Inventaris

Vlaanderdal (Zwalm)
Het erf wordt aan de kant van Vlaanderendal en de aanpalende akker afgesloten met een weerhaag. Door het gebruik van meidoorn, in een dicht plantverband, is de haag ondoordringbaar. Door ze jaarlijks te scheren wordt ze op traditionele wijze onderhouden. De haag is geplant langs de perceelgrens en is nog een voorbeeld van een scheerhaag dienstig als erfafsluiting.

Vlaanderdal 1 (Zwalm)
Langs de straatzijde van een erf in het Vlaanderdal staat een geschoren afsluitingshaag, in hoofdzaak bestaand uit meidoorn, met erin drie knotessen. Dit relict is een mengvorm van een knotbomenrij met een geschoren haag.

Vredesplein 2 (Zwalm)
In de hoek aan de straatzijde van een woonkavel, bij een aanpalende losweg, staat een opgaande robinia. De bewoner vertelde ons dat deze hoekboom er door zijn vader werd geplant toen dit perceel nog tot het boerenerf behoorde. Robinia als soortkeuze op het erf is hier zeker beïnvloed door het feit dat er bijen werden gehouden voor de winning van honing als zoetstof, bijenwas voor de kaarsen of als smeermiddel.

Wafelstraat (Zwalm)
Mooi ontwikkelde en beeldbepalende treurwilg ingeplant op een eilandje in een poel.

Wafelstraat 60 (Zwalm)
In de hoek van het perceel horende bij het erf Wafelstraat 60, staat aan de straat zijde en bij de aanpalende akker een opgaande es. De opgaande boom is er geplant als hoekboom.

Wijlegem (Zwalm)
In een weiland, langs de beek die ontspringt bij de hoeven te Wijlegem, staat een knotwilgenrij. De knotwilgen zijn op regelmatige plantafstanden aangeplant en de bomen zijn op traditionele wijze geknot in functie van het opbrengen van brandhout, ambachtshout, bouwhout, geriefhout en loofvoedering.

Wijlegem (Zwalm)
In een knotwilgenrij staan 3 hoog geknotte populieren. Het zijn oude populierenklonen die sterk gelijken op de zwarte populier en hier tussen de wilgen geplant zijn om traditioneel geknot te worden in functie van het opbrengen van brandhout, ambachtshout, bouwhout, geriefhout en loofvoedering. Ze zijn hoog geknot omdat ook de stam hierdoor een hogere economische waarde had.

Wijlegem (Zwalm)
De knotbomenrij met vijf zwarte populieren te Sint-Denijs-Boekel is één van de weinig bekende locaties met zwarte populier in Vlaanderen. De knotbomenrij bestaat op het moment van de inventarisatie (2017) uit vijf zwarte populieren (Populus nigra) en staat langs Wijlegem. Deze bomen hebben respectievelijk een knothoogte van 1,7 meter. De grootste stamomtrek bedraagt 238 meter (gemeten op 1 meter hoogte, opname in 2017). De knotbomenrij is een beeldbepalend object langs de perceelsrand bij weg. De knotbomenrij van zwarte populieren is één van de zeldzaamste inheemse boomsoorten in Vlaanderen omdat hij sinds de tweede helft van de 18de eeuw bijna volledig door de Canadapopulier (bastaard van zwarte populier met de Noord-Amerikaanse Populus deltoides) is vervangen. Er zijn slechts vijf locaties in Oost-Vlaanderen gekend (Michelbeke, Zegelsem, Elst, Oosterzele en Sint-Denijs-Boekel).

Wijlegem 1 (Zwalm)
Dicht bij het kruispunt van Kouteren met Wijlegem staan twee zéér oude linden op het erf van de Wijlegemhoeve. Omdat de bomen aan de basis met een tak aan elkaar verbonden zijn vermoeden we dat ze deel waren van de afsluitingshaag bij het erf. Ze staan ook dicht bij een erftoegang of hebben vroeger een oude toegang begeleid als welkomstboom. Het zijn twee Hollandse linden met stamomtrekken van circa 4 en 5,5 meter en worden periodiek en traditioneel gesnoeid als gekandelaarde boom. Dit wijst er op dat het snoeihout werd gebruikt als brand-, gerief- en constructiehout en benut geweest is in functie van loofvoedering. Men beweert dat er aan de straatzijde, bij de bomen een veldkruis zou hebben gestaan.

Wijlegem 11 (Zwalm)
De toegang tot het erf is beplant met twee gekandelaarde kraakwilgen. Alhoewel volgens de traditie meestal linde wordt gebruikt, bestaan hier de welkomstbomen uit kraakwilg. Het zijn bomen met enorme stamomtrekken, de zwaarste boom had een stamomtrek van 432 cm. De kans is groot dat deze wilgen hier ook zijn gezet om wilgentenen te oogsten waarmee men manden kon vlechten of herstellen. Dat de vroegere bewoner kennis had van de wilgensoorten waarmee men kon vlechten blijkt ook uit de aanwezigheid van onder andere gele bindwilg.