Inventaris

's Gravenvoeren (Voeren)
Van op de weg die naar Schophemerheide leidt, loopt een onverharde weg richting het Kasteel Altenbroek. De weg is deels ingesneden in het plateau en loopt tussen taluds met houtkanten tot aan het kasteel waar de weg aansluit op de hoofdtoegangsweg. Deze tweede toegangsweg tot het kasteel is al aanwezig op de Vandermaelenkaart en zorgde toen ook voor een verbinding met de uitgestrekte heide bij Schophem.

's Gravenvoeren (Voeren)
Een wegkruis markeert het kruispunt van zes onverharde wegen die zich ingesneden hebben in het plateau. Vijf van deze veldwegen hebben dezelfde noordoost-zuidwest oriëntatie en leiden van in het dorp de helling op. Een zesde voetweg wijkt af van dit patroon en kruist in noordwestelijke richting het plateau om vervolgens parallel met een holle weg naar het noordoosten te lopen. Dit smalle pad vormt een historische doorsteek tussen de twee hoofdwegen die het dorp verbinden met de hoger gelegen landbouwgronden. De voetweg kruiste hierbij de uitgestrekte akkers op het plateau. Deze weg maakt deel uit van het historisch netwerk van onverharde wegen en paden die gebruikt werden voor het lokaal verkeer in en rond het dorp en wordt reeds afgebeeld op de Atlas der Buurtwegen en de Vandermaelenkaart.

's Gravenvoeren, Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Het landschap omvat de vallei van de Veurs vanaf Krindaal en de vallei van de Voer van Sint-Martens-Voeren tot aan de westelijke staatsgrens met Nederland. Het volledige gebied van Altenbroek en het omgeving van het Hoogbos vormen de noordelijke grens. De valleigraslanden en de aanpalende grasland- en graftenrijke hellingsgronden vormen een belangrijke component binnen het landschap. De aanpalende (beboste) hellingen en plateaus hebben een samenhang met de valleien. Het landschap bevat een grote dichtheid aan punt- en lijnvorminge landschapselementen zoals houtkanten, solitaire bomen, veekeringshagen van geschoren meidoorn en holle wegen. De valleien en hellingen worden gekenmerkt door een hoge dichtheid aan historische permanente graslanden, soms met hoogstamboomgaard en vaak begrensd door houtkanten op graften of meidoornhagen. Verspreid in het landschap liggen gebouwen met erfgoedwaar

Moelingen (Voeren)
De brede dalbodem van de Berwijn vormt de scheiding tussen twee Maasterrasmassieven. Het hoogteverschil tussen het plateau tussen Maas en Berwijn en de dalbodem van de Berwijn bedraagt ongeveer 30 meter over een afstand van slechts 200 meter. Het Maasterras tussen de Maas en de Berwijn is een akkerbouwgebied. Het deel van het terras tussen de Berwijn en de Voer is in gebruik als grasland.

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De Vallei van de Gulp ligt in het oosten van Voeren. De waterloop de Gulp meandert tussen graslanden. De vallei ligt aan de voet van hellingbossen op Nuropperberg en Teuvenerberg. Op het plateau is er open akkerland en grasland. De kleinschalige dorpskern van Teuven en het kasteel van Obsinnich bevinden zich op de linker oever, de abdij en watermolen van Sinnich liggen op de rechter oever. Het spoorwegviaduct uit WOI bevindt zich op de lijn Tongeren-Aken.

Remersdaal (Voeren)
In een bocht van de Kasteelstraat leidt een voetweg helemaal tot in het naburige dorp Laschet. De voetweg volgt de flank van de Boenderberg en komt uit bij een wegkruis aan de spoorlijn. De weg vervolgt onder de spoorwegberm tot in het centrum van Laschet. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp Sinnich en de gehuchten en dorpen in het zuiden. De voetweg volgde de rand van de Boenderberg en het Bos van Sinnich en liep parallel met de rivier de Gulp.

Remersdaal (Voeren)
In het verlengde van Gieveld loopt een onverharde weg door naar het zuiden langs de bosrand van het Onderste Bosch. De weg volgt de rijksgrens met Nederland en passeert door het Bois de Beusdael en Bois de Laschet en daalt af tot aan de spoorlijn bij Laschet om samen te komen met een parallelle weg ter hoogte van een wegkruis. Deze noord-zuid georiënteerde weg vormde een belangrijke schakel in het historisch wegennetwerk en de verbinding met belangrijke centra zoals Maastricht. De inplanting van de weg op het plateau was bedoeld om een zo vlot mogelijke transportroute te creëren met weinig hindernissen.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De holle weg die Sint-Martens-Voeren met la Verte Heydt verbindt splitst zich op het plateau in twee. Een onverharde weg loopt parallel met de holle weg verder het plateau op en eindigt eveneens bij de wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. De weg heeft een gedeeltelijk ingesneden profiel tussen taluds met houtkanten en slingert zich tussen weilanden met meidoornhagen die toegankelijk zijn vanop de weg. Deze deels holle weg vormt een parallelle verbindingsweg tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau en verder naar la Verte Heydt. Mogelijk was deze weg een alternatieve route voor de andere holle weg, afhankelijk van de (seizoensgebonden) begaanbaarheid. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van een kapelboom op de weg naar Ulvend leidt een onverharde zijweg naar het zuidoosten steil het plateau op. De weg is deels ingesneden en slingert zich tussen taluds met knotwilg en knotes en weilanden. Op het plateau gaat de holle weg over in een smalle voetweg met open zicht op de weilanden en de Hoeve Op de Eiken. De weg volgt de bosrand van het Broekbos en komt tenslotte uit bij een hoeve waar hij aansluit op de weg naar het gehucht De Plank. Deze weg, die op historische kaarten aangeduid wordt als 'Eyk Weg', verbond de grote ontginningshoeve Op-de-Eiken met Sint-Martens-Voeren enerzijds en met De Plank anderzijds.