.