Inventaris

Zevenbunderstraat (Riemst)
Deze elektriciteitscabine uit het interbellum is een transformatiecabine en is representatief voor de evolutie in elektriciteitsvoorzieningen.

Zwart Kruisstraat (Riemst)
Gietijzeren kruis op hardstenen sokkel uit de tweede helft van de 19de eeuw of begin van de 20ste eeuw.

Abdijstraat 1 (Scherpenheuvel-Zichem), Averboodsebaan (Tessenderlo-Ham)
Circa 1125 gesticht door Arnold II, graaf van Loon. Als ligging voor de abdij van Averbode werd de heuvelrug tussen Langdorp en Tessenderlo gekozen, die de bekkens van de Grote Nete en de Demer scheidt.

Abdijstraat 1 (Scherpenheuvel-Zichem), Averboodsebaan (Tessenderlo-Ham)
Premonstratenzer of norbertijnenabdij, gesticht omstreeks 1135, met kloostergebouwen uit het eerste kwart van de 18de eeuw omgeven door besloten abdijtuin voorzien van tuinbrug en tuinpaviljoen; ongeveer 3,5 hectare, onderdeel van een groter geheel van boomgaarden, nutstuinen, vijvers en bossen dat gedeeltelijk nog bestaat; landschappelijk heraangelegd in 1860-1870 maar met behoud van diverse elementen (vijvers, talud) die minstens tot 1650 teruggaan.

Nieuwstraat 39 (Sint-Niklaas)
Dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak. Eerste twee traveeën van de begane grond met sierlijke houten winkelpui, volgens archiefstukken van 1890. Rechthoekige deur in arduinen Lodewijk XVI-omlijsting met neuten, rechte tussendorpel met eierlijst en jaartal 1789.

Brustem (Sint-Truiden), Bommershoven, Borgloon, Hendrieken, Hoepertingen, Piringen, Rijkel, Voort (Tongeren-Borgloon)
In de Romeinse periode werd er een uitgebreid wegennetwerk uitgebouwd om de steden met elkaar te verbinden en de agrarische gebieden te ontsluiten. Van dit netwerk bleven verschillende delen bewaard waaronder het vermoedelijke tracé van de voormalige Romeinse weg of heirbaan van Tongeren-Tienen-Cassel-Boulongne. Deze weg, ook Romeinse kassei of Oude kassei genoemd, is voor het grootste gedeelte nog als weg bruikbaar en is elders overgeleverd als perceelsgrens. Op kaart gezien vormt de Romeinse weg een zeer rechtlijnig traject van oost naar west. Het doorsnijdt verschillende heuvelruggen en -toppen waardoor het op vele plaatsen ingesneden is en een holle ligging kent met hoge bermen met houtkanten. Vanaf de weg zijn vele vergezichten naar de omgeving mogelijk.

Gorsem (Sint-Truiden)
In het centrum van Gorsem leidt van op de hoofdweg een smal verhard pad naar de parochiekerk. De voetweg loopt op de grens van twee voortuinen tussen hagen en komt uit aan de zijkant van de kerk op het kerkhof. Dit paadje vormt een alternatieve toegang tot de kerk, parallel met de hoofdtoegangsweg. Op historische kaarten is te zien dat de parochiekerk ingeplant is op enige afstand van de dorpsstraat en dat de tussenliggende ruimte met de straatkant ingevuld wordt door een tweetal huizen. De kerk was dus niet direct bereikbaar van op de straat. De kerkwegel werd vermoedelijk aangelegd om een tweede, rechtstreekse toegang tot het kerkhof te hebben.

Kerkom-bij-Sint-Truiden, Sint-Truiden (Sint-Truiden)
Ten zuiden van Sint-Truiden heeft de Cicindria(beek) een asymmetrische vallei met steilere oostelijke helling ingesneden in het Haspengouws leemplateau met zijn open field landschap van vruchtbare akkers. De asymmetrische valleihellingen zijn doorsneden door holle wegen.

Sint-Truiden (Sint-Truiden)
Oude boswal op de scheiding van het 17de-eeuwse abdijdomein van de Sint-Trudoabdij in Nieuwenhoven met het 'Mielenbroek' van de abdij van Nonnemielen. De boswal bestaat uit een aarden wal met laag geknotte haagbeuken naast een gracht.

Sint-Truiden (Sint-Truiden)
Rond de voormalige abdijgebouwen van Nieuwenhoven liggen enkele vijvers die het restant vormen van een heus vijvercomplex (11,7 ha), waarvan het bestaan zeker tot de 16de-17de eeuw kan worden teruggevoerd, maar dat waarschijnlijk ook al vroeger bestond. De vijvers werden aangelegd in opdracht van de abdij van Sint-Trudo, die het domein in Nieuwenhoven bezat. Ze ontstonden door de opstuwing van het water in de vallei van de Kelsbeek. In het voormalige abdijdomein hadden de vijvers ongetwijfeld een esthetische waarde, maar ook een nutsfunctie als visvijver.