Inventaris

Peendreef (Beernem)
Tegenover een grote boerderij aan de Beverhoutstraat vlakbij de Beverhoutsveldkapel leidt een loodrechte dreef naar het Beverhoutsveld. De Peendreef is een onverharde dreef die langs weerszijden beplant is met een rij opgaande eiken. De dreef kruist drie overige dreven en na de kruising met de Bootsdreef verandert de dreefbeplanting in rijen opgaande populieren met jonge inboeten van eik. De dreef is hier half verhard met grind en eindigt bij de Groenstraatbeek die afgeleid werd in functie van de watertoevoer voor de grachten bij de Praathoeve. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Ferrariskaart. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten.

Rokersdreef (Beernem)
Recht tegenover een voormalige boerenarbeiderswoning leidt een loodrechte dreef naar het noorden. De Rokersdreef is half verhard met grind en is langs weerszijden beplant met een rij opgaande populieren. Na een kruispunt met een tweede rechte dreef, bestaat de wegbeplanting uit jonge aanplanten van zomereik en populier. De dreef eindigt bij de weg naar Oedelem en vlakbij de Veldmolen of Oranjemolen. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Ferrariskaart. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten.

Ten Torre 7 (Beernem)
Historische hoeve, waarvan de oudste gebouwen, het boerenhuis en de schuur, een 17de-eeuwse kern vertonen. Heden, hoeve met losse bestanddelen ten zuiden toegankelijk via gekasseide dreef. Gelegen midden een rechthoekige omwalling, - deels gedicht ten oosten en ten zuidoosten - afgezet met knotelzen, -wilgen en -essen. Deels met gras begroeid, deels verhard erf. Knotmeidoorn als kapelboom bij de inkom van de boerenwoning.

Torredreef (Beernem)
Van op de Kasteelhoek nabij het gehucht Veldhoek leidt een kaarsrechte smalle dreef naar het noordoosten. De Torredreef is een half verharde dreef die over het Bulshoutveld loopt en uitkomt in het gehucht Hoekske. Het laatste kwart van de dreef is gekasseid. De dreef is langs weerszijden dicht beplant met een rij opgaande populieren en biedt open zichten op de omliggende percelen akker- en weiland. De Torredreef loopt parallel met de Boerenweg, een slingerende asfaltweg die de gehuchten Veldhoek en Lijsterhoek met elkaar verbindt. Het rechtlijnig karakter van de dreef in vergelijking met het organisch karakter van de Boerenweg toont aan dat de dreef een meer geplande oorsprong heeft. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Ferrariskaart.

Vullaertstraat 86-88 (Beernem)
Samenstel van twee lage boerenarbeiderswoningen met voorliggende tuin afgezoomd met een ligustrumhaag en achterliggende stallingen.

Wegwijzerdreef (Beernem)
Een wegkruis markeert het kruispunt van twee dreven ter hoogte van de Beekstraat. De Wegwijzerdreef is een kaarsrechte dreef die tot in het gehucht Lijsterhoek leidt en parallel loopt met de hoofdweg naar Beernem. De half verharde dreef is langs weerszijden beplant met een rij opgaande populieren met veel jonge inboeten. De dreef kruist de Zaagmorteldreef en de Torredreef en biedt open zichten op de omringende percelen akker- en weiland. Voorbij het kruispunt met de Torredreef gaat de grindweg over in een grasweg die minder intensief wordt gebruikt. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Ferrariskaart. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten.

Beerse, Lille (Antwerpen)
Het gebied De Schrieken wordt gekenmerkt door een afwisseling van laagveenmoeras, rietland, broekbos, loof- en naaldbos en enkele percelen waardevol blauwgrasland. Enkele hooilanden vormen relicten van de ontginning tijdens de tweede helft van de 19de eeuw.

Beerse (Beerse), Merksplas (Merksplas), Rijkevorsel (Rijkevorsel)
De Kolonie Merksplas is een voor het Vlaams Gewest uniek en intact voorbeeld van de opbouw en inrichting van een gebied als ‘onvrije’ weldadigheidskolonie. In 1823 werd de ’onvrije kolonie’ van Merksplas ontgonnen op de heide. Ze bood al snel onderdak aan ongeveer 600 bedelaars. In 1893 werd begonnen met het graven van de ringgracht, om ontsnappingen tegen te gaan. Deze ringgracht is nog grotendeels bewaard. Ook van het gebouwenbestand is heel wat bewaard gebleven (kerk, gebouwen van de huidige strafinrichting, boerderijen, bedrijfsgebouwen, schoolgebouw en personeelswoningen). Ook bijzonder is het kerkhof. Kenmerkend voor het landschap van dit gebied zijn verder het rastervormig drevenpatroon en de beboste percelen afgewisseld met akkerland. Het uitgestrekte en rustige geheel is een visueel zeer aantrekkelijk compartimentlandschap. De dendrologische waarde is groot.

Heibergstraat 18 (Beerse)
Hoeve bestaande uit voormalig woonstalhuis met langsschuur aan noordzijde en beukenhagen aan de straat. Verankerde bakstenen gebouwen onder zadeldak.

Kleiputstraat 3 (Beerse)
Langgestrekte hoeve met boerentuin en ligusterhaag aan de straat, vermoedelijk opklimmend tot het laatste kwart van de 19de eeuw.