Inventaris

Mabrouck (Voeren)
Beeldbepalende elektriciteitscabine opgebouwd in een verzorgde baksteenarchitectuur en gelegen in een open landelijke omgeving ten zuidoosten van het dorpscentrum van Remersdaal. De cabine werd opgericht tijdens het interbellum door de "Société Voer – Gulpe", die het elektriciteitsnet toen exploiteerde.

Mariahof (Voeren)
Voorbij het kerkhof van Sint-Martens-Voeren splitst de weg in twee. Een onverharde wegel loopt naar het zuidwesten het plateau op. De holle weg is diep ingesneden en loopt tussen taluds met gemengde houtkanten. Hoger op het plateau slingert de weg zich tussen weilanden met meidoornhagen en biedt open zichten op het plateau en de talrijke holle wegen. De weg eindigt bij een wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Meulenberg, Vitschen (Voeren)
Vanuit het gehucht Vitschen leidt een weg naar beneden richting de vallei van de Voer. De weg passeert de oude watermolen van Vitschen en gaat vervolgens over in een smalle onverharde weg die opnieuw het plateau opgaat. De weg is hier diep ingesneden tussen taluds met hakhout van es, opgaande robinia en beuk. Op het plateau slingert de weg tussen weilanden met meidoornhagen om aan te sluiten bij de hoofdweg richting Nederland. Deze weg verbond enerzijds het gehucht Vitschen met zijn watermolen aan de Voer. Anderzijds bood de weg ook aansluiting op een handels- en transportroute naar het oosten. In de 19de eeuw werd bij de watermolen een distillerie ingeplant die ook langs deze weg toegankelijk was.

Meulenberg, Schophem (Voeren)
Van bij het kruispunt aan de watermolen van Vitschen loopt langs de Villa Frésar een aarden wegel tussen weilanden richting de Voer. Via een voetgangersbrugje steekt het pad de Voer over en volgt de beek langs tuinpercelen van het gehucht Ketten. De weg doorkruist hier de bedding van de Voer en is een historisch wad. Het pad steekt nogmaals de Voer over en blijft evenwijdig lopen met de beek. De weg volgt de bosrand van Schophemerheide en komt uit in het gehucht Shophem bij een gesloten hoeve waarna het pad verderloopt richting de Voer. Ten oosten van Schophem is er een wad, waarbij het wegtracé de Voerbedding enkele tientallen meters kruist.

Meulenberg (Voeren)
De voormalige molenloop verbindt de watermolen met de Voerbeek. Het tracé van de molenloop wordt door het voorkomen van houtkanten en knotbomen geaccentueerd. De molenloop werd ten westen van het gehucht Schophem afgetakt van de Voer. De bypass volgt de Voerbeek gedurende een lange tijd parallel net ten noorden ervan. Ter hoogte van het gehucht Meulenberg loopt de molenloop aan de voet van de valleihelling alvorens af te buigen naar de watermolen en kort daarna naar de Voer. Het tracé is zichtbaar vanaf de kaart van Villaret midden de 18de eeuw.

Meulenberg, Molen (Voeren)
De molenloop verbindt de watermolen van Lhomme met de Voerbeek. Het tracé van de molenloop wordt door het voorkomen van houtkanten en knotbomen geaccentueerd. De molenloop werd ten westen van het gehucht Meulenberg afgetakt van de Voer. De bypass buigt naar het westen af, de Voer volgt ten noorden hiervan een meanderend tracé. Net voorbij de molen van Lhomme komen beide terug samen. Langs de molenloop staan beekbegeleidende beplantingen. De molenloop is in functie van de molen aangelegd. Het tracé is zichtbaar vanaf de Kabinetskaart van Ferraris eind de 18de eeuw en is op alle latere kaarten en luchtfoto's duidelijk zichtbaar. De watermolen dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw.

Middelhof (Voeren)
Een 390 meter lange boogbrug van gestampt beton gebouwd door de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Middelhof, Obsinnich (Voeren)
Ten westen van de watermolen van Obsinnich bevindt zich in de vallei van de Remersdaalbeek een stelsel van relicten van vijvermolens. De Remersdaalbeek is een zijbeek van de Gulp die in Remerdaal ontspringt. De meest oostelijke spaarvijver is de grootste, de meest westelijke de kleinste. De kleinste vijver had een verbinding met de Remersdaalbeek. De oostelijk vijvers werd gehalveerd bij de bouw van het 45 km lang spoorlijntracé tussen Antwerpen-Tongeren-Visé-Aken, door de Duitsers gebouwd tijdens de Eerste Wereldoorlog. De Remerdaalbeek loopt ten noordwesten van het vijvercomplex. Vanaf de Kabinetskaart van de Ferraris zijn de spaarvijvers steeds op de verschillende kaarten aanwezig tot en met de topografische kaart van 1969. Op de kaart van 1981 zijn de vijvers aan het verlanden. Bij en in het stelsel van spaarvijvers staan beplantingen en rietlanden.

Mostert (Voeren)
Voorbij de Mosterthoeve gaat de weg over in een onverhard pad dat verder loopt tussen de weilanden. Dit pad maakt een scherpe bocht en vervolgt dan richting het bos van Vossenaarde. Ter hoogte van de bocht stond oorspronkelijk een kapel of 'Hermitage de Teuven'. Deze weg verbond in een rechte lijn het centrum van Teuven en de Sint-Pieterskerk met de toenmalige kapel en maakte mogelijk deel uit van een processieweg. De kapel was daarenboven ingeplant op een kruispunt van veldwegen die onder andere naar de Hoeve Kloosterhof leidden.

Mostert (Voeren)
Aan de splitsing ter hoogte van de Hoeve Mostert gaat de weg rechts voorbij de bebouwing over in een onverhard pad dat richting Varen loopt. De voetweg slingert tussen weilanden afgeboord met meidoornhagen en verspreide hoek- en knotbomen. Van op de weg zijn er open zichten op de Mostert en Teuven en de Sint-Pieterskerk. Deze weg deed dienst als doorsteek tussen Teuven en Varen en liep dwars door de weilanden om zo de verkeersdrukte in het centrum van Teuven te vermijden. In Varen was er ook aansluiting op de hoofdweg naar het zuidwesten.