Inventaris

Bruggesteenweg (Meulebeke)
Calvariekruis aan de toegangsweg naar het Provinciaal Domein 't Veld en het kasteel van Ardooie, naar verluidt voorheen eigendom van de familie de Jonghe-d'Ardoye en in 1950 vernieuwd en hersteld. Kruisbeeld geplaatst op kunstmatige rotspartij in deels omhaagd plantsoen en omringd door vier hoge beuken.

Bruggesteenweg (Meulebeke)
Rond het Calvariekruis staan een zestal bruine beuken, waarvan enkele ondertussen aan de voet met elkaar vergroeid zijn. In het perceel is later ook een zilverlinde bijgeplant. Aan de Bruggesteenweg wordt in 1863 voor het eerst een kruis of kapel afgebeeld op historische kaarten, kort nadat op deze plaats de vroegere Veldmolen werd afgebroken. Bekend is dat gravin Zoé de Jonghe d'Ardoye (1814-1875), rond die tijd, nabij het gehucht Veldhoek een parochiekerk wilde stichten. Dit voornemen werd door de vroege dood van deze adellijke dame niet gerealiseerd. De opgaande bruine beuken rond deze religieuze constellatie dateren van omstreeks 1880. Het geschilderde houten kruis met gekruisigde Christus en opschrift "INRI" is in 2011 gestolen.

Goethalsplaats (Meulebeke)
Midden op het Goethalsplein staat een opgaande linde (Tilia x europaea). Deze boom is geplant als vredesboom, ter herdenking aan de bevrijding na de Eerste Wereldoorlog.

Kapellestraat (Meulebeke)
Kaarshuis opgericht in 1950 op initiatief van Edgard Van Baveghem (Dendermonde, 1880 - Meulebeke, 1952), oud-burgemeester, amateuraannemer, kunstschilder en laatste bewoner van het kasteel Ter Borcht. Deze laat op een stukje hooiland vóór de kapel van Onze-Lieve-Vrouw Bijstand dat hij in 1949 door ruil verkrijgt, een pleintje aanleggen met gedeeltelijke overwelving van de Devebeek en omheiningsmuur, dit alles ten behoeve van het groeiende aantal bedevaarders. Ontwerper van de kapel is architect Marcel Lambrecht (Meulebeke). Opgenomen in het beschermde dorpsgezicht bij de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand.

Kleine Roeselarestraat (Meulebeke)
Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima, ook gekend als "kapel van de familie Verkinderen", opgericht in 1949 naar ontwerp van architect Léon Verthé (Ingelmunster). Tegen linde en deels geajoureerde betonnen afsluiting overhoeks geplaatste kapel onder zadeldak (zwarte mechanische pannen) met roodbakstenen puntgevel en gecementeerde plint, naar onderen toe breder uitlopend. IJzeren nokkruis. Naar verluidt gedateerd in achtergevel "1949".

Kraaimeersstraat 1 (Meulebeke)
Hoeve minimaal opklimmend tot de tweede helft van de 18de eeuw, zie drie losstaande volumes weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778).

Ledestraat 6 (Meulebeke)
Hoeve minimaal opklimmend tot de eerste helft van de 19de eeuw. Het kadaster registreert in 1907 de in 1875 uitgevoerde uitbreiding van de bestaande gebouwen tot de huidige toestand. Omhaagd erf met losse verharding en grasperken, toegankelijk via roodgeschilderd ijzeren hek tussen witgeschilderde betonnen pijlers. Aan noordzijde van het erf eenlagig woonhuis van zes traveeën onder zadeldak, ten westen grote haakse, witgekalkte schuurstalvleugel, ten oosten haakse stal en ten noordoosten overhoeks ingeplant bakhuis.

Marialoopsteenweg 47 (Meulebeke)
Achteringelegen voormalige tweewoonst minimaal opklimmend tot de eerste helft van de 19de eeuw, zie weergave op het primitief kadasterplan (circa 1830) van enkele boerenarbeidershuisjes met haakse bijgebouwen aan zuidzijde, alle in eigendom van de Meulebeekse wever Ivo Raedt. Deze laat in 1849 een huisje in de noordoostelijke hoek afbreken. In 1894 registreert het kadaster een perceelsvereniging.

Ooigemstraat 49 (Meulebeke)
Hoeve waarvan de gebouwen minimaal opklimmen tot de eerste helft van de 19de eeuw, zie weergave op het primitief kadasterplan (circa 1830) van woonhuis, haakse schuurstalvleugel aan de straat en bakhuis, met als toenmalige eigenaar landbouwer François Bruyneel uit Meulebeke. Grotendeels omhaagd en verhard erf met grasperken. Losstaande verankerde bakstenen bestanddelen onder zadeldaken (mechanische pannen).

Oude Diksmuidse Boterweg 34 (Meulebeke)
In oorsprong omwalde hoeve waarvan de site minimaal tot de tweede helft van de 17de eeuw opklimt, thans met 19de- en 20ste-eeuwse bestanddelen. Lange oprit met losse verharding naar omhaagd erf met open, witgeschilderde betonnen afsluiting met draad. Toegang via witgeschilderde pijlers met bolbekroning. Verankerde bakstenen bestanddelen onder pannen zadeldaken.