Inventaris

Stationsplein (Zottegem)
Intact spoorwegstation van het type Belgische Staat, daterend van circa 1868. Bakstenen gebouw met verwerking van arduin voor plint, druiplijsten, cordons en modillons. Dominerend middenvolume van vijf traveeën en twee bouwlagen onder schilddak tussen twee laterale vleugels van twee traveeën en één bouwlaag onder zadeldak

Zoutleeuw (Zoutleeuw)
Het Vinne is een natuurlijke depressie, nagenoeg volledig omsloten door hellingen. Slechts op één plaats in het westen is de helling doorbroken en staat de Vinnedepressie via een smalle uitlaat in verbinding met de Getevallei. Op het breedste punt is het Vinne 1600m, op het smalste punt 900m. Een combinatie van de landbouwcrisis van de jaren 1840 en een negatieve perceptie ten aanzien van stilstaand water (mogelijke verzamelplaats van ziekteoverbrengende organismen) heeft ertoe geleid dat men in 1841 begon met de drooglegging van het enige natuurlijke meer van Vlaanderen. Er werd een pompgemaal aangelegd om het meer droog te leggen. In 2000 werd echter besloten het meer weer zijn “natuurlijke” aanzien terug te geven waardoor er nu terug een moerassig natuurgebied is.

Bronstraat, Hallestraat (Zoutleeuw)
Twee bij elkaar aansluitende kasseiwegen op de grens tussen Booienhoven en Wilderen over een lengte van in totaal 360m. De 290-300cm brede Bronstraat is representatief voor een kasseiweg die homogeen in Tiense kwartsiet is gelegd, met boordstenen in porfier en Tiense kwartsiet. De verharding met kasseien dateert van de 20ste eeuw: tussen 1933-1957.

Jan van Heelustraat , Koepoortstraat (Zoutleeuw)
De Koepoortstraat in Zoutleeuw is een landelijke, gedeeltelijk met (meidoorn)hagen en bomenrijen omzoomde weg door de vallei van de Kleine Gete. Deze historische weg is bijna volledig verhard met kasseien in Tiense kwartsiet, een streekeigen materiaal.

Lindeweg, Pijpstraat (Zoutleeuw)
De Lindeweg en Pijpstraat zijn twee op elkaar aansluitende kasseiwegen in Zoutleeuw. Enigszins verhuld achter een steile wegberm ligt de charmante Lindeweg (290m), een holle weg gekasseid met Tiense kwartsiet op de helling van de Keienberg. Minder goed bewaard is de Pijpstraat, vroeger de Groenstraat of buurtweg nr. 10 genoemd. Waar de wegverharding overgaat in kassei en boordstenen van Tiense kwartsiet en een strook porfier ligt de weg er goed bij.

Molenstraat (Zoutleeuw)
Kasseiweg in Tiense kwartsiet op een deel van het tracé van de Molenstraat (Budingen), meer bepaald de aftakking naar de Gete. Het gekasseide gedeelte (138m) is een onderdeel van een langer tracé dat nu enkel nog als voetweg bestaat.

Oude Kassei (Zoutleeuw)
De Oude Kassei is een 520m lange kasseiweg op de grens tussen het gehucht Helen-Bos en Zoutleeuw. Een deel werd al al voor 1871 met kasseien verhard. Tegen 1886 was de hele weg tussen Zoutleeuw en Drieslinter verhard.

Panisbornestraat (Zoutleeuw)
De Panisbornestraat is een kasseiweg die vroeger de hoofdstraat van het gehucht Panisborne (Budingen, Zoutleeuw) tussen Ransberg en de Roelbeek vormde. Een deel van de weg is met Tiense kwartsiet gekasseid, een ander deel in petit granit.

Passtraat (Zoutleeuw)
De Passtraat in Dormaal is een 110m lange kasseistrook in Tiense kwartsiet, met boordstenen eveneens in Tiense kwartsiet, aangezet in graniet. Hij maakt deel uit van de dorpskern van Neer-Dormaal met de Sint-Martinuskerk. De Passtraat is vrij laat verhard, tussen 1932 en 1957, wellicht omwille van het lokale belang van het weggetje.

Stationsstraat 7 (Zoutleeuw)
Villa met koetshuis, gebouwd in 1879 door notaris Willem Van Goidtsnoven. De sobere architectuur van de villa contrasteert met het speelse karakter van koetshuis, met onder meer een polygonaal torentje met leien spits en een open onderbouw. Omgeven door landschappelijk park van oorspronkelijk 1 hectare 22 are, nadien verkleind tot 94 are, een tot vijver omgevormd gedeelte van de buitengracht van de oude stadsvest; goed bewaard geheel met enkele zeldzame bomen.