Inventaris

Boembeekstraat 47 (Oudenaarde)
Hoeve met losse bestanddelen met onderkelderde boerenwoning met gewitte gevel op gepikte plint onder zadeldak, minstens uit de 18de eeuw. Links van de woning, aangebouwd bedrijfsgebouw onder zadeldak en ten oosten, vroegere schuur onder zadeldak uit de 19de eeuw.

Oosse 14-16 (Oudenaarde)
Vrij omvangrijk bakstenen gebouwencomplex palend aan de Oossebeek. Ten noorde, gekasseide inrit en overzolderde toegangspoort in bakstenen gebouw onder pannen schilddak van circa 1900. Boerenwoning van zeven traveeën onder zadeldak van circa 1900. Ten oosten, uitbreiding uit midden 19de eeuw. Aan de Oossebeek palend bedrijfsgebouw van twee verdieping met in noordelijk deel geïncorporeerde watermolen, naast de hoevepoort. Korenwatermolen bestemd voor bemaling van het veevoeder van het bijbehorend landbouwbedrijf. Verder nog dwarsschuur en bakhuis. In de omgeving van de watermolen liggen weilanden en twee boomgaarden met een meidoornhaag.

Watermolenstraat 3 (Oudenaarde)
De Nonnenmolen was een graanmolen; in 1578 vermeld als koren- en oliemolen. In 1580-1582 totaal vernield en volledig heropgebouwd in 1586. Geheel van boerenwoning tegen molengebouw met watermolen, alleenstaande dwarsschuur en ten zuiden, bakhuis op eiland. Bakstenen vleugel uit de tweede helft van de 18de eeuw op gepikte plint onder zadeldaken met molengebouw en boerenwoning. Boerenwoning van één vooruitspringende + zes traveeën en één bouwlaag, naar verluidt gedateerd 1614 op binnendeuromlijsting. De Markebeek slingert nog steeds tussen akkers en weilanden en wordt begeleid door een bomenrij.

Zwadderkotstraat 2 (Oudenaarde)
Gelegen naast de Oossebeek; vroegere cirkelvormige spaarvijver ten zuiden opgevuld en nu begroeid met bomen. In oorsprong zeer oude molen. Sinds begin 19de eeuw korenwatermolen en waarschijnlijk toen aangepast. Vernieuwd in 1868 en gedeeltelijke afbraak in 1882. Alleenstaand molengebouw van gewitte baksteen onder zadeldak, aangepast aan zijn nieuwe bestemming. Beboste beekvallei met rondom open akkers en weilanden.

Dorpermolenstraat 5 (Oudsbergen)
Voormalige watergraanmolen op de Abeek, voor het eerst vermeld in 1757. De L-vormige kern bleef behouden in het huidige gebouw, doch de ordonnantie werd grondig gewijzigd voor de huidige horecafunctie. Tegen de rechter zijgevel het houten molenrad met metalen schoepen, van het onderslagtype. De omgeving van de molen bestaat uit percelen weiland en loofbos.

Hoogmolenweg 15 (Oudsbergen)
Voormalige watergraanmolen op de Abeek. De molen staat aangeduid op de Ferrariskaart van 1771-77 als een tweeledig geheel, met molenhuis en molenaarswoning. In de eerste helft van de 19de eeuw kreeg de molen grosso modo zijn huidige vorm. De omgeving van de watermolen bestaat vandaag hoofdzakelijk uit bospercelen.

Kolisbergen (Oudsbergen)
De Kolisbergen is een klein gebied van een met eiken en dennen begroeide zandverstuiving. Op de grens tussen het stuifduingebied en het oude akkerland van het straatgehucht Gestel (Meeuwen) vormde zich een relatief hoge zandwal.

Molenweg 177 (Oudsbergen)
Graanwatermolen over de Bosbeek, daterend van 1859, thans als café ingericht. De beekvallei is grotendeels verbost en ook de watermolen is omgeven door voornamelijk gemengd loofbos.

Galmaarden, Herne, Tollembeek (Pajottegem)
De Mark komt uit het zuiden, nabij Edingen, en slaat ter hoogte van Tollembeek in westelijke richting af. Waarschijnlijk liep deze rivier oorspronkelijk naar het noorden. De Mark is nog steeds een belangrijke bijrivier van de Dender en heeft in het landschap een tamelijk diepe en brede vallei uitgeschuurd. Het landschap van de alluviale vallei wordt volledig ingenomen door graslanden, omzoomd door houtkanten en door aanplantingen van canadapopulieren. Ter hoogte van Tollembeek is in de vallei een parallel grachtensysteem aanwezig.

Kester (Pajottegem), Beert, Bellingen, Bogaarden, Heikruis, Pepingen (Pepingen)
Leemgronden zijn kenmerkend in dit sterk heuvelend landschap ten zuiden van Pepingen, met holle wegen en ruggen tot 70 meter hoog en meer, met verschillende beken die tot het Zennebekken behoren. Naast Bogaarden en Bellingen omvat het afgebakende gebied ook de gehuchten Hoesnaeke, Geiling, Plutsingen, Teleweide en Terheugen. De boerderijen van waaruit in de 18de eeuw het gebied werd uitgebaat, bestaan nog en zijn nog in bedrijf. Bellingen is een landelijke dorp zonder echte kern maar met een aantal Brabantse vierkantshoeves aan de Roskambeek. Het dorpsgezicht is er de laatste 150 jaar nagenoeg niet gewijzigd. Het Moeliebos is een typisch voorbeeld van de bron- en beekbegeleidende bosjes in de leemstreek.